Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Χαιρετίζουμε την παρουσία σας στην Αθήνα και πιστεύουμε ότι η συμμετοχή τόσων και τέτοιων αντιπροσωπειών από ολόκληρη την Ευρώπη στην πρωτοβουλία αυτή του ΠΑΜΕ έρχεται να υπογραμμίσει ότι το αγωνιστικό, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα συναντιέται, συζητά και προωθεί βασανιστικά, μα σταθερά τη ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ παρουσία και δράση του.

Η παρουσία εδώ εκπροσώπων από 20 χώρες και 20 συνδικαλιστικές οργανώσεις και κινήματα φανερώνει ότι υπάρχουν οι δυνατότητες το κίνημά μας να ενισχύσει την οργανωμένη παρέμβασή του προς όφελος της Εργατικής Τάξης της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου.

Φίλοι και φίλες,

Η ημερίδα αυτή του ΠΑΜΕ που γίνεται απ' αφορμή την έναρξη της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα ολοκληρωθεί με το μεγάλο συλλαλητήριο που διοργανώνουμε αύριο το απόγευμα στο Ναύπλιο, εκεί όπου θα συνεδριάσουν οι Υπουργοί Εργασίας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Ελληνική Προεδρία συμπίπτει με μια κρίσιμη για τους εργαζόμενους και τους λαούς όλου του κόσμου περίοδο.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος σε βάρος του Ιράκ φαίνεται ότι επισπεύδεται, αφού ενισχύονται οι βομβαρδισμοί από τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς, παρά την παρουσία των επιθεωρητών του ΟΗΕ στο Ιράκ. Σήμερα πια ελάχιστοι δέχονται τα επιχειρήματα των ιμπεριαλιστών, ότι ο πόλεμος αυτός θα γίνει για το χτύπημα της τρομοκρατίας!

Η αλήθεια είναι ότι τον επιδιώκουν το ΔΝΤ, η FED, η «Μόργκαν Στάνλεϊ» και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, ελπίζοντας ότι έτσι θα ανακάμψει η αμερικανική οικονομία και θα ξεπεραστεί η παρατεταμένη οικονομική κρίση του συστήματος.

Ο πόλεμος αυτός, που θα οδηγήσει σε εκατόμβες θυμάτων από το λαό του Ιράκ, στόχο έχει τον απόλυτο έλεγχο των ενεργειακών πηγών και βέβαια δε θα σταματήσει στο Ιράκ.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση σαν ιμπεριαλιστική περιφερειακή δύναμη εμφανίζει μέχρι σήμερα κάποιες αντιστάσεις για την επίσημη έναρξη του πολέμου, λόγω συγκεκριμένων συμφερόντων που έχουν γαλλικά και γερμανικά μονοπώλια.

Οι συνέπειες αυτού του πολέμου δε θα σταματήσουν μόνο στο Ιράκ και στις γειτονικές χώρες. Οι απολύσεις, η μείωση μισθών, οι επιθέσεις στα συνδικαλιστικά δικαιώματα θα γίνουν αισθητά και στην Ευρώπη.

Οι βρώμικες επιθέσεις σε βάρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας από τις ΗΠΑ έρχονται επίσης να υπογραμμίσουν την επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών, που στόχο έχουν να εμποδίσουν την ανάπτυξη καλών σχέσεων της ΛΔ Κορέας με τη Ρωσία, τη Ν. Κορέα, την Ιαπωνία κ.λ.π. Οι προτάσεις και οι δικαιολογίες των Αμερικανών για τα πυρηνικά όπλα είναι υποκριτικές.

Η παρατεταμένη αιματηρή επιχείρηση σε βάρος του Ούγο Τσάβες στη Βενεζουέλα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της δείχνει ότι η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον θέλει υπόδουλους τους λαούς της Λατινικής Αμερικής για να εκμεταλλεύεται τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές. Στηρίζουν τους βιομηχάνους και τις δυνάμεις της αντίδρασης στη Βενεζουέλα, για να χτυπήσουν και μέσα απ' την ανατροπή του Τσάβες την Κουβανέζικη Επανάσταση και να στείλουν ένα μήνυμα στους λαούς του Εκουαδόρ, της Αργεντινής και της Βραζιλίας ότι δεν είναι οι λαοί που καθορίζουν τις τύχες των χωρών τους, αλλά οι ΗΠΑ.

Η συνεχιζόμενη πολύχρονη ηρωική μάχη της Παλαιστίνης, που διεκδικεί το δικαίωμα να αποχτήσει ο παλαιστινιακός λαός πατρίδα με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, επίσης αποδείχνει ότι οι στρατοκράτες είναι αδίσταχτοι και στηρίζουν προκλητικά το καθεστώς του Ισραήλ, που αξιοποιεί αυτή τη στήριξη για να βομβαρδίζει και να δολοφονεί αμάχους.

Με βάση αυτά, γίνεται καθαρό ότι η μόνη ελπίδα για τους λαούς και την ειρήνη στον κόσμο είναι η πάλη των ίδιων των λαών. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα επιβάλλεται να πρωτοστατήσει για την απόκρουση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Στα πλαίσια αυτά οι κινητοποιήσεις που γίνονται σ' ολόκληρο τον πλανήτη ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους πολέμους τους αναγεννούν το όραμα της ανθρώπινης δουλιάς, να ζουν με ειρήνη, φιλία και αλληλεγγύη μεταξύ τους. Το ΠΑΜΕ στις 15 Φλεβάρη θα στηρίζει μαχητικά και δραστήρια τα αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια που οργανώνει η ΕΕΔΥΕ σ' ολόκληρη την Ελλάδα.

Ταυτόχρονα σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Ελληνική Προεδρία, που ασκεί το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, ανέλαβε να στρώσει το δρόμο για τις 10 νέες χώρες που μπήκαν στην ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης. Με την ένταξη νέων κρατών βαθαίνει η ανισομετρία στο εσωτερικό της καπιταλιστικής ένωσης. Διαμορφώνονται πιο φανερές δορυφορικές εξαρτήσεις στο εσωτερικό της. Ενισχύονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ισχυρά κράτη - μέλη.

Τη διεύρυνση επέβαλε στην ουσία το Ευρωπαϊκό Κεφάλαιο, με στόχο να ισχυροποιήσει τις θέσεις του στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Τώρα μέσα από το Ευρωσύνταγμα και τα Κοινοτικά Οργανα διευρύνουν τους μηχανισμούς εξουσίας τους.

Για τους λαούς των 10 νέων κρατών - μελών η κατάσταση θα χειροτερέψει ακόμα πιο πολύ. Θα ισχυροποιηθεί η ντόπια αστική τάξη, θα βαθύνει η καπιταλιστικοποίηση αυτών των χωρών. Ο βαθμός εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης θα μεγαλώσει.

Δημόσιες επιχειρήσεις θα ιδιωτικοποιηθούν, η σταθερή δουλιά θα περιορίζεται, οι απολύσεις θα είναι καθημερινό φαινόμενο, η λιτότητα για τους μισθούς και τις συντάξεις θα είναι σκληρή και παρατεταμένη. Σημαντικές θα είναι για τους φτωχούς αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, όπως και για τους νέους επιστήμονες οι αρνητικές επιπτώσεις.

Ανάμεσα στις 10 νέες χώρες βρίσκεται και η Κύπρος. Η ενταξιακή της διαδικασία αξιοποιείται από τον ΟΗΕ και τους Αμερικανούς σαν μοχλός πίεσης σε βάρος της ενιαίας ανεξάρτητης κρατικής υπόστασης της Κύπρου. Η ένταξη στην ΕΕ του 62% της Κύπρου οδηγεί στη διχοτόμηση σε δυο κράτη, παραβιάζοντας έτσι όλα τα μέχρι τώρα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα η μη βιώσιμη λύση του Κυπριακού θα ανατροφοδοτεί τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία.

• Εργασιακές Σχέσεις
• Κοινωνική Ασφάλιση
• Οικονομία

Εχει ήδη ανακοινωθεί ότι στο Εαρινό Συμβούλιο Κορυφής 21-23 Μάρτη του 2003, που θα γίνει στις Βρυξέλλες, η επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργατικών δικαιωμάτων θα γενικευτεί. Η ατζέντα του Συμβουλίου αφορά κύρια τις εργασιακές σχέσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση, σε μια πιο ουσιαστική προσπάθεια «προσαρμογής τους» στη λεγόμενη νέα οικονομία.

