Πού θα φτάσουν οι τιμές του πετρελαίου και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους; Τι κρύβεται πίσω από τις εξαγγελίες των υπουργών Αμυνας της Τουρκίας και της Ελλάδας για «περικοπές» στα εξοπλιστικά τους προγράμματα κατά 8 και 2 δισ. δολάρια, αντίστοιχα;

Το πρώτο ερώτημα απασχολεί τις τελευταίες μέρες, τόσο τα διεθνή μέσα ενημέρωσης όσο και τους κυβερνήτες μικρότερων ή μεγαλύτερων χωρών, καθώς και τους εργαζόμενους σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης.

Το βέβαιο είναι πως από τη φωτιά που άναψαν στον πληθωρισμό εκείνοι που «έχουν το πάνω χέρι» στη διαμόρφωση των τιμών (τόσο στις διεθνείς αγορές πετρελαίου όσο και στις εγχώριες αγορές υγρών καυσίμων και γενικότερα των ειδών και υπηρεσιών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης), υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι.

Κερδίζουν οι πολυεθνικές πετρελαίου, τα μονοπώλια, τα καρτέλ και όλοι εκείνοι που ανεβάζουν τις τιμές, με στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Χάνουν οι εργαζόμενοι που βλέπουν ότι παράλληλα με την ανατίμηση του πετρελαίου και άλλων εμπορευμάτων ή υπηρεσιών, υποτιμάται η αγοραστική δύναμη και το βιοτικό τους επίπεδο.

Οσον αφορά στο ερώτημα, για την εξαγγελθείσα μείωση των στρατιωτικών δαπανών από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, έχει πολλές πλευρές. Πρώτα και κύρια, εάν οι εξαγγελίες θα έχουν πραγματικό αντίκρισμα ή όχι. Ακόμη περισσότερο, όταν, την ίδια στιγμή, στον τουρκικό Τύπο βλέπουν το φως της δημοσιότητας κυοφορούμενα ήδη σχέδια, για νέες αμερικανικές βάσεις στη γειτονική χώρα και γενικότερης αναβάθμισής της στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή μας (σχετικό ρεπορτάζ στη σελίδα 3). Κι έχοντας πάντα ως δεδομένο ότι η Αγκυρα δεν έχει ποτέ μέχρι σήμερα αρνηθεί τις γνωστές διεκδικήσεις της, ενώ συνεχίζει να υποβόσκει ο περιφερειακός ανταγωνισμός των κυρίαρχων δυνάμεων, ένθεν κακείθεν του Αιγαίου.