Μια προεκλογική φιέστα που είχε για κερασάκι τον αντικομμουνισμό του κ. Σημίτη, αποτέλεσε η χτεσινή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για την 29η επέτειο από την ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.

Ο πρωθυπουργός με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές και με συνθήματα του τύπου «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό», περιδινήθηκε σε αναφορές περί της «ισχυρής Ελλάδας» και του κυβερνητικού «αγώνα που θα δικαιωθεί στις εκλογές του 2004»...

Ο Κ. Σημίτης, μετά από μια αναγκαστική και λόγω της μέρας μνημόνευση του Α. Παπανδρέου, ύμνησε τον «εκσυγχρονισμό» της πολιτικής του, θυμήθηκε τους «μη προνομιούχους», εκτόξευσε κορόνες για τους «μόχθους του ελληνικού λαού», για να καταλήξει φυσικά στο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να διαλυθεί και θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές...

Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ο κ. Σημίτης επιδίωξε να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ σαν «κληρονόμο» αγωνιστικών παραδόσεων από την εποχή της Κατοχής και των Λαμπράκηδων μέχρι το Πολυτεχνείο, για να φτάσει στο σημείο να ερμηνεύσει την επιρροή του στο εκλογικό σώμα της μεταπολίτευσης, επιτιθέμενος στην «αυταρχική φιλοσοβιετική Αριστερά»! Και τούτο δηλώνοντας, παράλληλα, ότι είναι τιμή για το ΠΑΣΟΚ ότι ανήκει στην «Αριστερά»!

Φυσικά, παρά το μάκρος της πρωθυπουργικής ομιλίας (που η κατά τα άλλα «ανεξάρτητη» κρατική ΝΕΤ μετέδωσε ολόκληρη), ούτε μια λέξη δεν ακούστηκε για τις «ΗΠΑ», ούτε μια λέξη για τον «ιμπεριαλισμό», ούτε μια λέξη για την «ολιγαρχία», λέξεις που κατά τα άλλα δεσπόζουν στη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη...

Επιστρέφοντας στην προεκλογική στόχευση της όλης παράστασης, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην «ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που) προσφέρει μόνο ύβρεις, μόνο ψεύδη, μόνο κούφια συνθήματα», για να αρχίσει να απαριθμεί σειρά λόγων για τους οποίους, όπως είπε, «νιώθουμε περήφανοι που είμαστε ΠΑΣΟΚ». Από μια πρώτη καταμέτρηση αναφέρθηκε σε 42-43 λόγους...

Ο Κ. Σημίτης δεν απέφυγε την κινδυνολογία. Αποκάλεσε την επόμενη τετραετία «τετραετία υψηλού ρίσκου», όπου θα τεθούν θέματα, πέρα από τη «σύγκλιση», όπως της «οριστικής» (;) διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας και άλλων θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Για το λόγο αυτό ζήτησε την ψήφο στη δική του «δοκιμασμένη» κυβέρνηση, ώστε εκτός των άλλων να φέρει σε πέρας και την Ολυμπιάδα...

Κατά τα λοιπά, αναζήτησε και φραστικά σχήματα ώστε να «πείσει» για τις «διαφορές» του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. «Είμαστε αντίθετοι με τη συντηρητική παράταξη και για λόγους ιδεολογικούς», όπως είπε, και συνέχισε: «Η νέα πραγματικότητα δεν κατάργησε τη διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Αντίθετα, της έδωσε νέο περιεχόμενο». Ετσι αφού είπε πως «και αν ακόμα η συντηρητική παράταξη έχει εγκαταλείψει τον αντικομμουνισμό» (τον οποίο ο ίδιος είχε ασπαστεί στην αρχή της ομιλίας του!), εντούτοις την κατηγόρησε για «προσκόλληση στην κοινωνία της αγοράς», σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, που, όπως είπε, θέλει την αγορά με όρους «δημοκρατίας»...

Από εκεί και πέρα, μίλησε για τις «βασικές αρχές» του ΠΑΣΟΚ, που «παραμένουν αναλλοίωτες: Εθνικός αυτοπροσδιορισμός, ελευθερία, αυτονομία, αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία». Αλλά φρόντισε να διαχωριστεί από το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο του παρελθόντος, λέγοντας ότι «ο δημοκρατικός σοσιαλισμός είναι μια εξελικτική διαδικασία, που αναζητά συνέχεια νέους τρόπους για να προωθήσει τα ιδανικά του»... Ως εκ τούτου, η συλλογικότητα τώρα αντικαθίσταται με «δημοκρατική συμμετοχή» και το κίνημα καταπίπτει στο μοντέλο για την «ενδυνάμωση των εθελοντικών οργανώσεων»...

Φυσικά, δεν έλειψαν αναφορές ...σοσιαλιστικής «φιλευσπλαχνίας» και «αλληλεγγύης» προς όσους έχουν «πραγματική ανάγκη» και όρκων πίστης στον «αγώνα για την εμπέδωση της ισχύος του διεθνούς δικαίου και την εισαγωγή θεσμών παρέμβασης»...

Τέλος, όλη αυτή η σεπτή γιορτή έληξε με αναφορά στο ζητούμενο: «Είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε ακόμη μια φορά την ψήφο του ελληνικού λαού», είπε ο κ. Σημίτης...