Μέσα από τις εξελίξεις και τη δράση μας, αποδείχτηκε περίτρανα για το Κόμμα, ότι με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση βαδίζουμε προς το μέλλον. Εγινε φανερό ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ανταποκριθήκαμε στην κατάσταση, ότι είμαστε έτοιμοι πολιτικά και οργανωτικά για να τα βγάλουμε πέρα. Το πιο ικανοποιητικό είναι ότι το Κόμμα δικαιώθηκε για τον προβληματισμό του, για την αδιάλλακτη πάλη του στην υπεράσπιση του θεωρητικού επιστημονικού σοσιαλισμού. Μ' αυτές τις διαπιστώσεις ξεκίνησε την ομιλία του στη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά (ΚΟΠ) ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για να προσθέσει:

Οι θέσεις και το πρόγραμμα του Κόμματος δικαιώνονται. Είναι μεγάλη νίκη σε επίπεδο ιδεών. Σε αντίθεση με τους αρνητές, που όχι μόνον αναπτύσσουν θεωρίες και ψευτο-ιδεολογήματα, με τις οποίες αρνούνται τον ιμπεριαλισμό και την πάλη για το σοσιαλισμό. Που για να δικαιολογήσουν και τη στάση του συμβιβασμού τους παραμορφώνουν την πραγματική θεωρία του σοσιαλισμού.

Οι αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου έδειξαν τι κόμμα χρειαζόμαστε. Οι τελευταίες εξελίξεις, σύντροφοι, δείχνουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τρέχουσες εξελίξεις. Αλλά με γεγονότα που συγκλονίζουν το σύστημα και διδάσκουν. Μπορεί ο πόλεμος να τελειώσει. Για τον ιμπεριαλισμό, όμως, όπως όλοι το αναγνωρίζουν, θα είναι μία πύρρειος νίκη. Εχει δεχτεί, ήδη, μεγάλο πλήγμα. Οι αιτίες που γέννησαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, οι συνέπειες που προκάλεσε, οι καταστροφές, δεν αναστέλλονται. Δεν μπορούν να καλύψουν ότι και να τελειώσει ο πόλεμος κατά του Ιράκ και πάλι δεν μπορούν να βγουν από την κρίση.

Ομως, πλήγμα δέχτηκε και η ΕΕ, και δεν είναι μικρό πράγμα αυτό. Ολοι ανησυχούν, από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, όλοι δέχτηκαν τρανταγμούς. Η ανησυχία τους φαίνεται και σε άρθρο των βιομηχάνων, και δεν αφορά μόνο στον πόλεμο, αλλά και στις ίδιες τις εξελίξεις με τη διεύρυνση της ΕΕ, καθώς θα βρεθούν μπροστά σε καινούρια προβλήματα. Θα αντιμετωπίσουμε χώρες στο ίδιο επίπεδο με την Ελλάδα και ο ανταγωνισμός θα είναι πιο σκληρός. Γι' αυτό θα επιταχύνουν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν αποφασίσει. Θα κρατήσουν ενιαία στάση οι ιμπεριαλιστές απέναντι στην εργατική τάξη. Ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα, προωθώντας γενίκευση της μερικής απασχόλησης, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, του βασικού μισθού.

Τα σημερινά γεγονότα δεν μπορούμε να τα προσπεράσουμε. Πρέπει να μελετήσουμε τις πλευρές που αναδείχτηκαν. Πώς οι χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους προσεγγίζουν αυτά τα ζητήματα, τις θέσεις των άλλων δυνάμεων και τις θέσεις του Κόμματος; Είναι βέβαιο ότι γίνονται διεργασίες, ότι ένα μέρος αυτού του κόσμου κατανοεί περισσότερο τις θέσεις μας. Τώρα είμαστε σε κίνηση. Τα γεγονότα επιτρέπουν ώστε οι λαϊκές μάζες να κάνουν ένα βήμα μπροστά σε συνείδηση, σκέψη, στάση. Ομως, δε σημαίνει ότι αυτός ο κόσμος υιοθετεί σωστές απόψεις, ότι μπορεί να αντιληφθεί σε όλη τους την έκταση τα γεγονότα, να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Μόνο μέσα από σωστή ιδεολογικοπολιτική δουλιά μπορεί να γίνει αυτό.

Παρά την πρόοδο που σημειώθηκε δε βρέθηκε σταθερά στο κέντρο της προσοχής και της δράσης μας το κύριο καθήκον, που είναι η συσπείρωση δυνάμεων και η προετοιμασία τους για την προώθηση των στρατηγικών στόχων του Κόμματος, το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο. Πρέπει να αναπτυχθεί δράση που να υπηρετεί ακριβώς αυτό το στόχο, συγκέντρωση δυνάμεων, να αξιοποιηθεί κάθε γεγονός. Να αποκαλυφθεί ότι υπάρχει άλλη λύση, ότι υπάρχει η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ.

