Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες,

Βρίσκεται σε εξέλιξη και κλιμακώνεται η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Η επίθεση αυτή συγκεντρώνεται ξανά στην Κοινωνική Ασφάλιση με σκοπό την παραπέρα ισοπέδωσή της.

Είναι γνωστές οι απαιτήσεις της Κομισιόν και της κυβέρνησης που επιδιώκουν και άλλη αύξηση στα όρια ηλικίας, μεγαλύτερη μείωση των συντάξεων, περισσότερες εισφορές από τους εργαζόμενους. Καθήλωση και μείωση των μισθών, γενική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Και όλα αυτά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και τη μείωση του εργασιακού κόστους, δηλαδή στη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών τους.

Το Ναυπηγείο απασχολούσε μέχρι 7.000 εργαζόμενους. Με την πολιτική που εφαρμόστηκε φτάσαμε σταδιακά σε αυτό το αποτέλεσμα. Παράλληλα, τα εργολαβικά συμφέροντα αλωνίζουν και κερδοσκοπούν.

Ηδη πολλές κατακτήσεις έχουν αφαιρεθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Η μόνιμη σταθερή απασχόληση βάλλεται από παντού. Οι ανάγκες του κεφαλαίου στην παραγωγική διαδικασία θέλει περισσότερη ευελιξία και ελαστικοποίηση, θέλει εργάτες και εργάτριες προσαρμοσμένους σ' αυτές τις ανάγκες: χωρίς δικαιώματα, εξαρτήματα της παραγωγής. Αρκεί να βγάζουν και να φέρνουν μεγαλύτερο κέρδος.

Το τελευταίο διάστημα σε όλη τη βαριά βιομηχανία όλα αλλάζουν προς το χειρότερο.

Στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά σήμερα, 8 μήνες μετά την ιδιωτικοποίησή του, συνεχίζεται η συρρίκνωση του μόνιμου προσωπικού. Ηδη ο αριθμός των εργαζομένων έχει φτάσει σε οριακό σημείο για τη λειτουργία του (λίγο πάνω από 1.000).

Αυτό είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι αποδεικτικό στοιχείο για τον ταξικό, αντιλαϊκό της χαρακτήρα.

Πρέπει να το χρεωθούν πολιτικά. Να χρεωθούν και να πληρώσουν για τις άθλιες συνθήκες δουλιάς.

Η κατάσταση στα Ναυπηγεία σπάζει κόκαλα.

Το κυνηγητό του κέρδους συμβαδίζει με την εντατικοποίηση, με την έλλειψη βασικών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Κάθε εργατικό ατύχημα, κάθε τραυματισμός ή θάνατος προειδοποιεί ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν ζωές.

Γίνεται καθεστώς ο ενοικιαζόμενος εργάτης που πουλάει την εργατική του δύναμη με απαράδεκτους όρους, με δελτία παροχής υπηρεσιών, ή προσωρινή απασχόληση. Καταστρατηγούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις.

Δεν είναι μόνο αυτά.

Αυτόν τον εργάτη που δουλεύει σ' αυτές τις σκληρές, επικίνδυνες συνθήκες του μειώνουν τη σύνταξη. Του αυξάνουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, επιχειρούν να καταργήσουν την κατάκτηση του βαριού - ανθυγιεινού, τον καλούν να αποδεχτεί δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, για να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης, για να απαλλαχτεί το κράτος και η εργοδοσία από τις υποχρεώσεις τους στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία.

Καθοριστικό ρόλο για να περάσουν αυτά τα μέτρα έχουν παίξει, και παίζουν, οι συμβιβασμένες ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, που κινήθηκαν με σχέδιο, λειτουργούν σαν μηχανισμός τρομοκράτησης και χειραγώγησης των εργαζομένων.

Πρόκειται για περιπτώσεις που δείχνουν ότι ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι αδίστακτός και χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να στηρίξει την αντεργατική πολιτική, τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά οι συνδικαλιστικές αυτές δυνάμεις εκπλήρωσαν το ρόλο του εργοδότη, το ρόλο του χωροφύλακα.

Εχουμε μεγάλες υποχρεώσεις γιατί αυτόν τον εργάτη, αυτόν τον εργαζόμενο που έζησε, που βιώνει αυτές τις καταστάσεις πρέπει να τον βοηθήσουμε να καταλάβει ότι δεν μπορεί να προσδοκά τίποτα ούτε από τις συμβιβασμένες ηγεσίες, ούτε από την αντιλαϊκή πολιτική, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, αλλά και το ΣΥΝ, που στηρίξει αυτή την πολιτική.

Η θέση του είναι κοντά στις ταξικές δυνάμεις, κοντά στο ΠΑΜΕ και τους αγώνες του. Γιατί μόνο έτσι, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της ταξικής συσπείρωσης κατ' αρχήν μέσα στο Ναυπηγείο μπορεί να αντισταθεί, να υπερασπίσει, να διεκδικήσει αποτελεσματικά τα δικαιώματά του.

Ο εργάτης στα Ναυπηγεία, ο εργάτης στο Μέταλλο, ο κάθε συνάδελφος έχει ανάγκες. Ανάγκες για να ζήσει μια καλύτερη ζωή κι αυτός και η οικογένειά του, να μορφώσει τα παιδιά του, να μη ζει με την ανασφάλεια, να μπορεί να πάρει στα 55 σύνταξη που θα του επιτρέπει να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια χωρίς ανασφάλεια.

Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το ξεροκόμματο.

Να δουλέψουμε για να δυναμώσει η απαιτητικότητα, να ενισχυθεί η συσπείρωση, να κάνουμε βήματα στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία αγροτιά, με τους επαγγελματοβιοτέχνες. Να πείσουμε τους εργάτες και τις εργάτριες ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη και την πείρα, ότι μπορεί να συγκρουστεί αποφασιστικά με τον αντίπαλο, με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και να διεκδικήσει όχι μόνο με ποιους όρους θα πουλήσει την εργατική της δύναμη, αλλά και να συμβάλλει για να διεκδικήσει και να κατακτήσει η εργατική τάξη ό,τι της ανήκει, τον πλούτο που δημιουργεί η δουλιά της.