Εχασε τη μάχη με το θάνατο ο παλαίμαχος κομμουνιστής και μέλος του ΚΚΕ ως το τέλος της ζωής του, Αλέκος Παπαδάτος, που άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή. Η κηδεία του γίνεται σήμερα Τρίτη, στις 11.30 το πρωί, από το Γ` Νεκροταφείο Νίκαιας.

Ο Αλέκος Παπαδάτος γεννήθηκε το 1912 στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς. Το επάγγελμά του ήταν τσαγκάρης. Εντάχθηκε στο επαναστατικό κίνημα στα χρόνια της δεκαετίας του 1920, ως μέλος της ΟΚΝΕ. Σύντομα ανέλαβε γραμματέας της οργάνωσής της στο Αργοστόλι.

Από πολύ νωρίς, υπέστη τους διωγμούς που οι κυβερνήσεις διεξήγαγαν κατά του λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. Υπήρξε ένα από τα θύματα του βενιζελικού ιδιώνυμου. Το 1932 καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου και δύο χρόνων εξορία, επειδή μοίραζε προκηρύξεις κατά των βασανισμών, που υφίσταντο οι πολιτικοί κρατούμενοι στο ενετικό φρούριο της Κεφαλλονιάς. Την περίοδο της 4ης Αυγούστου, φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία.

Από το 1943 μέχρι το τέλος της Κατοχής, δούλεψε δραστήρια μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Το 1943 δραπέτευσε από το Λαζαρέτο της Κέρκυρας μαζί με άλλους 299 κρατούμενους των Γερμανοϊταλών. Μετά την απελευθέρωση, δούλεψε ως καθοδηγητής της ΝΕ Πρέβεζας και σε συνέχεια τέθηκε στη διάθεση της Περιφερειακής Επιτροπής Πελοποννήσου του ΚΚΕ, που του ανέθεσε κομματική δράση στην οργάνωση Κεφαλλονιάς - Ιθάκης.

Το 1947 τον εξόρισαν στην Ικαρία. Στα χρόνια του 1950 - 1954, δούλεψε δραστήρια στην παράνομη οργάνωση της Αθήνας, όπου συνεργάστηκε με τον Ν. Μπελογιάννη και τον Ν. Πλουμπίδη. Το 1955 συλλαμβάνεται στην Αθήνα μαζί με τους Σ. Κωτσάκη και Γ. Μωραΐτη κ.ά., περνάει από δίκη και καταδικάζεται ισόβια από Στρατοδικείο της Αθήνας, με το νόμο 375 περί κατασκοπίας. Απολύεται το 1966. Το 1967 συλλαμβάνεται πάλι και εξορίζεται στη Γυάρο - Λέρο. Μετά την απόλυσή του και μέχρι το τέλος του συνέχισε τη δράση του.

Ο Αλέκος Παπαδάτος ήταν τακτικός συνεργάτης του «Ριζοσπάστη».