Τα κυβερνητικά επετειακά διαγγέλματα και οι πανηγυριώτικοι λόγοι του τύπου «πρώτα η Ελλάδα - προσβλέπουμε στο μέλλον - (αγνοώντας τα προβλήματα) του παρόντος και συμμετέχοντας με «διευκολύνσεις» στη δολοφονική πειρατική επιδρομή εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού, μόνον ως προσβολή μπορεί να θεωρηθούν στην εθνική επέτειο που πέρασε, σ' ένα κλίμα οργής, θλίψης, αλλά και παραδειγματικής λαϊκής αντίστασης.

Μια λεβέντικη επέτειος των διαχρονικών αγώνων του λαού μας δεν έχει ανάγκη από τους υποκριτικούς λόγους που παράγονται σε φωτοαντίγραφα. Δεν έχει σχέση με τις αναφορές στο κλέος των προγόνων, στο Μεγαλέξανδρο και όχι στον ηρωικό μας λαό, στους πολεμιστές του 1940, στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που τρέφουν την ιστορική μνήμη και τους σημερινούς λαϊκούς αγώνες κατά του τρομοπολέμου και της υποταγής στους ξένους επικυριάρχους.

Γι' αυτούς τους ξεδιάντροπους του «γκουβέρνου» και αναφερόμενος στην πρωθυπουργία του Κωλέτη - ο Μακρυγιάννης έλεγε, στα απομνημονεύματά του: «Οπού έκαμεν τόσα μεγάλα λάθη εναντίον της πατρίδος και της θρησκείας και όλων των τίμιων ανθρώπων (...) οπού μας κυβερνούν οι προκομμένες του οι βουλές και άλλοι τοιούτοι, οπού δεν άφησαν λεπτό εις το ταμείο και όλο το κράτος τόφεραν σε μίαν μεγάλη δυστυχία και ανωμαλία και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων μάς έχουν μπλόκον (αναφέρεται στον αγγλικό αποκλεισμό του Πάρκερ στις 6 του Γενάρη του 1850).