Μέσα σε στενό «οικογενειακό» κύκλο μεταφερόμενων οπαδών, ο Κ. Σημίτης «χοροστάτησε» χτες στην Πάτρα σε μια θλιβερή «δοξολογία» του κυβερνητικού «έργου», η οποία διανθίστηκε με ακατάσχετη παροχολογία και απόπειρες πολωτικού αποπροσανατολισμού.

Η συγκέντρωση θα πρέπει να προβλημάτισε τους διοργανωτές της, οι οποίοι τις τελευταίες μέρες επιδόθηκαν σε κινητοποίηση όλου του κομματικού μηχανισμού, αλλά και πολλών υπαλλήλων της νομαρχίας, των νοσοκομείων και άλλων δημόσιων υπηρεσιών, που έπαιρναν αφειδώς άδεια από τις υπηρεσίες τους, για να γυρίζουν την πόλη και να μοιράζουν ανθοδέσμες, καλώντας τους Πατρινούς να συμμετάσχουν. Ακόμα και τα δεκάδες πούλμαν από πολλά γειτονικά μέρη δε στάθηκαν αρκετά να φτιάξουν μια αξιοπρεπή συγκέντρωση. Ετσι, οι διοργανωτές προτίμησαν να εγκαταλείψουν το συνηθισμένο σημείο απ' όπου γίνονται οι ομιλίες και να τοποθετήσουν τις κατασκευές σε σημείο που να καλύπτει ένα μεγάλο τμήμα της πλατείας Γεωργίου (και όχι «Βασιλέως Γεωργίου», όπως έγραφαν οι διαφημιστικές αφίσες του πάλαι ποτέ «κινήματος»), ώστε το υπόλοιπο να δείχνει - με τη σκηνοθετική βοήθεια του Τ. Μπιρσίμ - γεμάτο.

Ο Κ. Σημίτης, το μεσημέρι επισκέφθηκε το εργοστάσιο της ΑΜΣΤΕΛ, όπου μπροστά σε μια χούφτα στελέχη της επιχείρησης και κυβερνητικούς συνδικαλιστές ανακοίνωσε το «όραμα» της ανάπτυξης της Αχαϊας. Το ίδιο περίπου έκανε και στο χωριό Μύλοι Κεπενού. Το βράδυ, η συγκέντρωση άρχισε μια ώρα αργότερα μέχρι να γεμίσει αξιοπρεπώς ο χώρος, στον οποίο κυριαρχούσαν τα τραπεζάκια μικροπωλητών που πουλούσαν τα απαραίτητα «αξεσουάρ»: κόρνες, αναπτήρες, και σημαίες του ΠΑΣΟΚ με το σκίτσο του Κ. Σημίτη (κάτι που σχολιάστηκε δυσμενώς από πολλούς που τόνιζαν πως «ούτε ο Α. Παπανδρέου δεν έβαλε τη φωτογραφία του σε σημαίες του κινήματος»).

Πριν ανεβεί στο βήμα ο «λειτουργός», «ψάλθηκαν» τα απαραίτητα «τροπάρια» («Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο» και άφθονα Κάρμινα Μπουράνα). Με την είσοδό του, το ΠΑΣΟΚ της Αχαΐας ξαναγιόρτασε το Πατρινό Καρναβάλι, γεμίζοντας τον ουρανό με καρναβαλικά πυροτεχνήματα. Πιστός στο τελετουργικό, ο Κ. Σημίτης έκανε το καθιερωμένο «μνημόσυνο» του Α. Παπανδρέου και στη συνέχεια άρχισε να ψάλλει τη «δοξολογία» της κυβέρνησής του. Τόνισε πως η τετραετία 1996-2000 ήταν περίοδος οικονομικής ανάπτυξης, ενώ η ερχόμενη τετραετία θα είναι περίοδος ολοκλήρωσης της κοινωνίας «συνοχής και αλληλεγγύης». Πρόσθεσε, όμως, με νόημα (για την περίπτωση που κάποιοι από τους οπαδούς άκουγαν τι έλεγε ανάμεσα στις κόρνες και για την πιθανότητα κάποιοι από αυτούς να το θυμηθούν μετεκλογικά) πως αυτή η «συνοχή και αλληλεγγύη» θα επιτευχθούν «μόνο μέσω της ΟΝΕ».

Στη συνέχεια επανέλαβε τις κορόνες περί «ισχυρής Ελλάδας» και κάλεσε το λαό να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ για να τη διατηρήσει ισχυρή. Σύντομα, επιδόθηκε σε μια απόπειρα τεχνητής πόλωσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με στόχο τον αποπροσανατολισμό, η οποία σύντομα μετατράπηκε σε δίλημμα «Σημίτης ή Καραμανλής;». Είναι χαρακτηριστικό, πως, ακούγοντας τους διαφημιστικούς συμβούλους του, ο Κ. Σημίτης χρησιμοποίησε μόνο μια φορά τον όρο «ΝΔ». Μίλησε για«δεξιά» σε μια πόλη όπου οι μνήμες από την πολιτική του νέου του υποψήφιου Β. Κοντογιαννόπουλου είναι ακόμα νωπές.

Στη συνέχεια, αναφερόταν συνεχώς στο πρόσωπο του Κ. Καραμανλή, επιχειρώντας να πείσει πως εκείνος είναι ικανότερος διαχειριστής της πολιτικής της ΕΕ απ' ό,τι ο αρχηγός της ΝΔ. Εχοντας τη σιγουριά πως κανείς δεν έδινε σημασία στα λεγόμενά του για να αντιδράσει, ο Κ. Σημίτης μίλησε για την «κοσμογονία» που γίνεται στην Αχαΐα της συρρίκνωσης της βιομηχανίας και της ανεργίας, λέγοντας πως ο νομός Αχαΐας σήμερα «παράγει το 3,9% του συνολικού ΑΕΠ της μεταποίησης της χώρας και κατατάσσεται τρίτος στην επικράτεια».

Μίλησε για «νέες θέσεις εργασίας» οι οποίες «θα» γίνουν και ξεκαθάρισε πως η «ανάπτυξη» της περιοχής θα γίνει μέσω της βελτίωσης του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου, του λιμανιού, της γέφυρας Ρίου-Αντιρίου και ανάλογων έργων, ενώ δε δίστασε να παίξει με αιτήματα που καίνε τους Πατρινούς, όπως το φράγμα Πύρρου-Παραπύρρου το οποίο εξήγγειλε για πολλοστή φορά.

Χαρακτήρισε ξανά την περιοχή «πύλη προς την Ευρώπη» μέσω του λιμανιού και του οδικού δικτύου χωρίς να ξεκαθαρίσει αν η αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση του Αραξου θα συνεχίσει να είναι «πύλη» πολέμου της Ευρώπης προς όποιον αντιστέκεται. Μετά από τα παραπάνω, ο «αρχιερέας» "ευλόγησε" τους λιγοστούς «πιστούς» οι οποίοι, την ώρα που τα μεγάφωνα έψαλλαν το «δι' ευχών των αγίων υμών» της Χ. Αλεξίου, έπαιρναν το «αντίδωρο» τους και έτρεχαν προς τα πούλμαν τους για να επιστρέψουν στα σπίτια τους.