Οι αλχημείες με τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και οι παραπλανητικές δηλώσεις των εκπροσώπων της κυβέρνησης, δεν μπορούν να κρύψουν - για όσους δεν αναζητούν άλλοθι και προσχήματα - την πραγματική ουσία και το ταξικό περιεχόμενο της οικονομικής πολιτικής που αποφασίστηκε για το 1998. Πρόκειται για μια πολιτική βαθιά αντιλαϊκή και μονόπλευρης λιτότητας, που συσσωρεύει ακόμα περισσότερα βάρη για το σύνολο των εργαζομένων και δημιουργεί τις προϋποθέσεις να μεταφερθούν και άλλα κονδύλια προς το μεγάλο κεφάλαιο. Μια πολιτική που, ενώ κινείται στα όρια της αντιλαϊκής υστερίας, ήθελε για τα μάτια του κόσμου να προηγηθεί ο γνωστός"κοινωνικός διάλογος", ώστε να εξασφαλιστεί η... διά των διαπραγματεύσεων και της συναίνεσης υποταγή της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων στα άνομα σχέδια των κυβερνώντων. Κεντρικός της στόχος είναι η "τυφλή" εκπλήρωση των όρων του "προγράμματος σύγκλισης", όπως έχουν συναποφασιστεί στα πλαίσια της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Οι άξονες της πολιτικής αυτής είναι δεδομένοι, όπως δεδομένο είναι και ποιοι θα πληρώσουν πάλι το μάρμαρο...
***
Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, με βάση τις ισχύουσες σήμερα αποφάσεις, θα αυξηθούν μόλις από 1,5% μέχρι 2%! Τα περί εισοδηματικής πολιτικής 2,5%(ποσοστό που έτσι κι αλλιώς αποτελεί πρόκληση) είναι απλά παραμύθια. Πρόκειται για τη χειρότερη εισοδηματική πολιτική που αποφασίστηκε ποτέ την τελευταία 20ετία, μετά τις μηδενικές αυξήσεις του 1992.
Οι φόροι εισοδήματος, που κατά κανόνα πληρώνονται από τους μισθωτούς και συνταξιούχους θ' αυξηθούν 17,3%, ενώ οι έμμεσοι φόροι 11,4%. Μεγάλα θύματα επίσης θα είναι και οι ΕΒΕ της χώρας που εκτιμάται ότι η φορολογική τους επιβάρυνση θ' αυξηθεί σε ποσοστά που θα προσεγγίσουν το 25% και 30%. Συνολικά αναμένεται ότι το 1998 θα εισπραχθούν άμεσοι και έμμεσοι φόροι που θα είναι περισσότεροι κατά 959 δισ. δρχ.!
Η περιβόητη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, αποδεικνύεται τουλάχιστον απάτη και τα όσα λέγονται απλά προσβλέπουν στη δημιουργία εντυπώσεων. Ενώ από τη χρονιά που είναι "παγωμένη" η φορολογική κλίμακα ο τιμάριθμος αυξήθηκε πάνω από 50%, η τιμαριθμοποίηση είναι μικρότερη από 6%, με αποτέλεσμα για μειωμένα λόγω του πληθωρισμού εισοδήματα να εισπράττεται μεγαλύτερος φόρος. Για του λόγου το αληθές αναφέρουμε ότι οι"ελαφρύνσεις" είναι 2.850 δραχμές το χρόνο για όσους έχουν εισόδημα μέχρι 2,5 εκατομμύρια δραχμές, 17.100 το χρόνο για όσους έχουν εισόδημα μέχρι 4 εκατ. δρχ., ενώ μεγαλύτερη είναι σε δραχμές η ελάφρυνση για τα υψηλότερα εισοδήματα.
Μόνο με τα παραπάνω δεδομένα και έχοντας υπόψη μας ότι ο κυβερνητικός στόχος για τον πληθωρισμό της επόμενης χρονιάς είναι 3,7%, αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνουν οι ρυθμίσεις αυτές. Εύκολα καταρρίπτεται η κυβερνητική επιχειρηματολογία για δήθεν "αυξήσεις μισθών", αφού χωρίς καν να υπολογιστεί η πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, γίνονται μειώσεις από την αύξηση του τιμαρίθμου και μόνο.
***
Οι μεγάλοι κερδισμένοι από την οικονομική πολιτική είναι και πάλι οι μεγαλοεπιχειρηματίες των διαφόρων τομέων της οικονομίας. Πρόκειται για τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τα μεγάλα ελλείμματα του δημοσίου, την πολιτική εκχώρησης αρμοδιοτήτων του κράτους στο μεγάλο κεφάλαιο, την εμμονή της κυβέρνησης να τους μετατρέπει σε κυρίαρχους του παιχνιδιού στα διάφορα μεγάλα έργα. Στην πρώτη θέση όλοι αυτοί που, με τη μορφή του "θεσμικού επενδυτή", εμπλέκονται στη λεγόμενη "εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους", το κονδύλι της οποίας το '98 θα ξεπεράσει τα 6,5 τρισεκατομμύρια δραχμές. Πρόκειται για τις τράπεζες και τις εταιρίες χαρτοφυλακίων που παριστάνουν τους μεσάζοντες για το δανεισμό του δημοσίου και οι οποίοι εκτός από τα υψηλά επιτόκια που εξασφαλίζουν, εισπράττουν και δεκάδες δισεκατομμύρια με τη μορφή προμηθειών - μεσιτείας. Κερδισμένοι είναι οι εκπρόσωποι μιας χούφτας επιχειρήσεων που τους βρίσκεις πίσω από κάθε έργο που αφορά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, (θα είναι αυξημένο κατά 22%) και οι οποίοι αναμένεται να μοιραστούν κονδύλια ύψους 2 τρισεκατομμυρίων δραχμών! Κερδισμένοι είναι όλοι οι ιδιοκτήτες μεγάλων επιχειρήσεων, τα κέρδη των οποίων εξακολουθούν να παραμένουν εκτός φορολογικού ορίζοντα της κυβέρνησης.
