ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, έχουμε τον Αρσένη, που επιμένει ότι οι φοιτητές και οι καθηγητές των ΤΕΙ και των ΑΕΙ που διαμαρτύρονται δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Από την άλλη, τον Μαντέλη, που λέει ότι στα ΗΛΠΑΠ αυτοί που απεργούν είναι μειοψηφίες...

Ο Παπαϊωάννου του υπουργείου Εργασίας υποστηρίζει ότι οι συνταξιούχοι ματαίως διαμαρτύρονται, αφού δεν υπάρχει πρόβλημα με το ασφαλιστικό και ο Παπαδήμας, του Υγείας, ότι οι γιατροί απεργούν για λόγους σκοπιμότητας.

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, ένας πρωθυπουργός της εμβέλειας του Σημίτη, που «σκίζεται» να μας πείσει για το ανθρώπινο πρόσωπο της κυβέρνησής του, να ανέχεται τέτοιους υπουργούς, που δεν αφουγκράζονται τα προβλήματα του κόσμου;

Πώς είναι δυνατόν - αναρωτιόμαστε - στην ίδια κυβέρνηση να υπάρχουν υπουργοί ανάλγητοι και νεοφιλελεύθεροι κι ένας πρωθυπουργός με τόση ...σοσιαλιστική ευαισθησία; Τι κοινό έχουν και πώς τα βρίσκουν;

Είναι προφανές, φυσικά, ποιο είναι το συνδετικό τους στοιχείο: Μας δουλεύουν όλους και λόγω προεκλογικής περιόδου, όπως καταλαβαίνετε, η κοροϊδία παίρνει τις ανάλογες διαστάσεις.

ΑΡΝΗΘΗΚΕ, όπως μάθαμε, η Μαντλίν Ολμπράιτ (η ...γνωστή) να διεκδικήσει στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές που θα γίνουν στην Τσεχία το προεδρικό αξίωμα, αφού είχε «παίξει» ένα τέτοιο σενάριο, μια και κατάγεται από εκεί η εν λόγω κυρία...

Λογικό είναι. Σε ορισμένα πράγματα, ακόμα και αυτές οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κρατάνε τα προσχήματα. Ολοι ξέρουν, άλλωστε, ότι δεν είναι καθόλου σπάνιο πράγμα ένας Αμερικανός να έχει ευρωπαϊκή καταγωγή.

Αυτό μας έλειπε να μοιράζουν τώρα στα μέλη της κυβέρνησής τους τα ύπατα αξιώματα στην Ευρώπη.

Ηδη, έχουμε το πρόβλημα στην Αυστρία με τους ακροδεξιούς εθνικιστές που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, μην έχουμε και την αμερικανική εκδοχή τους, να μας ταλαιπωρούν...