Κεντρική ιδέα αυτών των κατευθύνσεων είναι οι συνταγές της Διεθνούς Τράπεζας που εφαρμόστηκαν στη Χιλή! Ειδικά για το σύστημα της συνταξιοδότησης προβλέπεται η διαδικασία επιβολής συντάξεων, που θα αποτελούν το άθροισμα τριών επιμέρους ποσών: Το πρώτο είναι εκείνο που υποτίθεται πως θα έχει δημόσιο χαρακτήρα και θα στηρίζεται σε τριμερή χρηματοδότηση. Στην πραγματικότητα, λόγος γίνεται για ένα ελάχιστο, ευτελές ποσό που θα κινείται σε επίπεδα χαμηλότερα από την ελεημοσύνη. Το δεύτερο θα είναι το λεγόμενο ανταποδοτικό μέρος. Θα εξαρτάται δηλαδή και θα είναι ανάλογο με τις εισφορές που ο κάθε ενδιαφερόμενος έχει καταβάλει στα συνταξιοδοτικά προγράμματα κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα. Το τρίτο μέρος θα προέρχεται από την όποια ιδιωτική ασφάλιση έχει κάνει ο ενδιαφερόμενος. Η ουσία του όλου συστήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι τα δύο πρώτα μέρη της σύνταξης δε θα αγγίζουν αθροιστικά καν το 50% του μισθού.

Το άλλο είναι μακροπρόθεσμο: Να ενθαρρύνουν την κυβέρνηση να ακολουθήσει πιστά τις νεοσυντηρητικές λύσεις, αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για την εφαρμογή τους. Ετσι θα συρρικνωθούν δραστικά οι κοινωνικές δαπάνες του κράτους, θα απαλλαγούν οι επιχειρήσεις από μεγάλο μέρος των κοινωνικών επιβαρύνσεων και το φιλέτο θα περάσει στην ιδιωτική ασφάλιση.

Αυτό το φιλέτο θέλουν οι επιχειρηματίες όπου προσβλέπουν σε κέρδη εντυπωσιακά, ενώ ταυτόχρονα θα εμφανίζονται και ως εγγυητές στις δύσκολες ώρες του ανθρώπου.