Ανασφάλεια: Ωραίο και δυνατό συναίσθημα! Γι' αυτό και οι κρατούντες φροντίζουν να το συντηρούν, καλλιεργούν και γενικώς να παίζουν μαζί του. Το παιχνίδι έχει τελειώσει αν οι «υπήκοοι» αισθανθούν ασφαλείς και ήσυχοι για τη δουλιά τους, την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση κ.ο.κ. Θα αρχίσουν, π.χ., να σκέφτονται (τι υπάρχει) πέρα από τους νόμους της ζούγκλας και γιατί να λατρεύεται η θεότητα της αγοράς.

Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα βέβαια παράγει ανασφάλεια, αλλά και το ίδιο την εκμεταλλεύεται και πουλάει «ασφάλεια». Πάρτε για παράδειγμα το Ασφαλιστικό. Ενώ έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να βουλιάξουν και χρεοκοπήσουν τα ταμεία και έχουν ληστέψει τα λεφτά των εργαζομένων, τώρα εμφανίζονται οι υπαίτιοι ως σωτήρες.

Κραδαίνουν μάλιστα μαγική συνταγή: «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση». (Είναι αξεπέραστοι σ' αυτά). Η «μεταρρύθμιση» βέβαια είναι ολέθρια για τους εργαζόμενους: Λεφτά (που χρωστάνε) δε δίνουν, τα όρια ηλικίας αυξάνονται, μειώνονται οι συντάξεις κ.ο.κ. Το ωραιότερο όμως είναι ότι πριν ακόμα περάσουν το νέο «πακέτο», προετοιμάζονται πυρετωδώς για το επόμενο και «τελικό»: Την πλήρη παράδοση στις ασφαλιστικές εταιρίες.

Η ανασφάλεια δημιουργείται βέβαια στα προηγούμενα στάδια της ελεύθερης - πάντα - επιλογής του εργαζόμενου να πουλήσει την εργατική του δύναμη: Το 8ωρο πλέον θεωρείται «ξεπερασμένο», όπως και οι συλλογικές συμβάσεις, ενώ η εποχή απαιτεί ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, μερική απασχόληση, μερική ασφάλιση κ.ο.κ.

Και αφού δημιουργηθεί η ανασφάλεια, η εκμετάλλευσή της αποτελεί το επόμενο στάδιο. Πανεύκολο, για παράδειγμα, να ρίξουν το φταίξιμο στους μετανάστες και να «στήσουν» έναν βολικό «εμφύλιο». Πανεύκολο επίσης να φτιάξουν ένα σιδερόφρακτο αστυνομοκρατούμενο κράτος στο όνομα της ασφάλειας και της τάξης. Για την επιβολή της «τάξης» - σε άλλο επίπεδο τώρα - χρειάζεται να υπάρχει το ΝΑΤΟ, παρά το γεγονός ότι ο «εχθρός» είναι μέλος της συμμορίας.