Ολα αυτά βέβαια δεν πτοούν τον Κ. Σημίτη και τους υπουργούς του... Αλλωστε σε διατεταγμένη υπηρεσία βρίσκονται. Γι' αυτό και αποτολμούν να ξεστομίζουν εκτιμήσεις, όπως αυτή του Γ. Παπαντωνίου, ότι οι μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς αποτελούν "εθνικό κίνδυνο" ή την πρωθυπουργική ρήση ότι "δεν ευσταθούν τα περί συμπιέσεων των εισοδημάτων λιτότητας" (! ), όπως είπε προχτές στο Υπουργικό Συμβούλιο. Εχει μια σημασία ότι τα μέλη του ψήφισαν ομόφωνα τον προϋπολογισμό. Ενδεχόμενα επειδή το 2% αύξηση των μισθών ουδόλως τους αφορά. Αυτοί, ως βουλευτές, παρά τους παχυλούς μισθούς τους, εισέπραξαν φέτος περίπου 23% περισσότερα από όσα προέβλεπε ο υπό εκτέλεση προϋπολογισμός, ενώ την επόμενη χρονιά θα πάρουν νέα αύξηση περίπου τουλάχιστον 38,6%!
***
Τα "μπράβο", για την οικονομική πολιτική που αποφάσισε να επιβάλει η κυβέρνηση για το 1998, βρίσκονται ήδη στο δρόμο. Δε θα περάσουν πολλές μέρες που τα αφεντικά των Βρυξελλών θα βρουν την κατάλληλη ευκαιρία να απονείμουν τα εύσημα προς τους "εκσυγχρονιστές" για την αποφασιστικότητα και την εμμονή τους να σπρώξουν τη χώρα πιο βαθιά στη διαδικασία της καπιταλιστικής ενοποίησης και της ΟΝΕ. Στο παρασκήνιο τρίβουν τα χέρια τους και οι "δικοί μας" εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, αφού στο πρόσωπο της κυβέρνησης Σημίτη βρήκαν ένα αταλάντευτο στήριγμα στην προσπάθεια πλήρους ανατροπής των - έτσι κι αλλιώς αντιλαϊκών - κοινωνικών ισορροπιών στην κατεύθυνση της νομιμοποίησης νέων δεδομένων και θεσμοθέτησης μεσαιωνικών μεθόδων αναδιανομής των εισοδημάτων. Επίσημα βέβαια και οι "εταίροι" και οι ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες δε θα παραλείψουν να κάνουν λόγο για ανάγκη "υψηλότερων ρυθμών προσαρμογής", "μεγαλύτερης περιστολής των δαπανών", "παραπέρα μείωσης του κράτους", "αποφασιστικότερων κινήσεων στις ιδιωτικοποιήσεις" κ. ο. κ.
***
Η πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι προδιαγεγραμμένη. Θέλει συνεχώς να επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι για τους εργαζόμενους... πάντα υπάρχουν τα χειρότερα! Μέσα σε ενάμιση χρόνο κατάφερε να ξεδιπλώσει τόσες επιθέσεις σε βάρος των λαϊκών μαζών, που κάθε απόπειρα χαρακτηρισμού του έργου της χάνει το νόημά της. Το βέβαιο, σε κάθε περίπτωση είναι ότι οι εργαζόμενοι έχουν ν' αντιμετωπίσουν τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των τελευταίων χρόνων. Και τα σχέδιά της είναι τόσο επαχθή, που δεν επιτρέπεται λεπτό εφησυχασμού, αφού το μόνο που μπορεί να σταματήσει τον αντιλαϊκό της κατήφορο είναι η οργανωμένη πάλη και η συσπείρωση όσων θίγονται από τα μέτρα της μέσα από μέτωπα ενάντια στο φιλομονοπωλιακό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ασκούμενης πολιτικής.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Οι μεγάλοι κερδισμένοι από την οικονομική πολιτική είναι και πάλι οι μεγαλοεπιχειρηματίες των διαφόρων τομέων της οικονομίας. Πρόκειται για τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τα μεγάλα ελλείμματα του δημοσίου, την πολιτική εκχώρησης αρμοδιοτήτων του κράτους στο μεγάλο κεφάλαιο, την εμμονή της κυβέρνησης να τους μετατρέπει σε κυρίαρχους του παιχνιδιού στα διάφορα μεγάλα έργα
Feeds
Το Πολυτεχνείο ζει στους μεγάλους αγώνες 
