Στο στάδιο που βρισκόμαστε σήμερα, η εργασία του ανθρώπου έχει φέρει την «επανάσταση» στην τεχνολογία αλλά και στον τρόπο που αυτός αλληλεπιδρά. Αυτό όμως που ακόμα δεν έχει καταφέρει, είναι να πάρει στα δικά του χέρια την οργάνωση, τον σχεδιασμό και τα αποτελέσματα της δικής του εργασίας. Χαρακτηριστικό επίσης των τελευταίων δεκαετιών αποτελεί η αλλαγή στον τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων και στην ενημέρωση. Πλέον, το διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) αποθεώνονται ως η «εναλλακτική» φωνή στην ενημέρωση. Θεωρούνται ακόμα και ως ο «νέος τρόπος οργάνωσης των κινημάτων» που δήθεν καταφέρνουν να αμφισβητήσουν μέχρι και να ανατρέψουν «απολυταρχικά» καθεστώτα. Παραδείγματα πολλά. Από τις διαδηλώσεις στο Πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης, τους Ισπανούς «αγανακτισμένους», τα «Πράσινα Γιλέκα» στη Γαλλία, τις γυναίκες του «metoo», το Occupy και το Black Lives Matter στις ΗΠΑ μέχρι και τις διαδηλώσεις των Ιρανών μέσω YouTube και Facebook (το Πράσινο Κίνημα του Ιράν) και τα γεγονότα της Αραβικής Ανοιξης. Κονδυλοφόροι των αστικών media αναφέρουν πως «η χρήση των Social Media θα αποδυναμώσει μοιραία τα απολυταρχικά καθεστώτα και θα ενδυναμώσει τις δημοκρατίες. Τα κοινωνικά δίκτυα διευκολύνουν τη γρήγορη διάδοση της πληροφορίας και δίνουν τη δυνατότητα στους καταπιεσμένους να ξεγλιστρούν από την λογοκρισία των ιθυνόντων». Ετσι, λένε, «...επιτυγχάνεται γοργή επικοινωνία ανάμεσα σε μεγάλες ομάδες διαφορετικών ανθρώπων, εξασφαλίζοντας στους μαχητικούς πολίτες πολύτιμα εργαλεία για την οργάνωση των δράσεών τους».

Για να δούμε όμως. Είναι αλήθεια αυτό...; Θα μπορούσαν όντως οι Οργανώσεις του Κόμματος να επωφεληθούν από τη συμμετοχή τους σε αυτά τα δίκτυα; Θα μπορούσε στην τελική ο λαός, οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν τα ΜΚΔ στον καθημερινό αγώνα;

Για αρχή ας ξεκινήσουμε διαβάζοντας μερικά νούμερα από μια πρόσφατη έρευνα.

Οι ενεργοί χρήστες παγκοσμίως υπολογίζονται σε 3 δισ. (Facebook, YouTube, Twitter, WhatsApp κ.λπ.). Από αυτούς, το 23% μοιράζεται προσωπικά δεδομένα, το 46% χρησιμοποιεί πραγματικά ονόματα ως ονόματα προφίλ, το 45% χρησιμοποιεί προσωπικές φωτογραφίες και το 54% δεν διαβάζει ποτέ τους όρους ιδιωτικότητας στις διάφορες πλατφόρμες. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιοι από αυτούς τους χρήστες διακατέχονται όντως από μια επιθυμία για δράση, επιθυμία που πατάει στην αντικειμενική πραγματικότητα της διαβίωσής τους. Που επιλέγουν όχι μόνο την οργάνωση στο σωματείο τους ή άλλες μορφές οργάνωσης αλλά και τη δραστηριοποίησή τους στα ΜΚΔ. Ας θεωρήσουμε επίσης ότι οι ίδιοι δεν συμπεριλαμβάνονται στα παραπάνω ποσοστά «αλόγιστης» και μη «ασφαλούς» χρήσης του διαδικτύου. Μπορούν άραγε αυτοί να παρέμβουν μαχητικά, αλληλέγγυα, οργανωμένα; Αποτελούν τα μέσα αυτά ένα ακόμη πεδίο πολιτικής και ιδεολογικής αναμέτρησης, όπως ισχυρίζονται διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις, αναπαράγοντας δήθεν ότι το ανάθεμα των ΜΚΔ προκύπτει από μια «φιλελεύθερη» λογοκρισία παγκοσμίως;

Η γνώμη μου, σύντροφοι, είναι ξεκάθαρα όχι!

Πρώτον, γιατί όπως και στην περίπτωση των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης, ο χαρακτήρας, ο ρόλος και η αποστολή των ΜΚΔ καθορίζονται από αυτούς που τα έχουν στην ιδιοκτησία τους. Δεύτερον, γιατί ο έλεγχος στο διαδίκτυο είναι ασφυκτικός από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και κράτη (εκατοντάδες αποκαλύψεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας την τελευταία δεκαετία) και, τρίτον, γιατί η καθημερινότητα και η πραγματικότητα το επιβεβαιώνουν. Μερικά παραδείγματα:

Ανήμερα την 9η Μάη, Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, το Facebook «μπλόκαρε» αναρτήσεις με την κόκκινη σημαία (σφυροδρέπανο) στο Ράιχσταγκ, ως επικίνδυνες!

