ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ προοπτική της ...ακυβερνησίας αναθεμάτισε με τις χτεσινές δηλώσεις του ο Κώστας Μητσοτάκης και αναπόλησε τις προσωπικές του εμπειρίες από την περίοδο 1990-1993, λέγοντας ότι κυβερνήσεις που δεν έχουν ισχυρές πλειοψηφίες είναι εξαρτημένες.

Μόνο που δεν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα μνήμης ο ελληνικός λαός και τη θυμάται τη συγκεκριμένη περίοδο. Και το πώς η δική του «ανίσχυρη» κυβέρνηση πέρασε αντιλαϊκά μέτρα και το πώς η επόμενη «ισχυρή» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διατήρησε και συνέχισε τις ίδιες αντιλαϊκές ρυθμίσεις.

Οσο για το επιχείρημα που ανέπτυξε, περί του ότι οι μη ισχυρές κυβερνήσεις είναι ...έρμαια των διαπλεκόμενων, μόνο γέλια μπορεί βέβαια να προκαλέσει. Εκτός κι αν οι ισχυρότατες κυβερνήσεις του Σημίτη πρώτα και του Καραμανλή μετά κοντραρίστηκαν με τα «διαπλεκόμενα» κι εμείς δεν το καταλάβαμε.

Εμείς μια χαρά τα βλέπουμε τα διαπλεκόμενα συμφέροντα να αναπτύσσονται τα τελευταία 20 χρόνια, είτε με «μπλε» είτε με «πράσινη» διαχείριση της κατάστασης και καθόλου δεν ανησυχούν για το «ποιος» θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους.

Το μόνο που τους κάνει να ανησυχούν είναι όταν ο λαός μπαίνει στο προσκήνιο, αγωνίζεται και διεκδικεί. Τότε, άλλωστε, επιστρατεύουν και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που έχουν δείξει ότι ξέρουν να συναινούν εναντίον του.

Θυμάστε, άλλωστε, πως και τα δύο κόμματα «χαιρέτισαν» με ενθουσιασμό την «αύξηση» των 0,77 λεπτών που υπέγραψε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ!

ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ να προσέχει λίγο το ΠΑΣΟΚ τις εκφράσεις του. Οταν λέει αυτά τα ...οικολογικά περί «πράσινης» ανάπτυξης, από την οποία θα βγει ωφελημένο το «περιβάλλον». Αλλού πάει το μυαλό όσων τα ακούν αυτά.

Γιατί, βλέπετε, την έχουν βιώσει την «πράσινη» ανάπτυξή τους κι έχουν δει να ωφελείται το «περιβάλλον». Μόνο που ήταν το «περιβάλλον» των επιχειρηματιών, που στήριζαν την καθ' όλα πράσινη κυβέρνηση Σημίτη. Αυτή ντε, που είχε για υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου...