Εχει περάσει μισός αιώνας από την εποχή που σε κάθε ελληνικό υπουργείο, ακριβώς έξω από το γραφείο του υπουργού ήταν εγκατεστημένος ο Αμερικανός τοποτηρητής και επόπτης για την "αξιοποίηση" της οικονομικής "βοήθειας" που εκπόνησε ο Μάρσαλ. Κανένας υπουργός της εποχής, δεν μπορούσε να ξοδέψει ούτε μια δραχμή δίχως τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών ειδικών οι οποίοι οικοδομούσαν το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος, σφυρηλατώντας τους δεσμούς εξάρτησης της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας με την Ουάσιγκτον. Με τον τρόπο αυτό, όπως είναι γνωστό, στήθηκε μετά τον εμφύλιο το αμερικανικό "φέουδο" στην Ελλάδα.

Το διατηρούμενο επί μισό αιώνα τώρα, "αντιαμερικανικό αίσθημα" του ελληνικού λαού, ήταν το κόστος της Ουάσιγκτον για τη δημιουργία του ελληνικού "προτεκτοράτου". Κόστος βαρύ, που απ' ό,τι φαίνεται η σημερινή "μονοκράτωρ" Αμερική οικοδομώντας τη Νέα Τάξη (της), επιθυμεί και επιχειρεί να συμπιέσει. Η υπερδραστηριότητα του νέου Αμερικανού πρεσβευτή Ν. Μπερνς και η εμφάνισή του σε κάθε τομέα της ελληνικής ζωής, φαίνεται πως πρώτο στόχο έχει ακριβώς την άμβλυνση του αντιαμερικανισμού που παραμένει ισχυρότατο ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Ο Αμερικανός πρεσβευτής, μάλλον δεν τα πάει και τόσο καλά σε αυτή του την αποστολή καθώς συμπεριφέρεται με την υπεροψία που δημιουργεί στους Αμερικανούς, η ψευδαίσθηση της παντοκρατορίας. Οι μόνοι που δεν ενοχλούνται από την εμφανέστατη υπεροψία του Μπερνς και την απαράδεκτη ανάμειξή του στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας που τον φιλοξενεί, είναι οι αξιωματούχοι της ελληνικής κυβέρνησης. Πολλοί από αυτούς μάλιστα έχουν, απ' ό,τι φαίνεται, αναλάβει το έργο της προώθησης της εικόνας του στην ελληνική κοινή γνώμη, διαιωνίζοντας με τον τρόπο αυτό τη μιζέρια της εξάρτησης του πολιτικού προσωπικού και της ίδιας της χώρας από την "υπερδύναμη".

Ούτε ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, ούτε ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας, ούτε πολύ περισσότερο ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου διαπίστωσαν κάποια - εκτός διπλωματικών ορίων - κίνηση του Νίκολας Μπερνς αυτούς τους μήνες της θητείας του. Η ελληνική κυβέρνηση, δεν ενοχλήθηκε ακόμη και όταν ο Αμερικανός πρεσβευτής διατύπωνε κρίσεις για την ελληνική εργατική νομοθεσία, την υπονοούμενη ανικανότητα για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, τις αγκυλώσεις της ελληνικής οικονομίας... Η ελληνική κυβέρνηση δεμένη στο αμερικανικό άρμα, παρακολουθεί και προωθεί τη μεθόδευση της Ουάσιγκτον, βοηθώντας τον Ν. Μπερνς στο έργο του. Η βοήθεια που προσφέρεται στον Αμερικανό διπλωμάτη από την ελληνική κυβέρνηση σαν σύνολο και από κάποια στελέχη της ιδιαίτερα, είναι προφανής. Η δικαιολόγηση και πολλές φορές η επικρότηση των προκλητικών παρεμβάσεών του από στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης, είναι ίσως η πολυτιμότερη βοήθεια στην προσπάθεια της Ουάσιγκτον να "σπάσει ο πάγος", να αμβλυνθεί το αντιαμερικανικό αίσθημα, να συμπιεστεί - τελικά - το κόστος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής η οποία ευκολότερα θα μπορέσει να επιβάλει τις λύσεις που την εξυπηρετούν στην περιοχή, στο Αιγαίο και την Κύπρο.

Ο ελληνικός λαός όμως - και αυτό αν οι Αμερικανοί και ο Μπερνς το ξεχνούν δε θα πρέπει να διαφεύγει της ελληνικής κυβέρνησης - έχει μνήμη. Ούτε η υπερδραστηριότητα του γκαουλάιτερ Μπερνς, ούτε η ραγιάδικη υποταγή των κυβερνώντων, μπορούν να αλλάξουν την ιστορία και τον τραγικό για την Ελλάδα ρόλο που έπαιξαν οι αμερικανικές επεμβάσεις.