Λένε οι υποστηρικτές της ΕΕ - το λένε και ενόψει των ευρωεκλογών - ότι η παρουσία και η δράση της Ενωμένης Ευρώπης συμβάλλει στη διατήρηση της ειρήνης στη γηραιά ήπειρο και, εν πάση περιπτώσει, στην αποφυγή ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι στην ύπαρξη της ΕΕ οφείλεται, εν πολλοίς, το γεγονός ότι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι το '90, η Ευρώπη πέρασε την πιο μακρόχρονη περίοδο απουσίας πολέμων στο έδαφός της.

Ομως, πράγματι, αυτό το «καλό» χρεώνεται στ' αφεντικά της ΕΕ; Οχι, βεβαίως. Η μακρόχρονη ειρηνική περίοδος στην Ευρώπη σχετίζεται:

Τώρα, οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν φτάσει στο έπακρο. Απελευθερώνονται κι εκδηλώνονται ανοιχτά, καθώς δεν έχουν απέναντί τους ένα ενιαίο, μονιασμένο και ισχυρό σοσιαλιστικό στρατόπεδο και τα κινήματα είναι αδύναμα. Κι επειδή η ζωή έχει δείξει ότι πόλεμοι ιμπεριαλιστικοί έχουν άμεση σχέση και με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, κανείς δεν μπορεί ν' αποκλείσει ότι σε 10 - 15 χρόνια δε θα έχουμε έναν πιο γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή. Ο πολεμικός χαρακτήρας των αντιθέσεων φαίνεται στην περιφέρεια της ΕΕ. Ας δούμε, για παράδειγμα, πώς και γιατί προκλήθηκε ο πόλεμος στα Βαλκάνια. Είναι γνωστό ότι η Γερμανία αποφάσισε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας - και προκειμένου να το πετύχει προκάλεσε τοπικές συγκρούσεις - για να βρει διέξοδο προς τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Τότε οι Αμερικανοί, οι οποίοι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έδειχναν ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια, «μπούκαραν» και γίνεται ο πόλεμος. Αλλά και η Αφρική είναι πεδίο πολεμικών αντιπαραθέσεων. Οποιοι τοπικοί πόλεμοι γίνονται εκεί προκαλούνται από τις ΗΠΑ, το γαλλικό ιμπεριαλισμό, τους Βρετανούς, τους Ολλανδούς και άλλους, οι οποίοι - εφαρμόζοντας το «διαίρει και βασίλευε» - βάζουν και συγκρούονται οι διάφορες φυλές. Αύριο, τίποτα δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι δε θα φτάσουν και σε σύγκρουση μεταξύ τους.

Ομως, εκτός από το ΚΚΕ, κανένα από τ' άλλα κόμματα δεν τα λέει αυτά στον ελληνικό λαό. Δεν έχουν συμφέρον να τα πουν, γιατί τότε πρέπει να παραδεχτούν ότι ΕΕ σημαίνει πόλεμος κι όχι ειρήνη. Λένε, όμως, ότι μπορεί η ΕΕ να γίνει το αντίπαλο δέος στην ηγεμονία των ΗΠΑ. Αλλά, ποιος θα παίξει αυτό το ρόλο; Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία; Ισα - ίσα, αυτές οι χώρες οξύνουν τον ανταγωνισμό. Η ΕΕ δε θέλει να βάλει φρένο στις ΗΠΑ κι αν το επιχειρήσει μπορεί να πάμε για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο - έτσι έγινε και ο Α' και ο Β' παγκόσμιος πόλεμος - και θα την πληρώσουν πάλι οι λαοί. Αλλά δεν το επιχειρεί καν και, αντιθέτως, όπως κι όπου μπορεί βοηθάει τις ΗΠΑ. Δεν ήταν εύκολο οι Αμερικανοί να κάνουν τον πόλεμο του Ιράκ και, προπάντων, στη Γιουγκοσλαβία, δίχως τη βοήθεια της ΕΕ. Υπήρξαν, βεβαίως, κάποιες λεκτικές αντιδράσεις για το Ιράκ, που είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι κάποιοι Ευρωπαίοι φοβούνταν πως, εάν οι ΗΠΑ το πάρουν εξ ολοκλήρου, θα είναι πιο ισχυρές απέναντι στα συμφέροντα των Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών. Ομως, δεν είναι αυτού του είδους οι αντιθέσεις που θα εμποδίσουν τους πολέμους.

Και, τέλος, πώς να γίνει το αντίπαλο δέος η ΕΕ, όταν έχει υιοθετήσει όλα τα δόγματα των ΗΠΑ, όπως την παγκόσμια απειλή της τρομοκρατίας, το προληπτικό χτύπημα, τη στρατιωτικοποίηση, τον εσωτερικό αυταρχισμό κ.ά.; Και θεωρητικά και νομοθετικά και πρακτικά η ΕΕ έχει την ίδια φιλοσοφία και λογική με τις ΗΠΑ...