«ΜΕΛΕΤΗ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - Βαθαίνουν οι κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα». Αυτός ήταν ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ και, μάλιστα, στην πρώτη σελίδα της χτεσινής «Αυγής». Και δε λέμε, έτσι έχουν τα πράγματα. Ακόμη και τα επίσημα στοιχεία, τα οποία χρησιμοποιεί το ΙΝΕ στη μελέτη του, σ' ένα και μόνο συμπέρασμα οδηγούν: Κάθε χρόνο οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, ενώ τα εκατομμύρια των εργαζομένων της πόλης και του χωριού μένουν στη φτώχεια και στο κάθε φέτος και χειρότερα. Κι όλ' αυτά, παρά τη συνεχή και σημαντική αύξηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, τη σοβαρή αύξηση της παραγωγικότητας κλπ., κλπ. Και να σκεφθείτε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη, αφού - όπως όλοι γνωρίζουν - τα επίσημα στοιχεία δεν έχουν και τόσο καλή σχέση μ' αυτή.

Το κρίσιμο ζήτημα, όμως, δε βρίσκεται στην ακριβή αποτύπωση της ζοφερής πραγματικότητας. Οταν ακόμη και ο επιστημονικός σύμβουλος της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ διατυπώνει τα προαναφερόμενα συμπεράσματα, γίνονται περισσότερο κραυγαλέες και βαριές οι ευθύνες των πλειοψηφιών, που βρίσκονται στις ηγεσίες των δυο τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ζήτημα, για το οποίο, βέβαια, δε λέει ούτε λέξη η «Αυγή», αφού οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ είναι συνένοχες και πρωτοστατούν στην πορεία της αγωνιστικής απραξίας, της ταξικής συναίνεσης και της υποταγής των εργαζομένων στις αυταπάτες της σύγκλισης και τους «μονόδρομους» της ΟΝΕ.