Διά της υπεκφυγής, τις προάλλες στη Βουλή, και προχτές, κατά την εξαγγελία των στόχων της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε, και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο, όλους τους φόβους των ασφαλισμένων για το «τι μέλλει γενέσθαι» σε ό,τι αφορά στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα. Η επίμονη άρνηση του πρωθυπουργού να πει συγκεκριμένα τι σκέφτεται να κάνει το κόμμα του, εφόσον ξαναγίνει κυβέρνηση, την ώρα που αναγνωρίζει ότι θα γίνουν «αλλαγές», παραπέμπει κατευθείαν στα χειρότερα. Εξάλλου, και ο ίδιος, από το 1992 ακόμα - όταν η ΝΔ ψήφιζε το τρίτο κατά σειρά αντιασφαλιστικό νομοθέτημα -και οι «ειδικοί» του στενού του περιβάλλοντος (Τήνιος, Σπράος, Νεκτάριος) έχουν περιγράψει με σαφήνεια ένα σύστημα μη κοινωνικής ασφάλισης, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ιδιωτική ασφάλιση, δηλαδή στην κοινωνία των ανασφάλιστων.

Αλλά και η ΝΔ, που - κατά τα άλλα - «αγωνιά» για την κοινωνική ασφάλιση, τίποτα το πιο συγκεκριμένο δε μας λέει. Προσπερνά το θέμα με τις ίδιες γενικολογίες, όπως ότι «θα αντιμετωπίσει το τεράστιο θέμα του δημογραφικού»... Σαν να λέμε «θα σας κάνουμε και παιδιά». Και επειδή μάλλον νομίζει ότι βρισκόμαστε στη χώρα των λωτοφάγων, νομίζει ότι ξέχασε ο κόσμος πως της έφτασαν δυο χρόνια (1990-'92) για να ψηφίσει τρεις(!) αντιασφαλιστικούς νόμους!