"Ο "Συνασπισμός" υιοθετεί ένα μείγμα κλασικών, ουτοπικών, δημαγωγικών σοσιαλδημοκρατικών και νεοφιλελεύθερων απόψεων. Στρατηγικός του στόχος, η συμμετοχή στη διαχείριση του συστήματος, η ενεργητική συμμετοχή του στη βαθύτερη υποταγή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στη "νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων"". Λιγόλογη, αλλά ιδιαίτερα εύστοχη, η σχετική με το "ΣΥΝ" εκτίμηση της Εκθεσης Δράσης της ΚΕ του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε πλήρως από το πρόσφατο, τριήμερο συνέδριο του τελευταίου.

Τι φανερώνουν όλα αυτά; Απλά και μόνο, το γεγονός πως το μεγάλο και κρίσιμο βήμα, για τη συνεργασία των δύο κομμάτων, έχει γίνει, και μάλιστα από καιρό. Τα όποια ουσιαστικά και πραγματικά εμπόδια έχουν παραμεριστεί από τον καιρό, που οι πολιτικές τους έχουν προσεγγίσει τόσο πολύ, που να θεωρούνται σχεδόν ταυτόσημες. Αυτό, που πλέον έχει μείνει, είναι οι όροι, με τους οποίους θα γίνει αυτή η συνεργασία. Σ' αυτούς τους όρους, αναφέρεται η ηγεσία του "ΣΥΝ", όταν μιλά για την απλή αναλογική και την ανάγκη να ηττηθεί η λογική των μονοκομματικών κυβερνήσεων του δικομματισμού. Και δυστυχώς γι' αυτήν, το περιεχόμενο των όρων αυτών δεν αντανακλά, έστω, κάποια κοινωνικά και λαϊκά αιτήματα. Αν συνέβαινε αυτό, τα αιτήματα αυτά θα υπήρχαν και στις επεξεργασίες του "ΣΥΝ", θα απασχολούσαν το συνέδριό του, θα υπήρχαν κάποιες προτάσεις, για τη διεκδίκηση και ικανοποίησή τους. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε. Ακόμη και οι κριτικές προς την κυβερνητική πολιτική ήταν παντελώς αόριστες και γενικόλογες. Η επισήμανση των εξευτελιστικών συντάξεων πείνας και των απαράδεκτων, χαμηλών μεροκάματων και μισθών δε συνοδευόταν από το πώς θα αυξηθούν. Η διαπίστωση της παραγωγικής συρρίκνωσης και αποδιάρθρωσης της χώρας ακολουθούνταν από ευχολόγια ανάπτυξης. Αυτές και όποιες άλλες, έστω ρηχές και επιφανειακές, διαπιστώσεις της σημερινής πραγματικότητας, ακυρώνονται από την ολότελα αταξική ανάλυση των προβλημάτων. Από την παραδοχή του μονόδρομου της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την αναγόρευσής της σε ιερό και απαράβατο πλαίσιο. Από τις ...αυταπάτες ότι τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές θα δεχτούν το μοίρασμα της εξουσίας τους με τους εργαζόμενους και θα βάλουν τη σφραγίδα της "κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης", πάνω στις ασύδοτες και ακόρεστες ορέξεις τους... Λες και τα σημερινά, οξυμένα προβλήματα του λαού και της χώρας γεννήθηκαν από το πουθενά και θα λυθούν επίσης με το τίποτε ή, μάλλον, με το μαγικό ραβδί κάποιου μάγου εκσυγχρονιστή... Ενα και μόνο ζήτημα περιλαμβάνουν, ουσιαστικά, οι όροι της ηγεσίας του "ΣΥΝ": Το προσδοκώμενο μερίδιο στη διαχείριση της εξουσίας και τις απαραίτητες εγγυήσεις γι' αυτό. Και, προκειμένου να τις εξασφαλίσει, προβάλλει το σύνθημα της απλής αναλογικής. Κι ας γνωρίζει καλά ότι δεν πρόκειται να της γίνει αυτό το "δώρο".

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι άδικα αγωνιούν, κοπιάζουν και τσακώνονται τα στελέχη του "ΣΥΝ". Τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, όπως και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν προβλέπουν τη δικαίωση των προσδοκιών τους, σ' αυτήν τουλάχιστον τη φάση. Τους συμφέρει πολύ περισσότερο σήμερα, η ...αυτόνομη ύπαρξη του "ΣΥΝ" και ιδιαίτερα η αυτόνομη κάθοδός του στις επόμενες εκλογές. Ξέρουν πολύ καλά ότι η σημερινή ύπαρξη και δράση του "ΣΥΝ" αποτελεί την καλύτερη γι' αυτούς πηγή συντήρησης και ενίσχυσης της σύγχυσης στον κόσμο της Αριστεράς. Συντήρησης και ενίσχυσης των αντιλήψεων του ταξικού συμβιβασμού και του οπορτουνισμού, της πολιτικής ουράς απέναντι στους πολιτικούς εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου. Συκοφάντησης των αξιών και ιδανικών της Αριστεράς, της μεγάλης και πάντα ανιδιοτελούς προσφοράς της στους λαϊκούς αγώνες. Αποτελεί τον καλύτερο γι' αυτούς ανασχετικό παράγοντα και εμπόδιο της ριζοσπαστικοποίησης των εργαζομένων και του βαθέματος της συνειδητοποίησης των προβλημάτων τους, μέχρι τις βαθύτερες ρίζες τους: Αυτές της ίδιας της εξάρτησης, της ασυδοσίας των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, ακόμη και αυτού του καπιταλιστικού συστήματος. Αποτελεί το καλύτερο γι' αυτούς όπλο, στην επιχείρηση καθήλωσης της επιρροής του ΚΚΕ.