Eurokinissi

Η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), με επίσημες δηλώσεις των τριών «προέδρων» των τριών «θεσμικών οργάνων», του Κ. Σημίτη για το Συμβούλιο, του Ρομάνο Πρόντι για την Κομισιόν και του Πατρίκ Κοξ για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ), επιβεβαίωσε χτες στις Βρυξέλλες την «ανυπαρξία» της στον πόλεμο του Ιράκ, τη συνειδητή επιλογή να μην καταδικάσει τον παράνομο πόλεμο και να μη ζητήσει την άμεση κατάπαυσή του, και τη διαθεσιμότητά της για τη «μετασυγκρουσιακή» επάνοδο στη «διατλαντική» σύμπραξη με την εκ των υστέρων «νομιμοποίηση» των «αρμοδίων» κατοχικών αμερικανο-βρετανικών δυνάμεων, που «θα» αποτελέσουν «προνομιακό συνομιλητή» του ΟΗΕ και αποδέκτη της ευρωπαϊκής «ανθρωπιστικής βοήθειας».

Οι τρεις «πρόεδροι», υπό τις αποδοκιμασίες πολλών ευρωβουλευτών, αρνήθηκαν να τοποθετηθούν, έστω και «αισθηματικά» κατά του πολέμου, αγωνιώντας, αποκλειστικά και μόνο για το «μετασυγκρουσιακό μέλλον» της ΕΕ. Υποτίθεται ότι θα «ενημέρωναν» την Ολομέλεια του ΕΚ στις Βρυξέλλες για τον πόλεμο στο Ιράκ και τις «αποφάσεις» του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών (20/21 Μάρτη). Αντ' αυτού, ο μεν «πρόεδρος» του Συμβουλίου Κ. Σημίτης, σε μια πρωτοφανή, εξωφρενική και εξω-πραγματική ομιλία, κατανάλωσε τον περισσότερο χρόνο της ομιλίας του στις «προτεραιότητες της Λισαβόνας», από τη «διευκόλυνση των κεφαλαίων» και το «άνοιγμα των αγορών», μέχρι το περιβόητο «ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας», ενώ οι άλλοι δυο «πρόεδροι» προσπάθησαν να νίψουν τας χείρας τους, καλυπτόμενοι πίσω από την «ανυπαρξία κοινής εξωτερικής πολιτικής».

Κάποια στιγμή μάλιστα, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου, άρχισαν να «καρφώνουν» ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να εκμαιεύσουν τη συγκατάβαση των παρευρισκομένων. Ηταν η στιγμή, που ο Κ. Σημίτης αρνήθηκε να απαντήσει περί του παράνομου ή μη αυτού του πολέμου, και άρχισε να παραλληλίζει την «ανυπαρξία της κοινής πολιτικής», που είναι υπό «διαμόρφωση», με τις «δυσχέρειες» στην «Κοινή Αγροτική Πολιτική» (ΚΑΠ), ενθυμούμενος, προφανώς, τη μακρά θητεία του ως υπουργός Γεωργίας (!!!).

Ο Ρ. Πρόντι δεν άντεξε αυτόν τον (...) παραλληλισμό ανάμεσα στις βόμβες και τα λαχανάκια, πήρε αμέσως μετά το λόγο και δήλωσε: «Να μην υποκρινόμαστε, η κρίση είναι πραγματική, η σκιά του πολέμου έχει διχάσει πραγματικά την ΕΕ, που βρίσκεται σε κρίσιμη φάση (...). Ο κόσμος δε θα μας παίρνει στα σοβαρά, αν δεν ξεπεράσουμε τις διχόνοιες. Τι θέλετε, να μείνουμε στο περιθώριο των παγκόσμιων προκλήσεων;». Και ο Πάτρικ Κοξ, πρόεδρος του ΕΚ, μονολόγησε φωναχτά: «Πρέπει να ξεφύγουμε από μια κατάσταση όπου οι ΗΠΑ πολεμούν, ο ΟΗΕ ταΐζει και η ΕΕ χρηματοδοτεί». Μπορεί να έχουν τα ίδια προβλήματα και κοινούς καημούς, αλλά σ' αυτούς τους «χαλεπούς καιρούς» (Π. Κοξ) οι τρεις «πρόεδροι» δε διατηρούν τον ίδιο βαθμό προσωπικής «αξιοπρέπειας» (...).

