Το πρώτο θέμα, μετά τις εκλογές, για το οποίο «τσακώθηκαν» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από τους νέους τους ρόλους -κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αντίστοιχα- ήταν το «σχέδιο Ανάν» και το δημοψήφισμα στην Κύπρο. Το δεύτερο ήταν η απογραφή των δημοσίων οικονομικών και τα αποτελέσματά της. Το τρίτο, η τύχη των συμβασιούχων του Δημόσιου. Το τέταρτο, οι εξοπλιστικές δαπάνες της χώρας και το αλήστου μνήμης «ενιαίο αμυντικό δόγμα». Το πέμπτο, η ακρίβεια και οι τιμές των καυσίμων. Το έκτο, τα συντελούμενα δημόσια έργα και ποιος πιστώνεται πολιτικά -και ψηφοθηρικά...- με την πραγματοποίησή τους.

Αν αφαιρέσετε το «σχέδιο Ανάν», όπου η διαφορά στις θέσεις τους ήταν μεν μικρή, αλλά υπαρκτή, στα υπόλοιπα θέματα, όσο κι αν ψάξετε, δε θα βρείτε την παραμικρή πολιτική διαφορά. Αλλωστε, η από κοινού (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) υπογραφή της επαίσχυντης Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που δίνει... αύξηση περίπου ένα ευρώ τη μέρα στους κατώτατους μισθούς εξαθλίωσης και πείνας, αποτελεί μια χαρακτηριστική απόδειξη της σύμπλευσής τους. Οπως ακριβώς γινόταν και πριν από τις βουλευτικές εκλογές, όταν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στη θέση της αντιπολίτευσης...