Α.Για την οικοδόμηση του α.α.δ. μετώπου.

Εκτιμούμε ότι με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, με τις ανακατατάξεις που αυτή φέρνει στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο μπορεί να προκύψουν αλλαγές στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, στη δημιουργία νέων σχημάτων, νέων πολιτικών δυνάμεων και κινήσεων με βάση τις διεργασίες που αναπτύσσονται στα κόμματα. Οι νέες πολιτικές δυνάμεις που ενδεχόμενα θα προκύψουν, θα έχουν α.α.δ. προσανατολισμό; Νομίζω πως στο σημείο αυτό δεν πρέπει να είμαστε πολύ αισιόδοξοι. Η ιστορική εμπειρία, τόσο η παλιότερη όσο και η πρόσφατη αποδείχνει μάλλον το αντίθετο, δημιουργούνται πολιτικά σχήματα που λειτουργούν είτε ως εναλλακτικοί πόλοι διαχείρισης της εξουσίας (ΠΑΣΟΚ), είτε ως αναχώματα προς την επαναστατική αριστερά για να εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, με δεξιό (ΠΟΛ.ΑΝ., Φιλελεύθεροι, ΛΑΟΣ) ή αριστερό προφίλ (ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ). Από την άλλη πλευρά, εκτιμούμε ότι με την πολιτική γραμμή και τη στάση των υπαρχόντων κομμάτων δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής συμφωνίας μαζί τους για τη συγκρότηση του Μετώπου. Απαγορευτικό το παρόν, δυσοίωνο το μέλλον. Πού πρέπει να στραφούμε λοιπόν; Το Κόμμα «παίρνει υπόψη ότι ένα μέρος των ψηφοφόρων ή οπαδών των κομμάτων αυτών βρίσκεται σε πορεία θετικού προβληματισμού και αναζήτησης, τείνει να διαφοροποιηθεί από την πολιτική των ηγεσιών. Ομως ακόμα κι αν οι ηγεσίες των κομμάτων αποτελούν εμπόδιο, είναι δυνατή η κοινή δράση και συνεργασία με δυνάμεις που ανήκουν ή επηρεάζονται από τα κόμματα αυτά, στο βαθμό που σε συγκεκριμένα μέτωπα πάλης κρατούν στάση που βοηθάει την αντίσταση, την οργάνωση και τον προσανατολισμό των αγώνων». Πρέπει λοιπόν να αναλάβουμε περισσότερες πρωτοβουλίες δράσης για να συμβάλουμε στην επιτάχυνση θετικών διεργασιών. Στην πορεία οικοδόμησης του μετώπου μπορούμε και πρέπει να συνάπτουμε συμμαχίες με άλλες προοδευτικές δυνάμεις σε επί μέρους μέτωπα πάλης (συνδικαλιστικό, συνεταιριστικό, παιδείας, οικολογικό, αντιιμπεριαλιστικό κλπ.), με τον όρο ότι αυτές θα καλλιεργούν τον ενωτικό και ταξικό χαρακτήρα του αγώνα, θα οδηγούν σε καλύτερα και ταχύτερα αποτελέσματα υπέρ του εργαζόμενου λαού και συνεπώς θα κάνουν πιο ελκυστική στις λαϊκές μάζες την προοπτική του Μετώπου. Οι επιμέρους αυτές συνεργασίες θα σφυρηλατούν την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων του χωριού και της πόλης και θα πιέζουν προς την κατεύθυνση σύναψης μελλοντικών πολιτικών συμμαχιών με α.α.δ. χαρακτήρα στο πλαίσιο του Μετώπου (λόγω της διαλεκτικής σχέσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών).