Οι «πρόεδροι» προσήλθαν στην Ολομέλεια του ΕΚ για να «ενημερώσουν» για τα αποτελέσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής. Το ΕΚ απλώς «ενημερώνεται» για θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας, δεν εκφέρει ούτε καν «γνωμοδότηση», έχει απλώς «συμβουλευτικό» χαρακτήρα σ' αυτές τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Είναι, όμως, το μόνο εκλεγμένο ευρωπαϊκό «όργανο» και οι «πρόεδροι» συνηθίζουν, έστω και εκ των υστέρων, να το «ενημερώνουν».

Η προσέλευση έτσι του Κ. Σημίτη προδιαγραφόταν πολιτικά πιο εύκολη, τουλάχιστον σε σχέση με τις Συνόδους Κορυφής ή τα Συμβούλια Υπουργών. Παρ' όλα αυτά, ο Ελληνας πρωθυπουργός κατάφερε να εξοργίσει την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών.

Ο Κ. Σημίτης δεν υπολόγισε το στοιχειώδες, ότι από την περασμένη Πέμπτη, που η Σύνοδος Κορυφής συμφώνησε σε μια «κοινή» στάση αποχής από τον πόλεμο, μέχρι χτες, όλος ο κόσμος έζησε έξι τραγικές μέρες πολέμου και κατάρρευσης όλης της πολεμοκάπηλης προπαγάνδας. Μάλιστα, ο Κ. Σημίτης πήρε το λόγο, λίγες, μόλις, ώρες μετά το βομβαρδισμό της αγοράς στη Βαγδάτη και της κρατικής ιρακινής τηλεόρασης. Ε, παρ' όλα αυτά, ο Ελληνας πρωθυπουργός, αφού δήλωσε αρχικά ότι «λυπούμαστε για τα ανθρώπινα θύματα και για τον άμαχο ιρακινό πληθυσμό, αλλά αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την κύρια αποστολή μας, που είναι οι πολιτικές μας για την οικονομική ανάπτυξη», άρχισε μετά ο αθεόφοβος να αναλύει επί μακρόν τις (...) «προτεραιότητες της Λισαβόνας» (!!!).

Αντί να μιλήσει για την αγορά της Βαγδάτης, άρχισε να διαφεντεύει τη «διευκόλυνση των κεφαλαίων» και το «άνοιγμα των αγορών» (!!!). Αντί να μιλήσει για τη δυστυχία του πολέμου, άρχισε να διαμαρτύρεται ότι «η επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας έχει διαρκέσει περισσότερο από το αναμενόμενο». Αντί να καταδικάσει, έστω και φραστικά, τη φονική δράση των βομβών «έξυπνης τεχνολογίας», άρχισε ο (...) «καθηγητής» να εξυμνεί το «ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας», τη «γνώση» και την «καινοτομία». Εκανε λόγο για «περιβαλλοντικές δράσεις», όταν το απεμπλουτισμένο ουράνιο των βομβών των ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ έχει δηλητηριάσει το μισό πλανήτη, από τη Σερβία, μέχρι το Αφγανιστάν. Και όταν όλες οι πολιτισμένες τηλεοράσεις του κόσμου, εκτός της αμερικανο-βρετανικής «πληροφορικής» βαρβαρότητας, εξηγούσαν ότι η ύδρευση των 2.000.000 κατοίκων της Βασόρας έχει δηλητηριαστεί από τον προηγούμενο πόλεμο, του 1991, ότι οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να φέρουν νερό απ' αλλού και ότι τα μισθοφορικά κτήνη ΗΠΑ, Βρετανίας και (...) Πολωνίας τους έκοψαν αυτήν ακριβώς την παροχή νερού για να κάμψουν την ηρωική αντίσταση του ένοπλου λαού της Βασόρας. Εκείνη τη στιγμή, η πλειοψηφία των εδράνων του ΕΚ ανύψωσε πλακάτ με συνθήματα κατά του πολέμου, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας σήκωσε το δικό του «ενάντια στους δολοφόνους», και ο πρόεδρος της Ολομέλειας, «θιχθείς» από το θέαμα, διέταξε τους υπαλλήλους της «ασφάλειας» της αίθουσας, να μαζέψουν διά της βίας τα αντιπολεμικά εμβλήματα.

