Την εκδήλωση προλόγισε η Λιάνα Καραβασίλη, Γραμματέας της ΤΕ Λιβαδειάς του ΚΚΕ, καλωσορίζοντας τους παρευρισκόμενους και τονίζοντας ότι σκοπός είναι να αναδειχθούν οι κίνδυνοι και οι επιπτώσεις στις ζωές των λαών από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και τις εξελίξεις που αυτός πυροδοτεί στην περιοχή μας και παγκόσμια, αλλά και να αναδειχθεί η ανάγκη συμπόρευσης με το ΚΚΕ, που σήμερα είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Ακολούθησε προβολή του βίντεο με τίτλο «Τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη», που έχει επιμεληθεί η ΚΝΕ. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον Κύριλλο Παπασταύρου και ακολούθησε πλούσια συζήτηση με ερωτήματα και παρεμβάσεις, γύρω από μια σειρά από ζητήματα σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις.

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Κύριλλος Παπασταύρου επισήμανε ότι ταυτόχρονα «με τη σημαντική εξέλιξη στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού και τη γενοκτονία που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γάζα, εδώ και πάνω από έναν μήνα, δυναμώνει ένα κίνημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα και σε όλο τον κόσμο, στήριξης του αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, για το δικαίωμά του να έχει πατρίδα, το δικαίωμά του να παλέψει απέναντι στην πολύχρονη ισραηλινή παράνομη κατοχή, κατά παραβίαση αποφάσεων, ακόμα και αυτών του ΟΗΕ».

Εκανε μια ιστορική αναδρομή στο Παλαιστινιακό, αναδεικνύοντας το δίκαιο του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, ξεσκεπάζοντας την προπαγάνδα και τα fake news του Ισραήλ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ «που αποσκοπούν στο να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να εμφανιστεί ότι το δίκιο το έχουν οι Ισραηλινοί και το άδικο οι Παλαιστίνιοι», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε.

Στάθηκε στις αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή κλιμάκωση, επισημαίνοντας ότι πίσω τους κρύβονται τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα της λεκάνης της Μεσογείου, ακόμα και στα χωρικά ύδατα της Γάζας.

Σημείωσε ότι οι εξελίξεις στην Παλαιστίνη «εμπλέκονται» αντικειμενικά με τις διεθνείς ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που υπάρχουν και οξύνονται, επισημαίνοντας τον κίνδυνο γενίκευσης των συγκρούσεων.

Αναφέρθηκε στην εμπλοκή της χώρας μας τόσο στον πόλεμο της Παλαιστίνης όσο και συνολικότερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα έχει προχωρήσει την τελευταία δεκαετία σε μια στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ κάτω από τις ευχές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ», στην οποία «πρωτοστάτησαν οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, την στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, μέχρι οι ακροδεξιοί». Υπογράμμισε ωστόσο ότι η εμπλοκή της χώρας μας στο πλευρό του Ισραήλ δεν είναι μόνο ζήτημα υποχρεώσεων σε μια συμμαχία, αλλά έχει να κάνει με το ότι η ελληνική αστική τάξη προσδοκά οφέλη από την υλοποίηση των σχεδιασμών σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή.

Στο πλαίσιο αυτό ο Κύριλλος Παπασταύρου τόνισε ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να δυναμώσουν τον αγώνα τους ενάντια στη σφαγή στην Παλαιστίνη, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή και στην ελληνική εμπλοκή.

«Ο λαός της χώρας μας ζει ήδη τις επιπτώσεις ενός πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουκρανία. Τώρα καλείται να πληρώσει επιπλέον επιπτώσεις: Νέο γύρο αύξησης τιμών στην Ενέργεια, νέες δαπάνες για τη στήριξη του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ. Ενταση της καταστολής και του αυταρχισμού, εφαρμογής απαράδεκτων θεωριών περί τρομοκρατίας, αντισημιτισμού, περιορισμού της εργατικής - λαϊκής δράσης στο όνομα της ασφάλειας και της μη διατάραξης των σχέσεων με το Ισραήλ», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Καταλήγοντας, ο Κύριλλος Παπασταύρου επισήμανε το δυνάμωμα ενός ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που εκφράστηκε και με τη συμπόρευση και εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Υπογράμμισε ότι μπροστά στις σύνθετες τρέχουσες εξελίξεις προκύπτουν αυξημένα καθήκοντα και τόνισε:

«Οι αφορμές ήταν και είναι πολλές που πυροδοτούν και θα πυροδοτήσουν την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία. Ο πόλεμος, η ακρίβεια, η φοροληστεία, η κατάσταση σε Υγεία, Παιδεία, υποδομές, η πιθανότητα κρίσης οικονομικής που είναι μπροστά μας. Δεν πρέπει η λαϊκή διαμαρτυρία και αγανάκτηση να μείνει μετέωρη, αλλά να βρει διέξοδο και προοπτική (...) Λύση δεν είναι ξανά ο ίδιος δρόμος που έφερε τη χρεοκοπία, οι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για φιλολαϊκές λύσεις μέσα στο σύστημα. Διέξοδος είναι μόνο η προοπτική σύγκρουσης με το σύστημα. Είναι η πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Η πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό», κατέληξε.