Οπως έδειξε και η πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης που διενήργησε η ΔΗΜΕΛ για λογαριασμό του «Ριζοσπάστη» («ΡΙΖΟΣ Κυριακής» 12.11.2000, σελ. 18-19), οι αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και του σοσιαλισμού είναι ριζωμένες στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού (!), ανεξάρτητα αν αυτή εκφράζεται πολιτικά μέσα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή τα μεγάλα αστικά κόμματα. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ταυτότητα των καυτών προβλημάτων (ανεργία, παιδεία, στέγη, ασφάλιση κλπ.), που αντιμετωπίζουν ευρύτατα λαϊκά στρώματα, σημαίνει πως υπάρχει αναμφισβήτητα αντικειμενική βάση και ευοίωνες προοπτικές για την οικοδόμηση του Μετώπου, αρκεί να βρούμε τρόπο να γκρεμίσουμε τα τείχη της πολιτικής μισαλλοδοξίας, της εσωστρέφειας και της ιδεολογικοπολιτικής περιχαράκωσης, του συμβιβασμού, του ατομικισμού μέσα στα οποία είναι εγκλωβισμένος αυτός ο κόσμος (και πολλοί από μας) και να αναδείξουμε την τεράστια δύναμή του που κρύβεται μέσα στην ενότητά του, την οποία με χίλιους δύο τρόπους φροντίζουν να κρατούν πετσοκομμένη οι αστοί, ώστε «διαιρώντας να βασιλεύουν». Υπάρχει ήδη αρκετή θετική εμπειρία τέτοιων συνεργασιών: λ.χ. ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕ (όπου συμμετέχουν εκπρόσωποι και άλλων πολιτικών δυνάμεων), οι συνεργασίες μας στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του 1998 κ.ά. Γιατί, λοιπόν, να μην επιδιώκονται τέτοιες συνεργασίες και σε άλλα μέτωπα πάλης; Πρέπει να τολμάμε χωρίς να δειλιάζουμε μπροστά στο ερώτημα: «τι θα γίνει αν δεν ευοδωθεί η προσπάθεια, αν δεν πετύχει η συνεργασία;». Ετσι κι αλλιώς, όσες ασφαλιστικές δικλείδες κι αν βάλεις, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τις δυνατότητες και τις αντοχές των συμμάχων σου. Ο καθένας θα κριθεί μέσα στη μάχη, από την ίδια τη ζωή. Εμείς, όντας συνεπείς στον αγώνα μας και στις συμβατικές μας υποχρεώσεις στο πλαίσιο της συμμαχίας, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από μια ενδεχόμενη αποτυχία, που δε σημαίνει ότι θα είναι και καθοριστική. Το μέτωπο, για να ωριμάσει, θα περάσει από σαράντα κύματα. Εκεί που μεγαλώνει μπορεί προσωρινά να συρρικνωθεί και πάλι να διευρυνθεί κ.ο.κ.

Σύμμαχοι, που στην αρχή θα πλαισιώσουν το μέτωπο, όταν πλησιάσει η ώρα της κρίσιμης αναμέτρησης με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, όταν πραγματικά ζορίσουν τα πράγματα, μπορεί να δειλιάσουν, να λακίσουν με τον αντίπαλο ή στην καλύτερη περίπτωση (πράγμα που θα είναι και μέλημά μας) να ουδετεροποιηθούν. Το όριο θραύσης του καθενός είναι διαφορετικό. Πολύ περισσότερο που αναζητούμε συμμάχους προοδευτικούς μεν, αλλά όχι επαναστάτες σαν και μας. Που μπορεί να παλέψουν σε α.α.δ. κατεύθυνση, αλλά που δεν προχωράνε μέχρι την επαναστατική λαϊκή εξουσία και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτά τα πράγματα είναι γνωστά, μην έχουμε αυταπάτες, σαν και μας δε θα βρούμε. Μπορούμε, όμως, μέσα από την ευνοϊκή συγκυρία των αντικειμενικών συνθηκών, μέσα από τον ενωτικό ταξικό αγώνα, μέσα από τις μικρές ή μεγάλες επιτυχίες μας, να πείσουμε τους συμμάχους μας για την αναγκαιότητα της μέχρι τέλους αναμέτρησης, για τη δυνατότητα της τελικής νίκης, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τα πράγματα φυσικά δεν είναι δύσκολα μόνο για τους άλλους. Είναι και για μας. Απαιτούνται σκληρή δουλιά, επιμονή, υπομονή, θυσίες, ταχύτητα σκέψης και δράσης, αποφασιστικότητα, ακόμα και συμβιβασμοί. Το Μέτωπο δεν είναι «πέσε πίτα να σε φάω». Είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Ισως το μεγαλύτερο στοίχημα που έβαλε ποτέ του το Κόμμα. Θα πρέπει να κερδηθεί.

