Το προηγούμενο καλοκαίρι ζήσαμε την τρομοκρατία, την κόλαση κερδοσκοπικών ανατιμήσεων, με το πρόσχημα της ανόδου των διεθνών τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων. Οι τιμές εκατοντάδων - χιλιάδων εμπορευμάτων άλλαζαν σε καθημερινή σχεδόν βάση, με τους λαϊκούς καταναλωτές κυριολεκτικά να παραμιλούν στα ταμεία των Σούπερ Μάρκετ. Σήμερα, οι τιμές του πετρελαίου έχουν καταρρεύσει. Από σχεδόν 150 δολάρια το βαρέλι τον προηγούμενο Αύγουστο, τις ημέρες αυτές έφτασαν σε επίπεδα κάτω από τα 40 δολάρια. Και όμως οι βιομηχανίες τροφίμων συνεχίζουν ανενόχλητες το κερδοσκοπικό τους όργιο. Κατά 1,4% αυξήθηκε σε ένα μόνο μήνα ο τιμάριθμος διατροφής τον προηγούμενο Νοέμβρη, ενώ, σε σχέση με το Νοέμβρη του 2007, οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν κατά 5,1%. Και όλα αυτά, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας, κάμψης της ζήτησης και δραματικής υποχώρησης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων.

Η ευθύνη φυσικά βρίσκεται στις ασκούμενες πολιτικές, της «απελευθέρωσης των αγορών» που εφάρμοσαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αν δούμε το ζήτημα σε ένα άλλο επίπεδο, θα διαπιστώσουμε πόσο επικίνδυνο πράγμα είναι η παραγωγή και η εμπορία τροφίμων να βρίσκεται στα χέρια επιχειρηματικών ομίλων. Η όλη προβληματική φέρνει στην επικαιρότητα το μεγάλο θέμα του σχεδιασμού των οικονομικών σχέσεων με κριτήριο όχι το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.