Η προαναφερόμενη είδηση, όμως, δεν είναι αποκαλυπτική μόνο για την κατάσταση των πανεπιστημίων στη Μεγάλη Βρετανία. Εχει άμεση σχέση με το παρόν και το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ, μαζί και τη δική μας. Και τούτο, γιατί οι διαβόητες αναδιαρθρώσεις, που ξεδιπλώνονται τον καιρό αυτό σε όλες αυτές τις χώρες, έχουν ως πρότυπο το βρετανικό μοντέλο. Η εμπειρία της Μεγάλης Βρετανίας αποδείχνει, ότι η μετατροπή της επιστημονικής έρευνας σε εμπόρευμα και η υποταγή της στις πολυεθνικές, η εξάρτηση των πανεπιστημίων από τις μεγάλες επιχειρήσεις, η επιβολή διδάκτρων, κλπ., -- πέρα από τον αντιλαϊκό και αντιεκπαιδευτικό τους χαρακτήρα -- δεν είναι ικανά να λύσουν τα προβλήματα υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης των πανεπιστημίων.

Αραγε, αυτά τα προβλήματα των βρετανικών πανεπιστημίων γιατί δε διορθώθηκαν με την «αξιολόγηση», που εφαρμόζεται στη Βρετανία εδώ και δεκαετίες; Και γιατί, άραγε, η «αξιολόγηση» και η λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα «σώσουν» τα ελληνικά πανεπιστήμια;