Β. Βελτίωση τρόπων επικοινωνίας και ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης.

Αναβάθμιση τηλεοπτικού προγράμματος «902» (λ.χ. απαράδεκτες οι πολύωρες δημοπρασίες).

Αναβάθμιση της ύλης του καθημερινού «Ριζοσπάστη» (εκλαΐκευση θέσεων, πλουσιότερη αρθρογραφία από την επαρχία, μεγαλύτερο βάρος στα θέματα ψυχαγωγίας, πολιτισμού, αθλητισμού), με στόχο την αύξηση της κυκλοφορίας του.

Οι εκδόσεις της ΣΕ να είναι οικονομικά πιο προσιτές στον εργαζόμενο (είναι σημαντικά ακριβότερες άλλων εκδοτικών οίκων).

Να γίνουν επιστημονικές επεξεργασίες (ΚΜΕ, ημερίδες) στους τομείς: σύγχρονο στάδιο του ιμπεριαλισμού, παράγοντες ανατροπής σοσιαλισμού (ΕΣΣΔ, Κεντρική - Ανατολική Ευρώπη), πορεία υπαρκτού σοσιαλισμού (Κούβα, Κίνα κλπ.), οικονομική δομή και ταξική διάρθρωση στην Ελλάδα, σύγχρονα λαϊκά προβλήματα (εργασιακά, ασφαλιστικά, παιδεία, κράτος και εκκλησία) και να κυκλοφορήσουν οι μελέτες αυτές σε εκδόσεις περιεκτικές, εκλαϊκευμένες και οικονομικές για να μπορούν να γίνουν κτήμα των κομματικών μελών και των εργαζόμενων, μετουσιώνοντας τις ιδέες και τα συμπεράσματά τους σε γνώση και υλική δύναμη.

Η σύσταση με πρωτοβουλία των ΚΟΒ άτυπων τοπικών επιτροπών συνεργαζόμενων (οι αποφάσεις των οποίων θα έχουν καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα και θα τίθενται στην έγκριση των κομματικών συνελεύσεων), βοηθά στην καλύτερη προώθηση της πολιτικής και των παρεμβάσεων των ΚΟΒ στο χώρο τους, στην αποτελεσματικότερη υλοποίηση των αποφάσεων και εκπλήρωση των στόχων τους, στην προσέλκυση και δραστηριοποίηση ανενεργών τέως μελών και επιρροών, σε πιθανές στρατολογίες.

Γ. Διεθνείς πρωτοβουλίες

Να προχωρήσουμε, πέρα από τις τακτές συναντήσεις εργατικών κομμουνιστικών κομμάτων και την ανταλλαγή απόψεων, σε κοινές συντονισμένες ενέργειες για την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, του διεθνούς λαϊκού κινήματος, της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Κοινή δράση και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, λόγω ευνοϊκής συγκυρίας (ΟΧΙ των Δανών, μεγαλύτερη αμφισβήτηση για τις προοπτικές της ΕΕ, όξυνση αντιθέσεων ανάμεσα στις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, επιδείνωση λαϊκών προβλημάτων, αφαίρεση κατακτήσεων εργαζομένων).

Μακροπρόθεσμος στόχος να είναι η δημιουργία νέας Διεθνούς του Εργατικού - Κομμουνιστικού Κόμματος, με προστάδιο τη συγκρότηση Διεθνούς Συντονιστικού Οργάνου Πάλης.

Καλή επιτυχία στις εργασίες του 16ου Συνεδρίου.

Αγιάσος Λέσβου