Το πρότυπο ενός δημόσιου υπάλληλου «νέου τύπου», επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση με την υλοποίηση ενός πακέτου μέτρων για την «αναβάθμιση» του προσωπικού στη δημόσια διοίκηση. Πρόκειται για τον υπάλληλο που είναι αποτελεσματικό όργανο εκτέλεσης της κυρίαρχης πολιτικής, εμφορείται από τις αξίες της συντήρησης και της πειθήνιας πειθαρχίας, βρίσκεται αποστασιοποιημένος και απέναντι από τις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα.

Ο στόχος αυτός επιχειρείται να υλοποιηθεί μέσω:

1. Των 33.000 νέων προσλήψεων για το 2001, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με αυξημένα προσόντα, αλλά ταυτόχρονα θα προσληφθεί μέσα από διαβλητές, αδιαφανείς και ρουσφετολογικές διαδικασίες!

2. Του νέου «διαπαιδαγωγικού» Κώδικα Δεοντολογίας, ο οποίος απαγορεύει στον εργαζόμενο, στο δημόσιο υπάλληλο, μέχρι και να ασκεί κριτική στην κυβερνητική πολιτική(!), ενώ γενικότερα αποτελεί θριαμβευτική επιστροφή στις αξίες της «βικτοριανής εποχής»! Ο Κώδικας αυτός αποτελεί αναγκαίο συμπλήρωμα του ισχύοντος αντιδραστικού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα και θα λαμβάνεται υπόψη για την επιβολή κυρώσεων!

3. Του νέου προσοντολογίου, το οποίο απαιτεί την κατοχή αυξημένων προσόντων (χρήση υπολογιστών, γνώση ξένης γλώσσας, κ.ά.) για την πρόσληψη στο δημόσιο.

4. Κυρίως, όμως, μέσω της επιβολής συστημάτων μέτρησης απόδοσης υπηρεσιών και υπαλλήλων και σύνδεσης μισθού -παραγωγικότητας.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση επιθυμεί έναν υπάλληλο άβουλο όργανο εκτέλεσης των εντολών της, στοχοπροσηλωμένο και αποδοτικό στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων, με γνώμη και άποψη μόνο για το πώς θα βελτιωθεί η εφαρμογή αυτών των μέτρων. Με λίγα λόγια θέλει έναν υπάλληλο - στρατιώτη στις διαταγές της, που θα αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους, από τη σκοπιά του «οργάνου του κράτους».