Το ίδιο ακριβώς «νόμισμα». Μόνον η «όψη» - μέσον του διαφέρει. Ο ιμπεριαλισμός αρπάζει καθαρά κυνικά, τρομοκρατικά, ακόμα και με πόλεμο. Ο λεγόμενος soft imperialism (απαλός ιμπεριαλισμός) δίνει την εντύπωση ίσως και ότι δίνει προσωρινά, για να τα πάρει όλα στη συνέχεια. Είναι, γιατί ο λεγόμενος απαλός ιμπεριαλισμός, πριν να κατακτήσει χώρες και λαούς, ή αφού τις κατακτήσει, στοχεύει να κατακτήσει κοινωνικές συνειδήσεις, μαζικές ψυχολογίες, αγορές, συνήθειες, τρόπο ζωής...

Για παράδειγμα, τα αμερικάνικα σίριαλ δόθηκαν αρχικά δωρεάν, προκειμένου να διεισδύσουν στις ευρωπαϊκές τηλεοράσεις και από εκεί στα μυαλά - συνήθειες των ανθρώπων. Τακτική, που ακολουθούν και όλοι οι έμποροι ναρκωτικών. Μόλις πριν από λίγα χρόνια, αποκαλύφτηκε πως η CIA χρηματοδοτούσε τη διάδοση στον υπόλοιπο κόσμο του έργου των Αμερικάνων δημιουργών, ακόμα και των προοδευτικών, εν αγνοία τους, μόνο και μόνο για να διαδοθεί ο αμερικάνικος τρόπος ζωής. Δηλαδή, για να στρώνεται το έδαφος... Εκεί βρίσκεται ο «κόμπος» και με τις λεγόμενες «αμερικάνικες γωνιές», ή «πολιτιστικά κέντρα», που έχουν αρχίσει να σπέρνονται από την αμερικάνικη πρεσβεία τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας.

Εκεί «ακουμπάει το χτένι» και στην περίπτωση συνολικά του διαγωνισμού «Γιουροβίζιον» και τον πρόσφατο ομαδικό «πυρετό» για τον Σάκη, ή την Ρουσλάνα. Φυσικά, και οι πωλήσεις των εταιριών και οι εισπράξεις από τα τηλεφωνικά μηνύματα και τα ρίνγκτονς και η τηλεθέαση και τα βίντεο και η προβολή κάποιων πίσω από το «άλογο, που βάζουν να τρέξει την κούρσα», έχουν τη σημασία τους και την ξεχωριστή ίσως αυτοτέλειά τους. Ομως, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι το κύριο.

Το κύριο είναι να εμπεδωθεί από τα εκατομμύρια των λαών της Ευρώπης πως κάπως έτσι είναι η ΖΩΗ... Μια άνοστη σαλάτα από στίχους, που προκαλούν τουλάχιστον βλακώδεις ισοπεδωτικούς συνειρμούς, ήχους χωρίς «ρίζα» και χαρακτήρα, αεροβιακές κινήσεις χωρίς παράδοση και προοπτική, που πατάνε στο παντού και στο πουθενά. Αν υπάρχει εξαίρεση ανάμεσά τους, σε ολόκληρη την ιστορία αυτού του θεσμού, είναι για να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ολα αυτά πλαισιωμένα με σοβαροφανείς πολιτικούς, «επιστήμονες», «καλλιτέχνες», ανθρώπους της Εκκλησίας, επιχειρηματίες και με τη λαμπρότητα της σπατάλης και του πλούτου...

Είναι γεγονός πως έχουν τα μέσα να διαμορφώνουν προσωρινή «πραγματικότητα». Για παράδειγμα, το «ζέσταμα του ατμού» όλους τους προηγούμενους μήνες, ιδιαίτερα από την κρατική τηλεόραση, έφερε την έκρηξη της τηλεθέασης το περασμένο Σαββατόβραδο. Η βαρύτητα της αληθινής ΖΩΗΣ, όμως, έρχεται την ώρα, που σβήνουν τα φώτα τέτοιων διοργανώσεων που σε στραβώνουν. Την ώρα, που ανακαλύπτεις πως ακόμα υπάρχουν «αυτοί» και εμείς και μάλλον σαν κάτι να σου άρπαξαν, όσο τα φώτα έμεναν ανοιχτά... Διεκδίκησέ τα, πίσω. Η ταξική πάλη συνεχίζεται...