Τις τοποθετήσεις των κεντρικών ομιλητών ακολούθησαν σύντομες παρεμβάσεις από παρευρισκόμενους. Πρώτος πήρε το λόγο ο Τηλέμαχος Λουγγής, πρόεδρος του ΚΜΕ, ο οποίος παρέθεσε σημαντικά ιστορικά στοιχεία σχετικά με την πολιτική της αστικής τάξης στις χώρες της Ευρώπης για τον καθορισμό των στρατιωτικών συμμαχιών, ενώ τόνισε ότι «για να εξορκίσουν το φάντασμα που εξακολουθεί να πλανάται, παραγράφουν την ιστορία». Στη συνέχεια μίλησε ο Τριαντάφυλλος Γεροζήσης, ιστοριογράφος και νομικός, ο οποίος επικεντρώθηκε στη σημασία της απόβασης στη Νορμανδία για την έκβαση του πολέμου, εξηγώντας με ιστορικά στοιχεία ότι δεν αποτελεί την κρίσιμη καμπή του πολέμου.

Το λόγο πήρε ο Ν. Παπαγεωργάκης, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο αναθεωρήθηκε η ιστορία στη Γερμανία για να εξυπηρετήσει τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Ο ομιλητής κατέληξε τονίζοντας ότι «η υπεράσπιση της ιστορίας είναι υπόθεση του λαϊκού κινήματος».

Στην παρέμβασή του ο Β. Φυτσιλής, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ και συγγραφέας, μιλώντας ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, τόνισε ότι «εμείς λέμε την 9η του Μάη με το όνομά της και την τιμάμε σαν την ημέρα που ο Κόκκινος Στρατός κάρφωσε το κοντάρι με την κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο στην κορυφή του τρούλου του Ράιχσταγκ».

Παραθέτοντας στοιχεία από τα σχολικά βιβλία ιστορίας γύρω από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα οποία κατάφωρα στρέφονται ενάντια στην ΕΣΣΔ και τους αγώνες των κομμουνιστών, η Ελένη Μπιμπίρη, καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης, υπογράμμισε ότι «η αστική τάξη δε θέλει να δώσει στη νέα γενιά την ιστορία». Στην ομιλία του ο Γ. Ηρακλέους, εκπαιδευτικός, σημείωσε ότι η αντισοβιετική προπαγάνδα υπάρχει σε όλα τα σχολικά βιβλία, όχι μόνο τα ιστορικά. Επισήμανε δε ότι υπάρχει ταύτιση μαύρου -κόκκινου σε όλο το σχολείο, χαρακτηρίζοντας αυτό το εγχείρημα της αστικής τάξης ως μία «προσπάθεια να στρώσουν ένα λευκό σεντόνι λήθης στα μάτια των παιδιών».

Ο Γ. Στεφανίδης, ζωγράφος και λογοτέχνης, τόνισε ότι ήρθε η ώρα να σηκώσουν οι λαοί το κεφάλι με όποιο τρόπο και όποια θυσία, να ξετινάξουν από πάνω τους το φασισμό.

Στην εκδήλωση διαβάστηκε μήνυμα της Ελένης Μπιμπίκου -Αντωνιάδου, ιστορικού από το Παρίσι, η οποία άσκησε κριτική στις αντιεπιστημονικές μεθόδους ιστοριογραφίας και την παραχάραξη της ιστορίας.

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι απαντήσεις από τους ομιλητές στις πολυάριθμες ερωτήσεις που είχαν κατατεθεί. Το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων επικεντρώθηκε σε ιστορικά γεγονότα που έχουν χρησιμοποιηθεί από την αστική προπαγάνδα για να ενισχύσουν την αντικομμουνιστική επίθεση.

Μεγάλος ήταν ο αριθμός ερωτήσεων γύρω από την εκστρατεία δυσφήμισης του Στάλιν και της ΕΣΣΔ, τη στάση της ΕΣΣΔ σε μια σειρά γεγονότα πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και για την πορεία των ανατολικών χωρών προς το σοσιαλισμό. Μεγάλο επίσης ήταν το ενδιαφέρον για τους παράγοντες που οδήγησαν στις ανατροπές, τη στάση του σοβιετικού λαού την περίοδο της αντεπανάστασης, καθώς και ερωτήματα για τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας.

Φωτίστηκαν πλευρές της ιστορίας που η αστική τάξη προσπαθεί εδώ και χρόνια να αμαυρώσει προς όφελος του ιμπεριαλισμού, ενώ στο κλείσιμό του ο Μ. Μαΐλης τόνισε ότι «αναδεικνύεται η ανάγκη να δοθεί ιδεολογική πάλη στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί έχουν χρέος να απειθαρχήσουν και να διδάσκουν την αλήθεια. Φοβούνται την εργατική τάξη και τους λαούς ότι θα αποδείξουν πως το πισωγύρισμα είναι προσωρινό».