Σε όλους εμάς εδώ είναι γνωστό ότι στην πενταετία που πέρασε η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της εξαπέλυσαν μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος όλων των εργατικών κατακτήσεων.

Η Κοινωνική Ασφάλιση, οι Μισθοί και Συντάξεις, η πλήρης σταθερή απασχόληση, οι Δημόσιες Επιχειρήσεις, οι τομείς Υγεία, Παιδεία, Περιβάλλον, Πολιτισμός δέχτηκαν μεγάλα πλήγματα και αποτέλεσαν την πρώτη επιλογή για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Τις ανατροπές αυτές, με τη συναίνεση νεοφιλελεύθερων κομμάτων, εφάρμοσαν κατά κανόνα σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, επιβεβαιώνοντας έτσι για μια ακόμα φορά τον κανόνα που λέει ότι η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να προσποιείται το φίλο στους εργαζόμενους, αλλά στην πραγματικότητα είναι ύπουλος εχθρός τους.

Κεντρικά ιδεολογικά επιχειρήματα όλων αυτών των ανατροπών ήταν και είναι πως μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα, την εμπορευματοποίηση στην Υγεία και την Παιδεία, μέσα από την κατάργηση του 8ωρου, θα συσσωρεύονταν κέρδη στους καπιταλιστές, τα κέρδη αυτά θα πήγαιναν σε νέες επενδύσεις, μέσα από τις νέες επενδύσεις θα προχωρούσε η Ανάπτυξη και η Ανάπτυξη θα έφερνε αύξηση της Απασχόλησης και απορρόφηση της Ανεργίας.

• Μέσα από τη γενικευμένη αύξηση της ελαστικότητας και την... απελευθέρωση της αγοράς εργασίας πρόβαλλαν τις θεωρίες της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας στον καπιταλισμό, υποστηρίζοντας ότι τάχα μέσα από το κέρδισμα νέων αγορών, η εργατική τάξη θα είχε και αυτή οφέλη. Αρα οι εργαζόμενοι έπρεπε να ταυτιστούν με τις επιχειρήσεις που εργάζονται κι έπρεπε να νιώθουν σχεδόν σαν αδέλφια με τους εργοδότες τους. Στην πραγματικότητα η ένταση και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστών θα οδηγούν αναπόφευκτα σε όλο και πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων.
• Επιμένουν να καλλιεργούν στους μισθωτούς το μύθο ότι μπορεί ταυτόχρονα και τα μονοπώλια να κυριαρχούν, να συσσωρευτούν πλούτη και κέρδη υπέρογκα και ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων είτε να μη θίγονται είτε ακόμα και να βελτιώνονται!
• Τελευταία στην ενίσχυση αυτών των αντιδημοκρατικών θεωριών ήρθαν και τα διάφορα «κοινωνικά φόρουμ», που προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι για όλα φταίνε οι ...κακές νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις και άρα η λύση βρίσκεται στο να ψηφίζουμε τους ...καλούς σοσιαλδημοκράτες! Πρόκειται για ψέμα, αφού γνωρίζουμε ότι τις ίδιες πολιτικές εφαρμόζουν οι νεοσυντηρητικοί, οι σοσιαλδημοκράτες, αλλά και οι νεοαριστεροί.
• Αλλοι υποστηρίζουν επίσης πως δήθεν δε φταίει το ίδιο το σύστημα και η στρατηγική του κεφαλαίου, αλλά ο τρόπος διακυβέρνησης και διαχείρισης!!

Βασικό εργαλείο, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων για να προωθήσουν με το λιγότερο δυνατό πολιτικό κόστος τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αναδείχτηκε ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος! Βλέπετε παντού τη λέξη «κοινωνικός» σαν το δόλωμα για το ψάρι! «Κοινωνικά Φόρουμ», «κοινωνικός διάλογος», «κοινωνική συνοχή» «κοινωνία των πολιτών» «τοπική κοινωνία», οι «κοινωνικοί εταίροι», «κοινωνική Ευρώπη» και πάει λέγοντας.

