Η αποστροφή της ηγεσίας του ΣΥΝ προς το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα είναι γνωστή. Μετά βδελυγμίας και σε όλους τους τόνους τον έχει αποκηρύξει. Αυτή τους η αποστροφή εκφράζεται και στις εκάστοτε αναφορές τους στον υποτιθέμενο «σοσιαλισμό» που θέλουν, φροντίζοντας να τον διαχωρίσουν απ' αυτόν που οικοδομήθηκε. Επιστρατεύουν προς τούτο μια πλειάδα επιθέτων και προσδιορισμών όπως «σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία» ή «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» ή «νέος σοσιαλισμός». Οπως δηλώνει ο Π. Λαφαζάνης σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή»: «Είναι ιστορικά άγονο να ψάχνουν κάποιοι για βιώσιμες παραλλαγές του καπιταλισμού δεν υπάρχουν (...). Ο λόγος γίνεται για ένα νέο σοσιαλισμό»!

Το ζήτημα βέβαια δεν αφορά μόνο στη στάση τους απέναντι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, που είναι κομβικής σημασίας. Είναι ότι κακοποιούν την έννοια του σοσιαλισμού και υπονομεύουν τη σοσιαλιστική προοπτική, βαφτίζοντας σαν τέτοια τη διαχείριση του καπιταλισμού που είναι και ο απώτερος στόχος τους, όπως σαφώς προκύπτει απ' όλα τους τα ντοκουμέντα και το προσφάτως εγκεκριμένο απ' το Συνέδριο του ΣΥΝ πρόγραμμά τους. Φυσικά, ο οπορτουνισμός όσα τερτίπια κι αν ξεσηκώσει, δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να θαμπώσει την ακτινοβολία του σοσιαλισμού και αυτού που υπήρξε και αυτού που θα υπάρξει.