Τη μερίδα του λέοντος παίρνει, τις μέρες αυτές, από τη δημοσιότητα, το θέμα της εγχώριας τρομοκρατίας. Γεγονός, βέβαια, το οποίο είναι - εν πολλοίς - αναπόφευκτο, αν και οι διαστάσεις που παίρνει το θέμα σε αρκετά ΜΜΕ και, ιδιαίτερα, το... ευφάνταστο και σεναριολογικό περιεχόμενό τους ξεφεύγουν από κάθε λογικό όριο. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπιμοτήτων υπάρχει απόσταση. Αναφερόμαστε, σε πολλά και διάφορα που λέγονται και γράφονται τελευταία, με αφορμή την υπόθεση της έκρηξης στον Πειραιά και τα όσα επακολούθησαν. Ορισμένα, βέβαια, είναι ανοησίες. Οπως, για παράδειγμα, μια φιλολογία περί των... κοινωνικών ερεισμάτων της τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Αλλα, έχουν περισσότερο... πεζές επιδιώξεις και επιχειρούν - αφορμής δοθείσης... - τον εξωραϊσμό του αντιλαϊκού χαρακτήρα και προσανατολισμού των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών. Κι άλλα προτιμούν την αναπαραγωγή της πεπατημένης, επιχειρώντας και πάλι, με τον ένα ή άλλο τρόπο, το συκοφαντικό συσχετισμό της Αριστεράς με τα όποια κατασκευάσματα των μυστικών υπηρεσιών και τη δράση τους.

Την παροιμία «φυλάει ο θεός τον κλέφτη, φυλάει όμως και το νοικοκύρη» την ξέρουν;