Ο τόσος μαζικός παραλογισμός σε πονηρεύει και αναγκαστικά σε οδηγεί έξω από τα όρια του συγκεκριμένου αγώνα και ίσως έξω εντελώς από τα όρια του ποδοσφαίρου. Τα γεγονότα, έτσι όπως εκτυλίχτηκαν, δεν υπάρχει τρόπος να δικαιολογηθούν ούτε από τον φανατισμό, ούτε από τους λεγόμενους οργανωμένους φιλάθλους, ούτε από τίποτα άλλο, που έστω συνέβη στον αγωνιστικό χώρο και να έδινε αφορμή - έναυσμα.

Για παράδειγμα ποιος φίλαθλος ή οπαδός βρίζει και προκαλεί την ώρα που τιμάται με ενός λεπτού σιγή νεκρός παράγοντας της ομάδας του; Τέτοια στάση ίσως ερμηνεύεται, δε δικαιολογείται, από τους αντιπάλους. Ποιος φανατικός οπαδός ανοίγει το κεφάλι «με άγνωστο αντικείμενο» παίκτη της ομάδας του, έστω κατά λάθος, όμως εντελώς στα καλά καθούμενα; Ποιος πετάει καρέκλα σε παράγοντα της δικής του ομάδας την ώρα που απεγνωσμένα προσπαθεί να τους ηρεμήσει, έστω για να μην τιμωρηθεί το γήπεδό τους;

Σκοπιμότητες, γεννήματα ξεχωριστών συμφερόντων από τους χώρους του κεφαλαίου και της πολιτικής εξουσίας δε διστάζουν να λύνουν τις διαφορές τους, προκαλώντας παράλογη, ανεξέλεγκτη βία σε μαζικό χώρο με απρόβλεπτες συνέπειες. Δηλαδή, η αδυσώπητη σύγκρουση ελέγχου μεριδίων της αγοράς και της πολιτικής εξουσίας μεταφέρεται με τον πιο ωμό, αδίστακτο τρόπο και στο γήπεδο.

Λίγο να σηκώσουν το κεφάλι, θα ανακαλύψουν πως αυτοί που τους στερούν την αληθινή ζωή είναι οι ίδιοι εκείνοι που τους βάζουν άμεσα ή έμμεσα να παίξουν το ρόλο του χούλιγκαν, για να γίνουν ισχυρότεροι και να πνίγουν ακόμα περισσότερες πλευρές της ζωής μας...