Ξέρετε ποιος είναι ο σύγχρονος ορισμός του μισθού (αυτού ντε που παίρνουμε κάθε μήνα) κατά τον εν λόγω κύριο; «Δυσκαμψία» της αγοράς! Διότι, τι να σου κάνει και ο δυστυχής επιχειρηματίας, όταν πρέπει (κι όχι πάντα σε τακτά διαστήματα) να πληρώνει μισθούς;
Είναι δυνατόν να θεωρείται κάτι τέτοιο ως δεδομένο και να μην μπορεί να ...παρακαμφθεί, αν χρειαστεί, ή να ...προσπεραστεί σε περίπτωση που η επιχειρηματικότητα αντιμετωπίζει προβλήματα σε μια συγκεκριμένη συγκυρία.
Και, τέλος πάντων, αν παραδεχτούμε ότι πρέπει να πληρώνει κανονικά, τότε έχει σημασία τι ποσό πληρώνει. Επομένως, ποιο είναι το ύψος των μισθών και των μεροκάματων. Εννοείται ότι όσο χαμηλότερα είναι τα τελευταία, τόσο μικρότερη είναι και η ...δυσκαμψία της αγοράς.
Αυτά, για να να ...μπούμε στο νόημα του «διαλόγου» και της «ανταλλαγής προβληματισμών» που υποτίθεται ότι υφίσταται αυτό τον καιρό στη χώρα για την «αγορά εργασίας» και γενικώς τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Προφανώς, όταν τέτοιες είναι οι απόψεις που «πέφτουν στο τραπέζι» μάλλον δεν είναι για ...πολλά λόγια η υπόθεση, αλλά για πολλά έργα και μάλιστα έργα αντίστασης. Με τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση οι «μεγάλες» συνδικαλιστικές ηγεσίες που προσφάτως ανακάλυψαν ότι είναι ...αντίθετες στο νεοφιλελευθερισμό, χωρίς φυσικά να κάνουν κάτι γι' αυτό.
ΩΣΤΕ ΠΑΚΕΤΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ με επιχειρηματίες προκειμένου να πραγματοποιηθούν «μεγάλες επενδύσεις» κάνει ο πρωθυπουργός. Περίεργο όμως, με τόσα μέτρα διευκόλυνσης (αφορολόγητα ποσά, βιομηχανικά πάρκα, απελευθέρωση χρηματιστηριακής αγοράς, μείωση συντελεστών) που τους έχει κάνει η κυβέρνηση. Θέλουν και παρακάλια από πάνω..;