***

Αφού η εν λόγω κυρία κάνει μια αναφορά στην κατάσταση που επικρατούσε στην εκπαίδευση επί χούντας, για να αποδείξει προφανώς ότι τώρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, αναμασά όλα τα προβοκατόρικα επιχειρήματα σε βάρος των αγωνιζόμενων μαθητών, οι οποίοι προβαίνουν σε "εκ του ασφαλούς βανδαλισμούς".

Επιτίθεται στις μορφές πάλης, που δημοκρατικά μέσα από γενικές συνελεύσεις αποφασίζουν οι μαθητές, επισημαίνοντας ότι τα "όνειρα δεν πραγματοποιούνται με καταλήψεις" και ομολογεί ότι η "πραγματικότητα είναι ο εφιάλτης όλων μας". Προφανώ,ς αναφέρεται στην πραγματικότητα της ελπίδας, της ενότητας και του αγώνα που διαμορφώνει το αγωνιζόμενο μαθητικό κίνημα, μαζί με τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται δίπλα τους, τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις που αρνούνται να συμβιβαστούν και να ξεπουληθούν, όπως έχουν ήδη κάνει η κ. Αρβανίτη και οι όμοιοί της.

***

Δυστυχώς γι' αυτούς όμως, οι μαθητές ποτέ δε δέχτηκαν μαθήματα από "κουρασμένα, υποταγμένα παλικάρια" και ούτε τώρα είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν σε κανένα κήρυγμα παραίτησης και συμβιβασμού. Συνεχίζουν και κλιμακώνουν τον αγώνα τους, συντονίζονται τοπικά και πανελλαδικά, αξιοποιούν όλες τις μορφές πάλης και έχουν ακόμη "γεμάτες τις μπαταρίες τους". Ετσι θα χαλάνε τον ύπνο σε πολλούς.

Π. Π.