Το εργαλείο λοιπόν του «κοινωνικού διαλόγου» το επεξεργάστηκαν κυβερνήσεις - εργοδότες - ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και μέσα απ' αυτό θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι δεν αξίζει να αγωνίζονται, να απεργούν, να διαδηλώνουν, να συγκρούονται με την κρατική βία. Πως δεν πρέπει να βλέπουν τους βιομηχάνους σαν ταξικούς εχθρούς, αλλά σαν κοινωνικούς εταίρους. Σαν ταξικούς συνεργάτες. Ολοι αυτοί υποστηρίζουν ότι η ταξική πάλη είναι μια σκουριασμένη και ξεπερασμένη αντίληψη για το κίνημα. Πως η απεργία έχει αξία μόνο για τα σχολικά βιβλία της ιστορίας.

Αποτέλεσμα αυτής της γραμμής, που είναι γραμμή συμβιβασμού και υποταγής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ήταν πολλές μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Ευρώπη να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από απαράδεκτες συμφωνίες.

Στην Ελλάδα με την υπογραφή των κυβερνητικών και εργοδοτικών συνδικαλιστικών στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είχαμε στην πενταετία που πέρασε:

• Κατάργηση του 8ωρου και της πλήρους απασχόλησης.
• Μείωση του βιοτικού επιπέδου των Μισθωτών - Συνταξιούχων.
• Ιδιωτικοποίηση Ναυπηγείων, Τραπεζών, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.
• Μείωση των συντάξεων.
• Αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση.
• Αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας.
• Αύξηση της μερικής απασχόλησης.
• Αύξηση των απολύσεων.
• Αύξηση του κόστους για τη μόρφωση και την υγεία της λαϊκής οικογένειας.

Η ελληνική κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης θέλουν να εμφανίσουν την περίοδο της Ελληνικής Προεδρίας σαν κάτι το πολύ σπουδαίο για τη χώρα μας. Σκοπεύουν μέσα από ένα ομιχλώδες τοπίο να βγουν ενισχυμένοι, ώστε να κερδίσουν ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Θέλουν να δώσουν εξετάσεις υποτέλειας στο γαλλογερμανικό άξονα και στους Αμερικανούς.

Εμείς με κάθε ειλικρίνεια απευθυνόμενοι στους Ελληνες και Ευρωπαίους εργαζόμενους τους λέμε:

• Δεν έχετε τίποτα θετικό να περιμένετε από την Ελληνική Προεδρία.
• Επαγρυπνείτε, αντισταθείτε, αγωνιστείτε.

Η ελληνική κυβέρνηση, με τη σειρά της, θα διαχειριστεί και θα προωθήσει στο 6μηνο της Προεδρίας της ΕΕ μέτρα που έχουν αποφασιστεί προς όφελος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Θα επιδιώξει να προωθήσει τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας στα Βαλκάνια και ταυτόχρονα να υπηρετήσει το χαρακτήρα της ΕΕ σαν περιφερειακής ιμπεριαλιστικής Ενωσης.

Η Ελληνική Προεδρία έχει αναλάβει:

• Την επιτάχυνση της μεταρρύθμισης των συνταξιοδοτικών συστημάτων, μέσα από αύξηση κατά 5 χρόνια των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθιέρωση της «ευέλικτης» συνταξιοδότησης, δηλαδή μερική σύνταξη και μερική απασχόληση. Την εμβάθυνση των ιδιωτικών - οικονομικών κριτηρίων για την Υγεία και την Πρόνοια. Τον περιορισμό των υγειονομικών και κοινωνικών παροχών.
• Τον έλεγχο των πολιτικών απασχόλησης, με αιχμή τη διεύρυνση των ελαστικοποιήσεων μέσα από τη μερική απασχόληση και την ευελιξία στην οργάνωση της εργασίας, τη συνεχή αλλαγή στις ειδικότητες των εργαζομένων μέσα από τη «διά βίου εκπαίδευση».

Με τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης επιδιώκουν, μοιράζοντας μια θέση εργασίας σε 2-3 υποαπασχολούμενους, να καθυστερήσουν τους κοινωνικούς αγώνες. Στη στρατηγική της ΕΕ για την απασχόληση ξεχωριστή θέση έχουν οι περικοπές κοινωνικών επιδομάτων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η ελευθερία νέων προσλήψεων, η ενοικίαση εργαζομένων κλπ.

