«Η συγκυρία (πυρκαγιές κλίμακας οικολογικής καταστροφής με διαστάσεις πολέμου, έκδηλες διεργασίες συναλλαγής και ελέγχου των συνειδήσεων, υπέρμετρος πλουτισμός και ταυτόχρονη επιδείνωση της φτώχειας) είναι περισσότερο από επείγουσα ως προς την ουσιαστική απαίτηση να προωθηθούν και να υπερψηφιστούν οι θέσεις του ΚΚΕ, που συνιστά κορυφαία δύναμη αντίστασης σε πολιτικές υφέρποντος ολοκληρωτισμού με έμβλημα το κέρδος ή μιας απροκάλυπτης ολιγαρχίας ενός συστήματος αξιών που εμπορευματικοποιεί τη γνώση (απειλώντας ειδικότερα όσο ποτέ άλλοτε τη δημόσια φυσιογνωμία του ελληνικού Πανεπιστημίου) και αντιστρατεύεται κάθε γνήσια λαϊκή έκφραση πλήρωσης αναγκών για τον εργαζόμενο άνθρωπο (αδιαίρετα ενεργητικό και παθητικό), ο οποίος παράγει κατ' εξοχήν και μπορεί οίκοθεν να σκέφτεται».