Η απάντηση στα προαναφερόμενα ερωτήματα δεν μπορεί να δοθεί μ' ένα μονολεκτικό όχι ή ναι. Σίγουρα, τα προαναφερόμενα γεγονότα - πέρα απ' όσα ακούγονται και λέγονται, για τέτοιες συναλλαγές - αποδείχνουν πως υπάρχει πλούτος και, μάλιστα, σημαντικός. Αποδείχνουν, επίσης, ότι ο πλούτος αυτός είναι συγκεντρωμένος σε λίγα χέρια, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων - των δημιουργών, δηλαδή, αυτού του πλούτου - τα φέρνει δύσκολα, έως πολύ δύσκολα, πέρα. Αποδείχνουν, ακόμη, ότι δίπλα στη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, στο συρρικνωνόμενο αγροτικό τομέα, στις επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο και στους μικρομεσαίους, που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, υπάρχουν και οι επιχειρήσεις που αποφέρουν τεράστια κέρδη στα αφεντικά τους, που γίνονται πολύ μεγαλύτερες και ισχυρότερες. Κι αν, μάλιστα, ψάξει κανείς λίγο περισσότερο θα δει, ότι το φαινόμενο της συγκέντρωσης όλο και μεγαλύτερου πλούτου, σε όλο και λιγότερο χέρια, εντείνεται συνεχώς. Και όχι μόνον αυτό. Η ίδια αυτή διαδικασία της εντεινόμενης συγκέντρωσης του πλούτου και της συνεπαγόμενης δύναμης και εξουσίας, "σπρώχνει" στην αναπαραγωγή του φαινομένου, σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα, ένταση και βάθος, ενώ την ίδια στιγμή, γίνονται ακόμη περισσότεροι οι φτωχοί, πολλαπλασιάζονται και εντείνονται τα κοινωνικά προβλήματα. Είτε κυβερνά η ΝΔ, είτε το ΠΑΣΟΚ. Αρκεί, η λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία, να αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνίας μας.

Κι έτσι, έρχονται στην επιφάνεια, τα πραγματικά και κρίσιμα ερωτήματα: Ωφελούνται ή ζημιώνουν οι εργαζόμενοι απ' όλ' αυτά; Μέχρι πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση; Υπάρχει άλλος δρόμος ή τα προαναφερόμενα αποτελούν ένα μοιραίο μονόδρομο;