Το γεγονός, ότι και το «πείραμα Σαμαρά» έληξε άδοξα, όπως, προηγουμένως, το «πείραμα Αβραμόπουλου», δε σημαίνει ότι η άρχουσα τάξη δεν είχε «επενδύσει» πολιτικά σ' αυτού του είδους τα «πειράματα». Σημαίνει απλώς ότι ήρθαν έτσι τα πράγματα που δεν της «βγήκαν» όπως τα περίμενε ή δε χρειάστηκε άμεσα να χρησιμοποιήσει τα συγκεκριμένα «πειράματα» και, τώρα, αυτές οι δυνάμεις εντάσσονται και πάλι στους κύριους στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος.

Ο δικομματισμός στην Ελλάδα αποδείχτηκε ικανός να κυβερνά με την εναλλαγή των δυο κομμάτων εξουσίας, συγκροτώντας «καθαρές», μονοκομματικές κυβερνήσεις, χωρίς, για την ώρα, να χρειάζεται την υποστήριξη ενός άλλου, μικρότερου κόμματος. Αυτό, όμως, δεν αποκλείει αργότερα να χρειαστεί αυτή την υποστήριξη και τότε είναι σίγουρο ότι θα δούμε νέα «πειράματα», με τη δημιουργία ίσως και νέων κομμάτων. Διότι ο δικομματισμός μπορεί σήμερα να φαντάζει ισχυρός, αλλά θέλει και τις εφεδρείες του, τα αναγκαία αναχώματα κλπ. Αλλωστε, υπάρχουν ήδη μερικές - λέτε ν' αρνηθεί ο ΣΥΝ την προσφορά του, αν του ζητηθεί να συνδράμει στη συγκρότηση μιας κυβέρνησης με κορμό το ΠΑΣΟΚ; - κι αν χρειαστεί η άρχουσα τάξη θα δημιουργήσει κι άλλες...