Από την άποψη αυτή, θα τονίσει ο Δ. Γόντικας, η πείρα από τους αγώνες για το Ασφαλιστικό ήταν σημαντική, όμως δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που θέλουμε εμείς. Σε πόσο κόσμο έμειναν σωστές αντιλήψεις, για συσπείρωση στα σωματεία, για να αποκτήσουμε την ικανότητα να αποκρούσουμε την επιθετικότητα του κεφαλαίου. Να δημιουργηθεί ένα ισχυρό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να δυναμώσουν οι ΚΟΒ.

Αναφερόμενος, ειδικότερα, στη δουλιά των Κομματικών Οργανώσεων θα σημειώσει: Είμαστε αδύνατοι στη γενίκευση της δουλιάς, στα ζητήματα της οργάνωσης, στην αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, στην αξιοποίηση της γραμμής μας για ενιαία αντίληψη στη δράση μας, στη σύνδεση της τακτικής με τη στρατηγική μας, με τη μελέτη της πείρας. Είναι ανάγκη να συνεχίσουμε τη συζήτηση στα εργοστάσια, στα καράβια, για τον πόλεμο. Και είναι βασικό καθήκον, μαζί με την ένταση της προσπάθειας για τη συνέχιση της αντιπολεμικής πάλης με πολυμορφία, παντού να κυριαρχήσει το σύνθημα «Ανεπιθύμητοι οι ιμπεριαλιστές». Δε φτάνει το «Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο», πρέπει να αποκαλυφθεί ότι κυβέρνηση και ΝΔ έχουν τεράστιες ευθύνες. Να γίνουν συζητήσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις. Να ισχυροποιήσουμε τις προϋποθέσεις με στόχο την οικοδόμηση του Μετώπου. Να ισχυροποιήσουμε τις Επιτροπές Ειρήνης και άλλες δομές, όπως το ΠΑΜΕ, τους γυναικείους συλλόγους, τα σωματεία. Να ισχυροποιήσουμε το Κόμμα και την ΚΝΕ. Να αξιοποιήσουμε το δυναμισμό των εξελίξεων για ένα βήμα μπροστά. Από αυτά καθορίζεται η τακτική. Από εδώ θα φανούν τα καινούρια ζητήματα.

Αναφερόμενος, συγκεκριμένα, στη στάση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ σχετικά με τον πόλεμο, ο ομιλητής θα επισημάνει: Το «όχι στον πόλεμο» που λένε δεν είναι από θέση αρχής αλλά για να εμποδίσουν να ριζοσπαστικοποιηθούν οι μάζες και να προσεγγίσουν τις θέσεις του ΚΚΕ. Το περίμεναν ότι ο πόλεμος αυτός θα ξεσηκώσει τον κόσμο, ότι θα προκαλέσει κύμα αντίστασης και ότι θα ήταν απομονωμένοι αν παρέμεναν στις θέσεις τους. Αρα, το κάνουν για την κάλυψη και των ευθυνών τους και για να προκαλέσουν σύγχυση.

Στη Σούδα, ο ΣΥΝ, η Γεννηματά, η Εκκλησία, η ΝΔ λένε να φύγουν οι βάσεις. Φτάνει αυτό; Το κάνουν για να παγιδέψουν, για να ξεγελάσουν τον κόσμο ότι η κυβέρνηση είναι με τα μπούνια στον πόλεμο. Ο Μίχας και η Εκκλησία ανησύχησαν από τη συμμετοχή της νεολαίας και θέλουν να μπερδέψουν τον κόσμο.

Μπορούμε, έτσι, να συμφωνήσουμε στο «όλοι μαζί»; Οχι. Γιατί ακριβώς θέλουν να καλύψουν τις ευθύνες τους και την προοπτική. Είναι τεράστιες οι ευθύνες του ΣΥΝ για τη στάση του που συγκαλύπτει την κυβέρνηση και το κάνει γιατί δεν έχει άλλη προοπτική. Η προοπτική του εξαντλείται «σε έναν κόσμο πολυπολικό με την Ευρωπαϊκή Ενωση ως αντίπαλο δέος». Αν δεν αποκαλύπτουμε τη στάση της κάθε δύναμης που στηρίζει τον πόλεμο, λαϊκές δυνάμεις θα εγκλωβιστούν. Αρνούνται τη θέση ότι σε κάθε χώρα έχει αρχίσει η πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης ή το βλέπουν μέσα από την κεντροαριστερά.

Τι κάνουμε λοιπόν: Σωστή πολιτική γραμμή, με συμμαχίες, κουβέντα με τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, να μπουν στη δράση να συνειδητοποιήσουν πού πάει η κατάσταση. Με ευελιξία να συμμετέχουμε, όχι να χανόμαστε αλλά να προσανατολίζουμε σωστά. Είναι επείγον το θέμα της γρήγορης προσαρμογής της δουλιάς στις απαιτήσεις των καταστάσεων. Ο κόσμος που κατεβαίνει στις διαδηλώσεις έχει τις απαιτήσεις του και μόνον εμείς μπορούμε να τον οδηγήσουμε.