«Παππού, σε βλέπουμε... » | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Παππού, σε βλέπουμε... »

Τον εντόπισαν από τα ηλεκτρονικά του αποτυπώματα στην αγορά της Βαρβακείου. Πέμπτη μεσημέρι, μιάμιση σχεδόν βδομάδα πριν το σούβλισμα του οβελία. Γύρισε από δω, πήγε από κει, κατέληξε στον πάγκο που διαλαλούσε την πραμάτεια του στα 10 ευρώ. Θα φίλευε τα εγγόνια - τρία - και τέσσερα τα παιδιά, μια η γριά και ένας αυτός, σύνολο 9. Κάτω από 7 κιλά δεν μπορούσε να πέσει. Στο ζύγισμα βγήκε εννιά. Σύνολο 90 ευρώ. Βγάζει από το πορτοφόλι του τα είκοσι, τα δίνει στο χασάπη. «Κι από εδώ τα υπόλοιπα», λέει και αφήνει στον πάγκο μια κάρτα πλαστική, «δώρο» της μιας του κόρης για τις δύσκολες ώρες.

Ζεύεται το αρνί, κάνει να φύγει. Δυο βήματα πιο κάτω θυμάται την παραγγελία για «τις ντομάτες και τα ζαρζαβατικά» της πασχαλινής σαλάτας, περνάει δίπλα με το σφαχτό στον ώμο και το μπαστούνι να λυγίζει από το παραπάνω βάρος. Διαβάζει τις τιμές, καταλήγει στο εμπόρευμα, σύνολο 27 ευρώ. Βρίσκει τα εφτά σε κέρματα, με το αρνί ακουμπισμένο δίπλα στα τελάρα, ώστε να μπορεί και με τα δυο του χέρια ελεύθερα να «ξεσκονίσει» το πορτοφόλι του. «Κράτα και είκοσι από εδώ», λέει του μανάβη και ξαναβγάζει την κάρτα για τις δύσκολες ώρες.

Στα επιτελεία σήμανε συναγερμός. «Παππούς υποβοηθούμενος από βακτηρίαν, συνταξιούχος, ξόδεψε σήμερα στη Βαρβάκειο και στην παράπλευρη αγορά 90 ευρώ, με χρέωση σε πιστωτική κάρτα. Δαπάνη αδικαιολόγητη από την οικογενειακή του κατάσταση, καθώς διαβιοί μετά της συζύγου του και μόνο, γεγονός που καθιστά αλόγιστο το μέγεθος των αγορών. Προβείτε στις δέουσες ενέργειες». Αυτά έγραφε το σήμα. Και πριν προλάβει να ανέβει αποκαμωμένος τα σκαλιά της εξώπορτας, δυο κοστουμαρισμένοι με μαύρα γυαλιά και εμπριμέ γραβάτες τον πλησίασαν και προσφέρθηκαν ευγενικά να τον απαλλάξουν από το βάρος.

-«Ψωνίσαμε παππού;». -«Ε, Πάσχα είναι...». -«Και ποιος θα τα φάει τόσα πράγματα; Οι δυο σας με την κυρά;». -«Περιμένω και τα παιδιά με τα εγγόνια...». «Και την κάρτα, παππούλη, πού τη βρήκες;». -«Δώρο της κόρης μου». -«Ντόμπρα;». -«Ντόμπρα». «Παππού, να ξέρεις, σε βλέπουμε συνέχεια. Κι αν τύχει και μας είπες ψέματα θα ξανάρθουμε, χωρίς πολλές ευγένειες. Τρώτε τον αγλέουρα, ύστερα βγαίνετε στο δρόμο και φωνάζετε πως δε σας φτάνουν οι συντάξεις». Φόρτωσαν τον γέρο με το αρνί και τις σακούλες με τα λαχανικά, τον στήριξαν ξανά πάνω στο μπαστούνι και χάθηκαν στη γωνία.

Σφίξαν τα πράγματα. Πρώτα ήταν οι εκλογές που δεν τον άφησαν να ψηφίσει, γιατί λέει «άλλαξε το σύστημα και στα 65 τώρα κόβεται η ψήφος». Μετά το «καπέλο» για την ασφάλεια, «γιατί, παππού, αν δε δώσεις κι εσύ 10 ευρώ το μήνα, πώς θα πάρει ο γιος σου σύνταξη; Θες να ζεις εσύ καλά κι εκείνος να δουλεύει μέχρι τα 90;». Και τώρα αυτό. Μπήκε στο σπίτι τρομοκρατημένος να διπλοελέγξει από το τηλέφωνο πως τελικά η οικογένεια δεν άλλαξε σχέδια και πως την άλλη Κυριακή θα έρχονταν στα σίγουρα...

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