«Με τις προτάσεις της προς το Συμβούλιο Υπουργών, η Επιτροπή δεν καθορίζει, όπως ψευδεπίγραφα αναφέρει, τις τιμές των προϊόντων και τις επιδοτήσεις αλλά απλώς, κατά τη γνώμη μας, θέλει να υπενθυμίσει τις τιμές και τις επιδοτήσεις που θα ισχύουν για την περίοδο 2000-2001 σύμφωνα με τους υπάρχοντες κανονισμούς και, το πολύ πολύ, να τροποποιήσει κάποιες μηνιαίες προσαυξήσεις στις τιμές παρέμβασης για όποια προϊόντα λειτουργεί ακόμα αυτό το καθεστώς», τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας παρεμβαίνοντας στη συζήτηση της Ολομέλειας του ΕΚ για τις τιμές των Αγροτικών Προϊόντων.

«Θέλουμε όμως, να σημειώσουμε ότι, πρώτον, οι τιμές παραγωγού και οι επιδοτήσεις είναι παγωμένες σε πολλά αγροτικά προϊόντα για δωδέκατη συνεχή χρονιά», επεσήμανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, «όπως γίνεται με το αιγοπρόβειο κρέας, ενώ σε άλλα προϊόντα μειώνεται παράλληλα με τη συνεχή αύξηση του κόστους παραγωγής, και αυτό έχει ως συνέπεια να μειώνεται το καθαρό αγροτικό εισόδημα, όπως δείχνουν εξάλλου και τα στοιχεία της Eurostat. Το ερώτημα είναι λοιπόν τι κάνουν οι αγρότες γι' αυτό το ζήτημα».

«Δεύτερον, ο εκφυλισμός ή και η κατάργηση ακόμα της παρέμβασης, παραδίδει τον αγρότη στο έλεος της ασυδοσίας των εμποροβιομηχάνων που αγοράζουν από τον παραγωγό σε εξευτελιστικές τιμές και μεταπωλούν συχνά σε πολλαπλάσιες τιμές. Ετσι, ενώ και οι ονομαστικές ακόμα τιμές παραγωγού έπεσαν, συχνά κατακόρυφα, οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν. Εχουμε δηλαδή λεηλασία παραγωγού και ταυτόχρονα λεηλασία καταναλωτή, προς δόξα της προστασίας τους, που διατείνεται ότι κάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι αγρότες και οι καταναλωτές γι' αυτό. Θα αναπτύξουν τον αγώνα τους».

«Τρίτον, οι χαμηλές ποσοστώσεις και τα εξοντωτικά πρόστιμα που απορρέουν, εξανεμίζουν τις επιδοτήσεις και για τη σοδειά του 1999», σημείωσε ο Στρ. Κόρακας. «Ετσι, οι επιδοτήσεις καταντούν δώρο άδωρο. Κραυγαλέο παράδειγμα είναι αυτό του λαδιού, που αφορά και την πατρίδα μου, αλλά και την ιδιαίτερή μου πατρίδα, τη Λέσβο. Ενώ είχε ανακοινωθεί επιδότηση για το 1998-1999 ύψους 460 δραχμών, τελικά οι παραγωγοί πήραν, ένα χρόνο μετά, 330 δραχμές. Το ίδιο συμβαίνει με το βαμβάκι, όπου ενώ η ελάχιστη τιμή είναι 101 ΕΥΡΩ κατά 100 κιλά, ο Ελληνας παραγωγός θα πάρει, λόγω της συνυπευθυνότητας, λιγότερο από 65 ΕΥΡΩ».

«Στα θέματα της έκθεσης του ΕΚ», υπογράμμισε καταλήγοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, «έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: σχετικά με τα σιτηρά, διαφωνούμε με τη μείωση, αντί αύξησης που θα έπρεπε να έχουμε, της μηνιαίας προσαύξησης της τιμής παρέμβασης. Με τον τρόπο αυτό, εκφυλίζεται ακόμα πιο πολύ ο θεσμός της παρέμβασης, που, όπως φαίνεται, πάει μάλλον να καταργηθεί και για τα σιτηρά, όπως έγινε και για άλλα προϊόντα. Διαφωνούμε επίσης με την καταβολή της μηνιαίας προσαύξησης το Νοέμβριο, αφού στην Ελλάδα η συγκομιδή γίνεται τον Ιούνιο. Ετσι, οι Ελληνες και οι άλλοι Μεσογειακοί παραγωγοί χάνουν την προσαύξηση για 3-4 μήνες. Εχουμε λοιπόν άνιση μεταχείρισή τους σε σχέση με τους βόρειους παραγωγούς, αφού θα επιβαρύνονται με τα έξοδα αποθήκευσης 3-4 μηνών.

Για το ρύζι, προτείνουμε να αρχίζει η παρέμβαση από 1η Οκτωβρίου ή Νοεμβρίου και όχι από 1η Απριλίου, διότι έτσι, επί έξι μήνες, οι παραγωγοί μας είναι στο έλεος της κερδοσκοπικής βουλιμίας των εμποροβιομηχάνων αφού η συγκομιδή έχει ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο».