"Η περιφέρεια της Αττικής με έκταση μόλις το 3,2% της χώρας έχει συγκεντρώσει 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή το 35 - 40% του πληθυσμού. Το 50% περίπου των βιομηχανικών δραστηριοτήτων, το 55% των ΙΧ". Η διαπίστωση δεν είναι νέα. Και θα μπορούσε από μόνη της να είναι εξεγερτική. Χρησιμοποιείται, όμως, διαρκώς από την κυβέρνηση για έναν και μόνο λόγο: Για τη συνέχιση μιας ασύστολης δημαγωγίας, η οποία επικαλείται το πρόβλημα - που δημιουργεί, συντηρεί και εντείνει αυτή η ίδια η κυβερνητική πολιτική - για να ευλογήσει και πάλι ένα πρόγραμμα, που τρία χρόνια τώρα παραμένει στα χαρτιά.

Χτες, ο γενικός γραμματέας του ΥΠΕΧΩΔΕ Δ. Σαράφογλου πήγε ακόμα παραπέρα στις ασκήσεις θράσους. Κατά τη διάρκεια ημερίδας για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό στο λεκανοπέδιο της Αττικής, μνημόνευσε το πρόγραμμα - φάντασμα, που λέγεται "Αττική SOS" για να επιτεθεί σε όσους, βιώνοντας τον εφιάλτη που λέγεται Αθήνα, καταγγέλλουν την αντιπεριβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης.

Ετσι, ενώ το μόνο που έχει ουσιαστικά εφαρμοστεί απ' το "Αττική SOS" είναι το κλιμακωτό ωράριο - κι αυτό χωρίς επιτυχία, αφού το νέφος έχει εγκατασταθεί μόνιμα στον αττικό ουρανό τους καλοκαιρινούς μήνες - και ο φωτισμός σε διάφορα σημεία της πόλης, ο Δ. Σαράφογλου βρήκε να πει πως: "Η πορεία του προγράμματος "Αττική SOS" αποτυπώνει μία συγκεκριμένη εικόνα και αναφέρεται σε μια πραγματικότητα, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με μικροκομματικούς αφορισμούς και με μηδενικές δογματικές διαθέσεις ή να αλλοιωθεί με παραπειστικά στοιχεία"...

Για τους Αθηναίους πάντως το νέφος, η ταλαιπωρία όσων κινούνται στο κέντρο της πόλης, οι ανεξέλεγκτες χωματερές και η έλλειψη ελεύθερων χώρων είναι μόνο μερικά από τα κομμάτια της καθημερινότητάς τους και δεν αποτελούν παραπειστικά στοιχεία. Είναι μια πραγματικότητα, ένας τρόπος ζωής, που με την πολιτική του και το ΥΠΕΧΩΔΕ φροντίζει να εδραιώνει. Τουλάχιστον, ας μην προκαλεί...