Ετσι, αργά τη νύχτα, "αν και έχει ο καιρός τις μαύρες του", άφησαν τα χείλη να σιγοτραγουδήσουν μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα "Ασε με πάλι να σου πω για χρόνια περασμένα, για τα τραγούδια που αγαπώ τα παραπονεμένα...". Το πιο θερμό χειροκρότημα, από τις πιο ζεστές καρδιές, λίγο πριν τα μεσάνυχτα που συνέχιζαν να συνοδεύουν και στο επόμενο τραγούδι για "Λόγια, λόγια ψεύτικα".

Κάπου εκεί όλοι θυμηθήκαμε τον Μάνο Λοϊζο.Ο θάνατός του είχε ανακοινωθεί πριν 15 χρόνια σε ένα Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Χτες ο Γιώργος Νταλάρας ζέστανε με τη φωνή του τη μνήμη μας.Την ανάμνηση του Μάνου, που έφυγε, μα είναι ακόμα εδώ και όλα τον θυμίζουν. Και "ο μόνος τρόπος για να είναι εδώ, είναι να τον θυμόμαστε",είπε ο Γιώργος Νταλάρας. Ρίγησαν οι καρδιές στο "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας",οι πιο πονεμένες "σύρθηκαν" βαριά στους ρυθμούς των 9/8. Αναστέναξαν βαθιά στο "Αχ χελιδόνι μου. Πώς να πετάξεις σε αυτό το μαύρο τον ουρανό... Και πώς να κλάψεις...". Μα "όλη νύχτα λέγαμε τραγούδια για τη λεβεντιά κι όλη νύχτα κλαίγαμε".

Το μέλος του συγκροτήματος τον ΠΥΞ - ΛΑΞ Μάνος Ξυδούς αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας δήλωσε στο "Ρ": "Ηρθαμε και σήμερα στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ όπως είχαμε έρθει και παλιότερα. Ομως η διαφορά εκείνης της εποχής με σήμερα είναι ότι έχουν σταματήσει τα πολλά λόγια από τους ανθρώπους και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σήμερα βλέπεις αυτά τα παιδιά να είναι πολύ ενεργητικά. Βλέπεις αυτούς τους νέους να είναι δραστήριοι και δυναμικοί. Ο νέος άνθρωπος σήμερα δεν περιορίζεται στις λέξεις και τα λόγια, προχωράει στις πράξεις".