• Την ισχυροποίηση των πολιτικών λιτότητας στους μισθούς και στις συντάξεις και το δραστικό περιορισμό των κρατικών κονδυλίων για τη δημόσια Υγεία, τη δημόσια Παιδεία κ.λπ. Η μείωση του «κόστους εργασίας» για τη βελτίωση της ...ανταγωνιστικότητας θα περάσει μέσα από τη συγκράτηση των μισθών και τη σύνδεσή τους με τη λεγόμενη παραγωγικότητα. Μέσα από τη σταδιακή αποδυνάμωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την κατάργηση των κατώτερων ορίων στις αποδοχές των εργαζομένων.
• Την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ώστε όλοι οι στρατηγικής σημασίας τομείς της Ευρωπαϊκής Οικονομίας να περάσουν σχεδόν τσάμπα στα χέρια των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Μεγάλες κρατικές αεροπορικές εταιρίες, δημόσιες επιχειρήσεις στην Ενέργεια, τις Τηλεπικοινωνίες, τις Μεταφορές θα περάσουν στον έλεγχο του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Επιδίωξη της Ελληνικής Προεδρίας, αλλά και της πραγματικής ηγεσίας της ΕΕ είναι οι πολιτικές αυτές να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

• Για το σκοπό αυτό έχουν επεξεργαστεί μια έξυπνη και μελετημένη προπαγάνδα. Πρώτα απ' όλα δίνουν ψεύτικους τίτλους στις επιλογές τους. Φτιάχνουν ωραίο περιτύλιγμα π.χ. «βελτίωση ποιοτικών πτυχών της εργασίας» ή «καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού» ή «έλεγχος της ποιότητας των τροφίμων» και άλλα πολλά.
• Την ίδια στιγμή διαθέτουν κάποια ψίχουλα, με σκοπό την προσωρινή εφήμερη ανακούφιση λαϊκών στρωμάτων, έτσι ώστε να χειραγωγούν τις συνειδήσεις τους και να τους ελέγχουν στις πολιτικές τους.
• Μέσα από διαπλεκόμενα συμφέροντα και μαφιόζικες συμφωνίες εξασφαλίζουν μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ώστε και την πολιτική τους να προβάλλουν και τους αντιπάλους της πολιτικής τους να συκοφαντούν και να προβοκάρουν. Σήμερα πλέον ο ρόλος των Μέσων Ενημέρωσης είναι καθοριστικός για τη διατήρηση της εξουσίας των μονοπωλίων.
• Κυρίως όμως τα ιδεολογικά επιτελεία της ΕΕ και των κυβερνήσεων - μελών της επεξεργάζονται τακτικές που επικεντρώνουν τις επιθέσεις τους σ' όσους αμφισβητούν το χαρακτήρα της ίδιας της ΕΕ και την ιμπεριαλιστική της πολιτική. Συκοφαντούν όσους κινητοποιούνται και αγωνίζονται με την καρδιά και την ουσία της πολιτικής που χαράζουν. Χρηματοδοτούν και στηρίζουν πολύμορφα το συμβιβασμό και την υποταγή του συνδικαλιστικού κινήματος, με τελικό σκοπό να το ενσωματώσουν στις θεωρίες και στις ιδεολογικές επιλογές του κεφαλαίου. Αξιοποιούν την κρατική βία και την καταστολή, χτίζοντας αστυνομικά κράτη.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο επίσης την πολιτική του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, που είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Ταυτόχρονα, βέβαια, στηρίζεται και στη βοήθεια που της δίνει το πολιτικό κόμμα Συνασπισμός, που δικαιολογημένα οι εργαζόμενοι με πείρα το ονομάζουν «ΝΑΤΟική Αριστερά».

Σ' όλα αυτά τα βασικά θέματα, σ' όλες τις στρατηγικές επιλογές και η ΝΔ και ο ΣΥΝ στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Θυμηθείτε την κοινή ψήφο που έδωσαν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στην κοινή ψήφο τους για τον Ευρωστρατό, την κοινή ψήφο για τη Διεύρυνση της ΕΕ, την κοινή ψήφο για το «σχέδιο Ανάν», που επισημοποιεί τη διχοτόμηση της Κύπρου, την κοινή στάση για τους «Κοινωνικούς Διαλόγους» και τις Εργασιακές Σχέσεις.

