Παρασκευή 21 Φλεβάρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΑΚΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΡΟΙ..!

"Η κυβέρνηση δεν έχει πρόθεση να ανατρέψει τη μισθολογική πολιτική που έχει εξαγγελθεί με τον προϋπολογισμό, ούτε τώρα, ούτε στη μέση, ούτε στο τέλος του έτους".

Οι χρηματοδοτούμενες επενδύσεις "είναι ένας τομέας λαμπρής δράσης για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, αφού έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν προγράμματα, να πάρουν προγράμματα, να κάνουν επενδύσεις, να απορροφήσουν πόρους".

Ο κυνισμός με τον οποίο οι κυβερνώντες προβάλλουν διάφορες πλευρές της πολιτικής τους, προσφέρει δυνατότητες, να μετατρέπεται σε όπλο στα χέρια του διεκδικητικού κινήματος των εργαζομένων. Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα. Η πρώτη, είναι του υφυπουργού Οικονομικών - και εξ απορρήτων του Κ. Σημίτη - Ν. Χριστοδουλάκη και απευθύνεται προς το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Η δεύτερη, είναι του ίδιου του πρωθυπουργού και αποδέκτη έχει τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου. Δε χρειάζονται πολλές - πολλές εξηγήσεις και ερμηνείες. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος, της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η μία, με τρόπο αυστηρό, προειδοποιεί και στην πραγματικότητα απειλεί τους εργαζόμενους της χώρας για τις κυβερνητικές επιλογές στο θέμα των αμοιβών τους. Οσο κι αν ασφυκτιάτε από την πολιτική λιτότητας, όσο κι αν αντιδράτε απέναντι σ' αυτή - λέει ουσιαστικά ο καθ' ύλην υφυπουργός - δεν πρόκειται να ικανοποιήσουμε κανένα αίτημά σας. Η άλλη, σχεδόν σε ύφος ικεσίας, καλεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες να αξιοποιήσουν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που προσφέρονται από τον κρατικό κορβανά και τους λεγόμενους πόρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να προχωρήσουν δήθεν σε επενδύσεις.

Αυτή είναι η πολιτική τους. Η παραπέρα βίαιη μεταφορά εισοδημάτων, από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα προς το μεγάλο κεφάλαιο. Οταν απευθύνονται στους εργαζόμενους επικαλούνται την κρισιμότητα των προϋπολογισμών των επόμενων χρόνων, τους περιορισμένους πόρους που διαθέτει η οικονομία και την πορεία της χώρας προς την ΟΝΕ. Οταν απέναντί τους έχουν τους εμποροβιομηχάνους, το γυρίζουν στην "ανταγωνιστικότητα" και στην "αξιοποίηση της πρόκλησης" να μοιραστεί η ελληνική άρχουσα τάξη με το μεγάλο κεφάλαιο της Ευρώπης, μέρος από τα υπερκέρδη που θα επιφέρει η διαδικασία της οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης. Τα περί μη ύπαρξης πόρων και όλα τα άλλα σχετικά, είναι απλά το προπέτασμα καπνού, πίσω από το οποίο επιχειρούν να κρύψουν τους βαθιά αντιλαϊκούς προσανατολισμούς τους. Αυτές οι επιλογές είναι που έχουν αναγάγει τους μεγαλοβιομηχάνους σε θεματοφύλακες της πιστής εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι από αυτή την άποψη χαρακτηριστική η προχτεσινή ανακοίνωση του ΣΕΒ, ότι οι βιομήχανοι θα "δώσουν μάχη" για την τήρηση της εισοδηματικής πολιτικής.

***

Ο κατάλογος που ανατρέπει την κυβερνητική, περί έλλειψης πόρων, επιχειρηματολογία είναι ανεξάντλητος. H απαρίθμηση και μόνο των ποικιλώνυμων νόμων και ρυθμίσεων, που προσφέρουν αφειδώς δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στο μεγάλο κεφάλαιο, όχι μόνο είναι χωρίς τέλος, αλλά και υπερκαλύπτει, κατά πολλές φορές, το κόστος για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων. Ανατρέχοντας στην πολιτική που εφάρμοσαν μόνο τα τελευταία χρόνια, μπορεί, εντελώς ενδεικτικά, ν' αναφέρει κανείς:

  • Τη μείωση των συντελεστών φορολόγησης για τα επίσημα κέρδη των ανωνύμων εταιριών από 53% στο 35%, κόστους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών.
  • Τη χορήγηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών με τη μορφή των κινήτρων για υποτιθέμενες επενδύσεις, πολλές από τις οποίες δεν έχουν αποτυπωθεί καν στα χαρτιά.
  • Το χάρισμα στους Βαρδινογιάννη - Λάτση τουλάχιστον 300 δισεκατομμυρίων δραχμών που όφειλαν από τόκους υπερημερίας από τη διακίνηση καυσίμων.
  • Την πρόσφατη απαλλαγή ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων από πρόστιμα και προσαυξήσεις φόρων για εισοδήματα που απέκρυψαν στο παρελθόν και τα δηλώνουν συμπληρωματικά τώρα.
  • Τη ρύθμιση των χρεών των 7,5 δισ. που είχαν οι ΠΑΕ προς το δημόσιο, και την... απάλειψη των 1,8 δισεκατομμυρίων από αυτά.
  • Το "σβήσιμο", ουσιαστικά, χρεών μεγαλοεπιχειρηματιών προς την ΕΤΒΑ ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών με τη μορφή της χορήγησης προς την Τράπεζα αντίστοιχης αξίας ομολόγων.
  • Την παρόμοιας μορφής "κατάθεση" 40 δισ. δρχ. για να "σβήσουν" τα χρέη της Τράπεζας Κρήτης.
  • Τα δεκάδες δισεκατομμύρια που δίνονται κάθε χρόνο στις τράπεζες ως προμήθεια για τις αγοραπωλησίες τίτλων του δημοσίου, πέρα από τα καθαρά κέρδη που αποσπούν οι ίδιες όταν αγοράζουν τέτοιους τίτλους.
  • Τα ανυπολόγιστα ποσά που δε φορολογούνται από τα κέρδη των μετοχών που διακινούνται στο Χρηματιστήριο, με τα οποία θησαυρίζουν μια χούφτα "θεσμικοί επενδυτές".
  • Τα δεκάδες δισεκατομμύρια "πανωπροίκι" που δίνουν στις πολυεθνικές στις οποίες έχουν εκχωρήσει τα μεγάλα έργα.

***

Μόλις χτες ο "Ρ" αποκάλυψε ακόμα ένα "δωράκι" προς την περιβόητη "ιδιωτική πρωτοβουλία". Ετσι, από την κατάθεση του νομοσχεδίου για τις φοροαπαλλαγές, μέχρι την ψήφισή του - ένα νομοσχέδιο που στην ουσία άφηνε άθικτο το πλαίσιο της νόμιμης φοροδιαφυγής του μεγάλου κεφαλαίου - η κυβέρνηση έκανε νέες υποχωρήσεις κόστους 20 δισεκατομμυρίων δραχμών, για τον προϋπολογισμό.

Μόλις χτες εκδηλώθηκαν οι νέοι κυβερνητικοί τεμενάδες στα πόδια του Λαμπράκη. Ο "φύλακας άγγελος" των εθνικών πόρων, ο Γ. Παπαντωνίου, ξεκαθάρισε πως πέρα από τα 6 δισεκατομμύρια που θα δοθούν επίσημα για το Μέγαρο Μουσικής, η "κυβέρνηση είναι εδώ για ό,τι άλλο χρειαστεί"...

***

Ας τελειώνει ο μύθος με την ανυπαρξία των πόρων και με την αντοχή της οικονομίας. Πόροι και χρήματα υπάρχουν και οι αντοχές δημιουργούνται. Μόνο που δεν αφορούν την εργατική τάξη της χώρας, τους εργαζόμενους της πόλης, τους αγρότες, τους εκπαιδευτικούς, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Είναι "απαγορευμένος καρπός" για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που - κατά τη λογική των κυβερνώντων - πρέπει να μάθει να ζει στη λιτότητα, καλείται να περικόπτει ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες, υποχρεούται να πάψει να αντιδρά και να αγωνίζεται. Γι' αυτό ακριβώς, στον αντίποδα της απλοχεριάς που διακρίνει την κυβέρνηση προς την ολιγαρχία της χώρας, δεσπόζουν τα επίσημα στοιχεία της γνωστής εταιρίας ICAP. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, πέρσι για το 86,7% των νοικοκυριών της χώρας μας, οι συνθήκες ζωής χειροτέρευσαν, σε σχέση με το 1995, ενώ την ίδια χρονιά τα επίσημα κέρδη των μεγαλοβιομηχάνων αυξήθηκαν κατά 38%! Τέτοια είναι η πολιτική τους και γι' αυτό χρέος και όφελος του λαού ν' αντιστέκεται, να απαιτεί, να διεκδικεί, μέχρι οριστικά ν' ανατραπεί.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

H απαρίθμηση και μόνο των ποικιλώνυμων κυβερνητικών ρυθμίσεων, και νόμων που προσφέρουν αφειδώς δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι χωρίς τέλος και υπερκαλύπτει - κατά πολλές φορές - το κόστος για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