Εθίγησαν τα «ιερά και τα όσια» πλήθους εκλεκτών εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, του καλλιτεχνο-«πνευματικού» κόσμου άμα τε και του δημοσιογραφικού κόσμου, με την εμφάνιση των Εφραίμ - Αρσένιου στη Βουλή.

«Μα από πού αντλούν αυτό το θράσος;», τους ακούσαμε να εξεγείρονται στα κανάλια και στα ραδιόφωνα, σχολιάζοντας την όντως αποκαλυπτική, από άποψη ύφους και ήθους, «ακτημοσύνη» των δύο ηγουμένων.

Αλλά, αλήθεια, σε ποια χώρα ζουν αυτοί οι εξοργισμένοι... «στρουθοκάμηλοι»; Ποιου πολιτικού συστήματος υπέρμαχοι είναι; Κι από Ιστορία, πώς πάνε;

*

Καμία απορία δε δικαιολογείται για το «από πού αντλούν το θράσος» οι μάνατζερς (συγγνώμη: οι μοναχοί) του Βατοπεδίου.

Είναι γνήσια τέκνα ενός συστήματος εξουσίας που έχει καταστήσει το ράσο της ιεραρχίας (και όχι φυσικά του απλού κλήρου) σε αιώνιο έμβλημα της «Δεξιάς του Κυρίου». Είναι εποχούμενοι στους διαδρόμους ενός πολιτικού επιτελείου, του οποίου ο επικεφαλής και το μισό Υπουργικό Συμβούλιο έτρεχαν να υπογράψουν υπέρ της εκκλησιαστικής «σταυροφορίας» για τις ταυτότητες. Είναι οι δικαιωμένοι (!) από μια πολιτεία που, επί Αντρέα Παπανδρέου, έστειλε τον νόμο Τρίτση για τη μοναστηριακή περιουσία (και τον ίδιο τον Τρίτση) στα αζήτητα, μετά από το κομπρεμί του κράτους με τον τότε αρχιεπίσκοπο.

*

Η επισήμανση του «θράσους» των Εφραίμ και Αρσένιου θα αφορούσε τους ίδιους ως πρόσωπα, αν δεν αποτύπωνε την αιμομεικτική σχέση μεταξύ μιας Εκκλησίας και μιας Πολιτείας που είναι υπόλογη όχι μόνο γιατί νομιμοποιεί χρυσόβουλα και χοτζέτια, αλλά και γιατί:

«Αναθέτει» σε ρασοφόρους πλευρές της εξωτερικής πολιτικής της χώρας,

τους έχει αναγορεύσει σε συνομιλητές της σε θέματα Παιδείας,

τους συμπεριφέρεται με όλη τη δουλικότητα που αρμόζει απέναντι στα ισχυρά οικονομικά κέντρα, και

δε διστάζει να ομολογεί - συνέβη κι αυτό στην εξεταστική - ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την εκλογή στο κοινοβούλιο ουκ ολίγων «Πατέρων του Εθνους», της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι να θεωρούνται «τέκνα» της κατά τόπον μονής...