Αρα οι Ελληνες εργαζόμενοι δεν πληρώνουν τη νύφη μονάχα εξαιτίας της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αλλά και λόγω αυτής της πολιτικής συγκοινωνούντων δοχείων της ΝΔ και του ΣΥΝ με την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής.

Το επόμενο διάστημα η εργατική τάξη έχει μπροστά της σύνθετα και σοβαρά καθήκοντα. Με δεδομένο μάλιστα ότι η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων συμφωνεί με όλες τις κεντρικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι ευθύνες που πέφτουν στις πλάτες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι μεγάλες. Με δεδομένο ακόμα ότι οι περισσότερες κεντρικές εθνικές συνδικαλιστικές ηγεσίες ακολουθούν τη γραμμή των «Κοινωνικών Διαλόγων» και της ταξικής συνεργασίας, οι δικές μας προσπάθειες πρέπει να πολλαπλασιαστούν.

Στη χώρα μας η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν γίνει βραχίονες της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν έχουν κύρος στους εργαζόμενους. Φοβούνται να πάνε τα στελέχη τους μέσα στους χώρους δουλιάς!

Το ΠΑΜΕ κερδίζει αποδοχή και κύρος στις συνειδήσεις των εργαζομένων. Ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις, η πλειοψηφία των μισθωτών αναγνωρίζει ότι το ΠΑΜΕ αποτελεί την ελπίδα και την ασπίδα τους.

Για να ανταποκριθούμε λοιπόν στις ευθύνες αυτής της περιόδου, εκτιμούμε ότι καλό είναι να ξαναθυμηθούμε:

• Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ

Εργασιακές Σχέσεις: Διεκδικούμε πλήρη σταθερή απασχόληση. Απορρίπτουμε τις επιλογές κυβέρνησης και βιομηχάνων. Απαιτούμε 35ωρο, 7ωρο-5ήμερο. Αντιπαλεύουμε την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και τις θεωρίες των απασχολήσιμων.

Εισόδημα - βιοτικό επίπεδο: Διεκδικούμε 1.000 ευρώ κατώτερο μισθό και 800 ευρώ κατώτερη σύνταξη. Το επίδομα ανεργίας να είναι στο 80% του κατώτερου μισθού και να διαρκεί η επιδότηση όσο θα διαρκεί η ανεργία.

Κοινωνική Ασφάλιση: Αγωνιζόμαστε για Δημόσια, Καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, δωρεάν δημόσιο σύστημα Υγείας και ταυτόχρονα απαιτούμε την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Υπεράσπιση Δημοκρατικών Ελευθεριών: Υπερασπίζουμε το ανεμπόδιστο δικαίωμα της απεργίας και των εργατικών διαδηλώσεων. Απαιτούμε να μπει η δημοκρατία σ' όλους τους χώρους δουλιάς. Να χτυπηθεί η εργοδοτική και η κρατική τρομοκρατία και αυθαιρεσία. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στον Ευρωστρατό, στις Ευρωσυλλήψεις και στους «τρομονόμους» της ΕΕ.

Ιδιωτικοποιήσεις: Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης από ταξικά συνδικάτα μπαίνει ξανά το αίτημα των επανακρατικοποιήσεων των επιχειρήσεων που ξεπουλήθηκαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Οι λαοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένα εργαλείο ώστε να χαρίζεται δημόσιο χρήμα και δημόσια περιουσία στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Το ΠΑΜΕ θα συνεχίζει να αντιπαλεύει τις ιδιωτικοποιήσεις, με αιχμή αυτή την περίοδο τον αγώνα των εργαζομένων στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ. Δεν αγωνιζόμαστε για να επαναφέρουμε το παλιό καθεστώς στις δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά παλεύουμε για κοινωνικοποιημένες από το λαό και για το λαό παραγωγικές μονάδες.

Αλλοδαποί, οικονομικοί μετανάστες: Στην Ελλάδα ζουν πάνω από ένα εκατομμύριο αλλοδαποί οικονομικοί μετανάστες. Ολοι αυτοί γίνονται θύματα στυγνής εκμετάλλευσης. Φαινόμενα του ρατσισμού και ξενοφοβίας εμφανίζονται. Αγωνιζόμαστε για τη νομιμοποίησή τους και την οικογενειακή τους επανένωση. Να ισχύουν και γι' αυτούς τα ίδια δικαιώματα με τους Ελληνες. Το φαινόμενο των οικονομικών μεταναστών θα περιοριστεί μόνο αν σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και στηριχτούν οικονομικά οι χώρες προέλευσης των μεταναστών.

