Μια πολύ διαδεδομένη προπαγάνδα υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ, ειδικά κατά την περίοδο του Σημιτικού «εκσυγχρονισμού», ήταν η προπαγάνδα που αποτυπώθηκε στο σλόγκαν «Η Ελλάδα δεν είναι πλέον ο ουραγός της Ευρώπης» και στο έτερο σύνθημα «Ποτέ ξανά η Ελλάδα στη δεύτερη ταχύτητα»!

*

Η αλήθεια, για τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, είναι εντελώς διαφορετική. Η ένταξη και η 24χρονη παρουσία μας στον ευρωενωσιακό «παράδεισο», όπως προκύπτει από τις ίδιες τις εκθέσεις της Κομισιόν, δημιούργησε τεράστιες κοινωνικές «πληγές» στο σώμα της χώρας και δυσβάσταχτα βάρη στα λαϊκά στρώματα. H Ελλάδα και η θέση της στην ΕΕ είναι ένα τυπικό δείγμα εφαρμογής του καπιταλιστικού νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης, που τα αποτελέσματά του, στην πράξη, κονιορτοποιούν τη γνώριμη ιδεοληψία περί «σύγκλισης». Σύμφωνα, λοιπόν με την Ευρωστάτ, στην ΕΕ των «15» και πριν από την είσοδο των νέων 10 χωρών:

α) Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ και μάλιστα το 20% και πλέον του πληθυσμού της ζει σταθερά κάτω από το όριο της φτώχειας.

β) Οι 7 από τις 11 πιο υποβαθμισμένες και φτωχές περιφέρειες της ΕΕ είναι ελληνικές.

γ) Η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία μετά την Ισπανία και η χώρα με το μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης της ανεργίας από όλες τις υπόλοιπες στην ΕΕ.

δ) Παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ταξική ψαλίδα από όλες τις υπόλοιπες στην ΕΕ, αφού το 20% των πιο πλούσιων Ελλήνων έχει εισόδημα κατά 6 τουλάχιστον φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα του 20% των πιο φτωχών Ελλήνων.

ε) Είναι η χώρα με τις χαμηλότερες δαπάνες στον τομέα της Παιδείας.

στ) Στην Ελλάδα η μέση αγοραστική δύναμη του πολίτη δεν ξεπερνά (στοιχεία 2003) τις 14.200 μονάδες, έναντι των 15.900 μονάδων της (προτελευταίας στην ΕΕ) Πορτογαλίας.

ζ) Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έχει παραμείνει στο 70% και κατά άλλες μετρήσεις (ΙΟΒΕ) στο 73,5%, έναντι του μέσου ευρωενωσιακού.

Κατόπιν αυτών, ο Ελληνας εργάτης, δυο δεκαετίες μετά την ένταξη, χρειαζόταν να εργαστεί, προσέξτε, κατά 89% περισσότερο χρόνο, ώστε να αποκτήσει τα ίδια αγαθά με το μέσο Ευρωπαίο συνάδελφό του! («Βήμα», 16/7/2000).

(συνεχίζεται...)