Μόνο προς το τέλος, ο Κ. Σημίτης εδέησε να μιλήσει για το Ιράκ. Και ισχυρίστηκε, χωρίς να έχει προφανώς συναίσθηση τι συμβαίνει στον κόσμο αυτές τις μέρες, ότι: 1) «Ολα τα μέλη της ΕΕ απαίτησαν τον αφοπλισμό του Ιράκ και την καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής που πιθανώς (!!!) διέθετε. Υπήρχαν διαφωνίες για τον τρόπο και το χρόνο που θα πραγματοποιηθεί ο αφοπλισμός. Οι διαφωνίες εντάθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Θα 'ταν μάταιο η Προεδρία να προσπαθήσει να ξεπεράσει τις αντιθέσεις. Αντιθέτως, θεωρήσαμε ότι για την αντιμετώπιση της κατάστασης, που προέκυψε με την έναρξη του πολέμου, έπρεπε να μας απασχολήσει το μέλλον, η έξοδος από την κρίση. Για να μην υπάρξουν νέες διαφωνίες. Για να περιορίσουμε τις επιπτώσεις του πολέμου και να αποφύγουμε να υπάρξουν αλυσιδωτές κρίσεις».

2) «Η ΕΕ είναι υπό συνεχή διαμόρφωση, γι' αυτό και η εξέλιξή της είναι μια πρόκληση. Ο πόλεμος του Ιράκ είναι τμήμα αυτής της πρόκλησης. Γι' αυτό δεν αρκεί να περιοριστούμε στο να τον επικροτήσουμε ή να τον καταδικάσουμε (!!!) θα πρέπει να δούμε και τη μελλοντική προοπτική για την Ευρώπη και τον κόσμο (...). Η απόφαση που πήραμε για το Ιράκ είναι μια συμβολή στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας ισορροπημένης ευρωατλαντικής σχέσης, όπου η ΕΕ διατηρεί την αυτονομία της» (!!!).

3) «Τα Ηνωμένα Εθνη δεν έχουν καταφέρει ακόμη (!!!) να αποτελέσουν ένα πειστικό αποτελεσματικό όργανο (...) οι εθνικοί εγωισμοί είναι υπερβολικοί. Γι' αυτό είναι επιβεβλημένο να συνεχίσουμε να ενισχύουμε το ρόλο της ΕΕ. Αποτελεί για μας την πιο σημαντική δυνατότητα, να αποφύγουμε ένα μονοπολικό κόσμο, όπου μια υπερδύναμη έχει την αποκλειστική ευθύνη της κοινωνίας - κόσμος».

Στη δευτερολογία του, ο Κ. Σημίτης ισχυρίστηκε ότι «ο ρόλος της Προεδρίας δεν είναι να εκφέρει άποψη». Ετσι, αφού δεν υπήρχε ομοφωνία, δεν υπήρχε και «άποψη». Για τον Κ. Σημίτη, «ο κανόνας είναι ότι, αν δεν υπάρχει ομοφωνία, κάθε χώρα κάνει ό,τι νομίζει ότι ανταποκρίνεται στα εθνικά της συμφέροντα».

Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ρ. Πρόντι, συνόψισε ως εξής την πολύπτυχη ομιλία του: «Δεν πρέπει να κρύψουμε τις υπάρχουσες διαφωνίες. Δεν πρέπει να ψευδόμεθα ούτε σε μας τους ίδιους, ούτε στους πολίτες μας. Η ΕΕ διάγει μια πολύ ευαίσθητη στιγμή της ύπαρξής της. Αναφέρομαι στο ρόλο της Ευρώπης, που δεν έχει αναλάβει και που, αντιθέτως, θα 'πρεπε να 'χει αναλάβει».