Αρκετοί αρθρογράφοι και αναλυτές γράφουν ή μιλούν για την ελληνική οικονομία ή γι' αυτή της ΕΕ, λες και ο κινητήριος μοχλός τους είναι οι κοινωνικές ανάγκες. Τίποτε το ψευδέστερον. Στον καπιταλισμό ο κινητήριος μοχλός βρίσκεται στο κέρδος. Αλλωστε, δε χρειάζονται ειδικές γνώσεις, για να γίνει αυτό αντιληπτό. Η ύπαρξη ή όχι του καπιταλιστικού κέρδους και μάλιστα σε ανταγωνιστικά ποσοστά, είναι ο παράγοντας, που κυρίως καθορίζει την ίδρυση, λειτουργία και το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τη «μετακόμισή» τους σε άλλες χώρες, την τιμή των προϊόντων, το ύψος του μεροκάματου και των μισθών, τις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες δουλιάς κλπ., κλπ. Επομένως, το βιοτικό επίπεδο του λαού, την ανεργία, το επίπεδο της Υγείας και της Παιδείας κλπ., κλπ..

Γι' αυτό και λέμε, τίποτε το ψευδέστερον. Οχι μόνον δεν είναι οι κοινωνικές ανάγκες ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας, αλλά το αντίθετο συμβαίνει. Οι τελευταίες συνθλίβονται στις Συμπληγάδες του καπιταλιστικού κέρδους και των «νόμων της ελεύθερης αγοράς». Και, μάλιστα, επειδή στην εποχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης - δηλαδή, του σύγχρονου ιμπεριαλισμού - υπέρτατος κανόνας είναι ο εντεινόμενος συνεχώς καπιταλιστικός ανταγωνισμός, οι λαϊκές ανάγκες συνθλίβονται συνεχώς και περισσότερο. Τάση, η οποία θα δυναμώνει συνεχώς, μέχρι ο λαός κάθε χώρας να πάρει την υπόθεση της ζωής του στα δικά του χέρια.