«Μα αφού είναι δικτάτορας! Και ο Μεταξάς το ίδιο ήταν. Μα αφού είναι δικτατορία! Και στην Ελλάδα του '30 τα ίδια έκαναν. Μα αφού φυλακίζει και σκοτώνει. Και ο Μεταξάς εν ψυχρώ δολοφονούσε και μαζικώς εκτόπιζε χιλιάδες, αφού προηγουμένως τους δρόσιζε με ρετσινόλαδο. Μα αφού είναι ξυπόλυτοι, αξύριστοι και... βρώμικοι. Και τότε, με τα λιανοντούφεκα τους πήραμε φαλάγγι. Τι θέλω να πω; Το εξής αυτονόητο. Συνάδελφοι της λεγόμενης «αντικειμενικής» δημοσιογραφίας. Πώς μπορείτε να βάζετε στο ίδιο τσουβάλι, στο ίδιο πλάι - πλάι, ένα μυρμήγκι με ένα Χάνιμπαλ Λέκτορ; Η μνήμη σας είναι τόσο επιλεκτική που μπορεί να μετατρέψει ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο αναγνώστη σε φανατικό θιασώτη της διαρκούς συνωμοσίας. Ρωτήστε τα άγια χώματα της Μακρονήσου. Διαβάστε ολίγα τινά περί Μανιαδάκη. Και ανοίξτε τα ρημάδια τα σχολικά στις σελίδες του Αλβανικού Επους. Τότε που η ανήμπορη, μικρή και δικτατορική Ελλάδα έκανε γιούρια στην ιταλική πολεμική μηχανή κραυγάζοντας μόνο μια λέξη: Αέρα!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χθεσινών «Νέων».