Μπορεί ο πόλεμος ν' αφήνει πίσω του συντρίμμια και νεκρούς, αφήνει όμως και κάποιους ζωντανούς - ψυχολογικά ερείπια - που δύσκολα μπορούν να ξεπεράσουν τα βιώματα της τραγωδίας. Και όπως είναι φυσικό, τα παιδιά είναι τα βασικότερα θύματα ενός πολέμου...

Η μελέτη της "Γιούνισεφ" για τις συνέπειες του πολέμου στα παιδιά του Αφγανιστάν είναι η καλύτερη απόδειξη των παραπάνω. Από τα 300 παιδιά, ηλικίας 8-18 χρόνων, που ερωτήθηκαν απ' τη διεθνή οργάνωση, σχεδόν όλα - το 90% - πιστεύουν ότι θα πεθάνουν σε κάποια σύρραξη, το 76% των παιδιών εμπιστεύονται τους ενήλικες λιγότερο πια και το 66% περιγράφουν το φόβο ως το ισχυρότερο συναίσθημά τους.

Από αυτά τα παιδιά το 72% έχασαν ένα μέλος της οικογένειάς τους την περίοδο 1992-'96, ενώ για το 40% το μέλος αυτό ήταν ένας από τους δύο γονείς τους. Σχεδόν όλα τα παιδιά υπήρξαν μάρτυρες πράξεων βίας κατά τη διάρκεια των μαχών, τα 2/3 απ' αυτά είδαν πτώματα ή ανθρώπινα μέλη και σχεδόν τα μισά είδαν ανθρώπους να σκοτώνονται από ρουκέτες ή επιθέσεις του πυροβολικού.

"Σχεδόν καμιά οικογένεια δεν έχει μείνει ανέγγιχτη από τις συνέπειες του πολέμου, χάνοντας ανθρώπους από ρουκέτες, νάρκες, βόμβες και οβίδες. Σχεδόν τα 3/4 των παιδιών δεν πιστεύουν ότι θα προλάβουν να ενηλικιωθούν και στην πλειοψηφία τους υποφέρουν από εφιάλτες, ανησυχία και προβλήματα συγκέντρωσης", τονίζει η "Γιούνισεφ".

Πάντως ιδιαίτερα σημαντική - και παράλληλα τραγική - είναι η διαπίστωση της Λ. Κούπτα, γιατρού και συγγραφέα της συγκεκριμένης μελέτης: "Είναι εντυπωσιακή η χρόνια φύση των τραυμάτων. Η βία που ζουν αυτά τα παιδιά έχει επηρεάσει σημαντικά τον τρόπο που βλέπουν τους άλλους και το ίδιο το μέλλον τους"...