Για άλλη μια φορά ψαρεύουν σε «θολά νερά» ή, καλύτερα, προσπαθούν να οικειοποιηθούν τη λαϊκή οργή για τη δολοφονία του νεαρού μαθητή για να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη. Ο λόγος για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που βρήκε ευκαιρία να εκμεταλλευτεί, μέσα στον «κουρνιαχτό» των δακρυγόνων και του «κλεφτοπόλεμου» των κουκουλοφόρων και των κρατικών δυνάμεων καταστολής, που όλο το βράδυ του Σαββάτου και τη μέρα της Κυριακής μετέτρεψαν το κέντρο της Αθήνας σε ένα πεδίο «ξεκαθαρίσματος» δήθεν λογαριασμών με την «εξουσία», σκορπώντας τον πανικό σ' ένα λαό που παρακολουθούσε οργισμένος τα αποτελέσματα της κρατικής βίας. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απηύθυνε κάλεσμα για συγκέντρωση την Κυριακή το πρωί, δηλαδή τη συγκέντρωση στην οποία καλούσαν και οι κουκουλοφόροι, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως στέλνει τους λαϊκούς ανθρώπους που θέλουν να δράσουν κόντρα στην κρατική βία, ως πρόβατα επί σφαγή τόσο από τη δράση των κουκουλοφόρων, όσο και από τη δράση των ΜΑΤ κόντρα στους κουκουλοφόρους... Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όμως προτίμησε, και δεν το κάνει για πρώτη φορά, να εκφράσει την αντικατασταλτική του δήθεν δράση, συμπορευόμενος με τον έτερο μοχλό που συμβάλλει στην κρατική καταστολή, τους κουκουλοφόρους...

Τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αφού πρώτα με δηλώσεις τους έσπευσαν να ...διακρίνουν στην τυφλή βία των λεγόμενων αντιεξουσιαστών το λαό που οργίζεται, δίνοντας συγχωροχάρτι και υιοθετώντας πρακτικές που αποτελούν το καλύτερο άλλοθι της κυβέρνησης και κάθε αστικής κυβέρνησης για να ενεργοποιήσει τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς εναντίον του λαού, στη συνέχεια πρόσφεραν και πολιτική «ομπρέλα» στο συγκεκριμένο χώρο. Ενα «χώρο» που φρόντισαν να του προσφέρουν «πεδίο δράσης» πίσω από τα στελέχη του που συμμετείχαν στη συγκέντρωση για να διασύρει τον οργανωμένο αγώνα και να υποσκάψει τη δυνατότητα οργανωμένης έκφρασης της λαϊκής αγανάκτησης, οδηγώντας τη σε ανώδυνα μονοπάτια για το ίδιο το σύστημα.

Ο πολιτικός καιροσκοπισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ψάρεμα των στελεχών του σε «θολά νερά», που κάνει και τη μεγαλύτερη ζημιά στο οργανωμένο κίνημα, αποτυπώνονται και στις δηλώσεις της ηγεσίας του, που προσπαθώντας να εμφανιστεί σαν κεντρικός εκφραστής της λαϊκής αγανάκτησης σπεύδει να την «εγκλωβίσει» στο αίτημα της παραίτησης της κυβέρνησης. Αλλωστε, μια τέτοια πρόταση είναι ανέξοδη χωρίς το τι πρέπει να γίνει. Από την άλλη, τη δήθεν αριστερή διακυβέρνηση την προβάλλουν ως περιτύλιγμα μιας μορφής αντιδεξιάς καπιταλιστικής διαχείρισης, άρα όχι φιλολαϊκής, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι μοναδικός τους στόχος είναι να μη θιγεί ο πυρήνας της υφιστάμενης πολιτικής εξουσίας, διεκδικώντας κομμάτι από την πίτα στην εναλλαγή του πολιτικού προσωπικού της.

Οταν ένας νέος άνθρωπος δολοφονείται από έναν αστυνομικό, η λαϊκή απάντηση πρέπει να είναι οργανωμένη και πολιτική, στη ρότα ανατροπής της πολιτικής που αναπαράγει αυτή την πραγματικότητα. Αυτά όμως για τον οπορτουνισμό είναι ψιλά γράμματα. Ετσι, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να υιοθετήσει τις πρακτικές των λεγομένων αντιεξουσιαστών, πολύ περισσότερο να τις υποθάλψει με κάθε τρόπο, επιχειρώντας να παντρέψει την ευρω-λαγνεία του με το δήθεν αντιεξουσιαστικό προφίλ του, τροφοδοτώντας την παραπλάνηση του λαού και τορπιλίζοντας την προοπτική του λαϊκού κινήματος.