Δημόσια Δωρεάν Παιδεία: Τα ταξικά συνδικάτα έχουν υποχρέωση να εντάξουν στα προγράμματά τους τα αιτήματα για δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα. Ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο σπουδών και στη λειτουργία ενιαίου 12χρονου σχολείου για όλους. Αύξηση των κονδυλίων για την Παιδεία.

Εργατικά Ατυχήματα: Οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και γενικότερα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις πολλαπλασιάζουν την εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας. Αυτή η κατάσταση αυξάνει τα εργατικά ατυχήματα. Η κυβέρνηση καλύπτει τους υπεύθυνους.

Σαν ΠΑΜΕ θα συνεχίσουμε ακόμα πιο επίμονα τον αγώνα για τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της Υγείας των εργαζομένων.

• Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΜΑΣ

Στην 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ τον Απρίλη του 2002 συζητήσαμε αναλυτικά και σε βάθος την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα και καθορίσαμε την τακτική μας για το επόμενο διάστημα. Πρωτεύον ζήτημα στην τακτική μας είναι η συσπείρωση δυνάμεων. Το ΠΑΜΕ σαν ο ταξικός πόλος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σταθερά επιδιώκει τη συσπείρωση όσο το δυνατόν πιο πλατιών και μαχητικών δυνάμεων στις γραμμές του. Χτίζουμε την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε αρχές, σε πλαίσιο και στόχους που υπηρετούν και τα άμεσα και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Για εμάς έχει μεγάλη αξία η μαζικοποίηση και η ισχυροποίηση των σωματείων κύρια με νέους εργαζόμενους, ώστε μέσα από το νέο αίμα στα συνδικάτα και η ρουτίνα να αντιμετωπίζεται και οι συσχετισμοί να βελτιώνονται υπέρ του ταξικού ρεύματος.

Στο βαθμό που ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα τους θα μεγαλώνει,θα μεγαλώνουν και οι προοπτικές για το ΠΑΜΕ και το λαϊκό κίνημα συνολικότερα.

Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες του ΠΑΜΕ επιβάλλεται να ενισχύουν την πλατφόρμα του ταξικού κινήματος και να έχουν έντονα τα αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά, αντινεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά.

Σαν ΠΑΜΕ, αν και στηρίξαμε τους μεγάλους αγώνες της αγροτιάς, αν και σταθήκαμε στο πλευρό των αυτοαπασχολούμενων, εντούτοις δεν αναλάβαμε ακόμα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ώστε να πάρει στέρεα μορφή η συμπόρευση και η κοινή δράση εργατών - αγροτών και αυτοαπασχολούμενων. Μια τέτοια προσπάθεια θα ωριμάζει τις συνθήκες μιας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, ενός κοινωνικοπολιτικού Μετώπου που να αμφισβητήσει με αξιώσεις και στην πράξη την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Ολη αυτή η ταχτική μας έχουμε συμφωνήσει ότι υπηρετείται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την όξυνση της πάλης και την ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Οι αγώνες που αναπτύσσει το ΠΑΜΕ χρειάζεται να είναι καλά προετοιμασμένοι, με σαφείς στόχους και κατευθύνσεις, ώστε να συμβάλλουν στον απεγκλωβισμό εργαζομένων από τις θεωρίες και τις πρακτικές του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Για να πετυχαίνεται κάτι τέτοιο, είναι ανάγκη οι αγώνες να βοηθούν στη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών μέσα από την πολιτικοποίηση της πάλης.

Μέσα επίσης από τους αγώνες αυτούς, επιδίωξή μας είναι η γραμμή αντιπαράθεσης με ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να επικεντρώνεται κάθε φορά στο κύριο. Δηλαδή στη σύγκρουση των δυο γραμμών. Απ' τη μια η γραμμή της ταξικής ενότητας και της ταξικής πάλης που ακολουθεί το ΠΑΜΕ κι απ' την άλλη η γραμμή της ταξικής συνεργασίας που ακολουθούν αυτοί.

Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Ευρώπη και στον κόσμο βάζουν το ταξικό κίνημα της κάθε χώρας μπροστά στην ανάγκη συντονισμού και κοινής δράσης σε διεθνές επίπεδο. Συντονισμό με βάση τις δοκιμασμένες αρχές της αλληλεγγύης, της ισοτιμίας, του σεβασμού των ιδιαιτεροτήτων κάθε κινήματος.

Οι δυνάμεις του ρεφορμισμού και της σοσιαλδημοκρατίας έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς για να συντονίζονται.

Τελευταία με πρωτοβουλία της γνωστής ΣΕΣ προσπαθούν μέσα από ορισμένα Φόρουμ να ελέγξουν την προοπτική του κινήματος. Ισχυρίζονται ότι φτιάχνουν «το κίνημα των κινημάτων», μας λένε ότι δήθεν είναι «νέα κινήματα» η νεολαία, οι γυναίκες, η οικολογία κλπ.

Μας καλούν να στρατευτούμε σε συνθήματα όπως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», χωρίς να μας λένε ποιος και πώς θα είναι αυτός ο άλλος κόσμος. Σε σλόγκαν όπως «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», που μάλλον ταιριάζει με εκκλησιαστική ευχή, παρά με αίτημα εργαζομένων.

Ολη αυτή η προσπάθεια θα εντείνεται και η σοσιαλδημοκρατία θα παρεμβαίνει όλο και πιο μεθοδικά προκειμένου να εγκλωβίζει τα εκατομμύρια των διαδηλωτών στις μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις.

Στις συνθήκες που σήμερα παίρνει ο αγώνας πιστεύουμε ότι η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (WFTU) μπορεί να παίξει αξιόλογο ρόλο στο συντονισμό των δυνάμεων του αγώνα και της ταξικής πάλης.

Η ίδρυση του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου της ΠΣΟ, που ιδρύθηκε πριν ένα περίπου χρόνο και λειτουργεί με έδρα την Αθήνα, ίσως δώσει νέες δυνατότητες συντονισμού και κοινής μας δράσης.

Το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο της ΠΣΟ έχει 7μελές Γραφείο με συνδικαλιστές από Ελλάδα, Κύπρο, Αυστρία, Γαλλία, Ρωσία και Τσεχία. Στις 22 και 23 Μάρτη του 2003 θα διοργανώσει στις Βρυξέλλες δυο σημαντικές εκδηλώσεις που εκτιμούμε ότι θα δώσουν νέα ώθηση στον κοινό μας αγώνα.

Παράλληλα υπάρχει μια εξίσου αξιόλογη πρωτοβουλία ταξικών και αγωνιστικών συνδικάτων από 16 ευρωπαϊκές χώρες που επίσης ανοίγει δρόμους για τους εργαζόμενους.

Μέσα λοιπόν από αυτά τα σχήματα και από την πείρα που αποχτούμε με τη συμμετοχή σ' όλες τις διεθνείς διαδηλώσεις, θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο διεθνή συντονισμό.

Θα δίνουμε το «παρών» με το δικό μας πλαίσιο, με τα δικά μας συνθήματα και με διακριτή την παρουσία μας, όπως κάναμε στη Γένοβα, στη Λισαβόνα, στο Πόρτο Αλέγκρε, στις Βρυξέλλες, στη Φλωρεντία, στη Σεβίλλη, την Πράγα κι αλλού και ταυτόχρονα θα αποκαλύπτουμε όσους επιχειρούν να χειραγωγήσουν το αντικαπιταλιστικό κίνημα και να το προσαρμόσουν σε στόχους όπως «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο».

Φίλοι και Συναγωνιστές,

Ζούμε σε μια περίοδο σύνθετη με δυνατότητες και πολλές δυσκολίες. Με πολλές και μεγάλες συγχύσεις και αντιφάσεις.

Ο αγώνας που κάνουμε είναι δύσκολος, αλλά ωραίος. Είναι αγώνας για τον άνθρωπο. Για τη Ζωή. Εχουμε δίκιο και το ξέρουμε. Εχουμε πλούσια πείρα και ένα πολύ πιο πλούσιο παρελθόν. Είμαστε ζωντανοί στο παρόν και το μέλλον μάς ανήκει.

Οι αντίπαλοί μας δεν είναι ανίκητοι!

Μπορούμε να τους σταματήσουμε!