Επίσης, τις εξελίξεις στον τομέα του Πολιτισμού, που πρόσφατα έγιναν αφορμή ξεσηκωμού για τον κόσμο της Τέχνης.

Τέλη της περσινής χρονιάς, η «Υπηρεσία επιστήμης και γνώσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» εκπόνησε έρευνα - στα πλαίσια της πραγματοποίησης λίγα χρόνια πριν του EU Internet Forum (όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι κυβερνήσεων όλων των κρατών - μελών, πολυεθνικές καθώς και η Europol) - για τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΚΔ έχουν φέρει «επανάσταση» στην πολιτική. Η μελέτη κατέληξε συμπερασματικά ότι το «τρομοκρατικό» περιεχόμενο και οι φωνές «μίσους» που φιλοξενούνται στο διαδίκτυο, είναι ικανά να βλάψουν τις «δημοκρατικές» μας κοινωνίες.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μερικές εκατοντάδες ακόμα αλλά ο σκοπός του κειμένου δεν είναι αυτός. Μια προσωπική έρευνα αρκεί για όποιον θέλει...

Συμπερασματικά, για την οποιαδήποτε παρέμβαση μέσω των ΜΚΔ - είτε επικροτείται είτε όχι - από «μελετητές», «αναλυτές» ή διάφορους «ειδικούς» του διαδικτύου, η αφετηρία κάθε φορά της τοποθέτησής τους είναι το «εάν και πόσο» η οποιαδήποτε δημοσίευση ή πρωτοβουλία για σχεδιασμό, οργάνωση και δράση, μπορεί να κάνει κακό, στην οικονομία, στο κράτος, στην τάξη και την αστική πολιτική που τα υπηρετεί. Δηλαδή, ανεξάρτητα από σκοπιμότητες, διαφορές, ανταγωνισμούς και συμφέροντα, με οιονδήποτε τρόπο δεν πρέπει να αμφισβητείται η εξουσία της αστικής τάξης στη σφαίρα της κοινωνικής παραγωγής.

Εμείς, λοιπόν, σύντροφοι, χωρίς καμία τάση δαιμονοποίησης των ΜΚΔ, οπλισμένοι με γνώση, αντίληψη και επαγρύπνηση, αξιοποιούμε συλλογικά και οργανωμένα το διαδίκτυο, προκειμένου οι θέσεις και οι δράσεις μας να προπαγανδίζονται σε περισσότερο κόσμο. Εχουμε ως δεδομένο ότι οι ανατρεπτικές, ριζοσπαστικές ιδέες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δεν μπορούν να ακουστούν στην ολότητά τους, πόσο μάλλον να πείσουν, μέσα σε ένα εχθρικό μέσο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πρέπει να «εκπαιδεύονται» και οι φίλοι του Κόμματος. Η συμμετοχή μας στα ΜΚΔ δεν αποτελεί προσωπική ευθύνη του καθενός, στο όνομα δήθεν ότι μπορεί να προσφέρει στην υπόθεση της επαναστατικής ανατροπής. Η κριτική που έχουμε δεχθεί ως Κόμμα για την ενεργή ή μη δράση των μελών του στα ΜΚΔ εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια άμβλυνσης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του... Βέβαια, τι να περιμένει κανείς από δυνάμεις που θεωρούν ότι τα μέσα αυτά «δεν ανήκουν εξ ορισμού σε κανέναν». Οτι τα ΜΚΔ μπορούν να αξιοποιηθούν σε μέτωπα «αντι-νεοφιλελευθερισμού», με ολίγον αντι-καπιταλισμό... `Η μήπως να ανατρέψουμε την «ακροδεξιά» λογοκρισία του Facebook «εκ των έσω»;

Τα ΜΚΔ είναι επιχειρήσεις. Εμπορεύονται πληροφορίες, ενδιαφέροντα, ακόμα και τον ανθρώπινο πόνο. Την εξαγωγή πληροφορίας την χρεώνουν ακριβά. Την εισαγωγή την υποδέχονται «τζάμπα» ως πρώτη ύλη, ως το καύσιμο που συνεχίζει να κινεί τους αλγορίθμους. Με στόχο την παραγωγή, τη διανομή και την ανταλλαγή. Καταναλωτές κατά κύριο λόγο είναι οι πολυεθνικές, οι μυστικές υπηρεσίες και οι κυβερνήσεις με βάση τις σχέσεις κατανομής και παραγωγής (με βάση τη μαρξιστική οικονομική ανάλυση). Βασιζόμενοι σε αυτό σχεδιάζουν, δρουν και παρεμβαίνουν οι κομμουνιστές, τηρώντας το δικαίωμα να περιφρουρούν τον εαυτό τους και τον λαό.

Ξεχωριστή σημασία οφείλουμε να δώσουμε στην ΚΝΕ. Η νεολαία ήδη από πολύ μικρές ηλικίες έρχεται σε επαφή με τα ΜΚΔ. Χρειάζεται από κοινού να οργανώσουμε καμπάνιες ενημέρωσης και κομματικές εκδηλώσεις με αντίστοιχη θεματολογία. Οι Οργανώσεις του Κόμματος στην «Πληροφορική και τις Τηλεπικοινωνίες» πρέπει να σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος για μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με τις νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο.