Αποσπάσματα από την εισήγηση του Μάκη Παπαδόπουλου, υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ
Τα παραπάνω τόνισε ο Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, κεντρικός εισηγητής στη χτεσινή Ημερίδα. Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από την εισήγηση του Μάκη Παπαδόπουλου. Ολόκληρη η εισήγηση θα δημοσιευτεί στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».
«Οι αρνητικές συνέπειες της απελευθέρωσης στον τομέα της ενέργειας είναι σήμερα ολοφάνερες», σημείωσε ο ομιλητής.
«Η αναδιάρθρωση ανοίγει το δρόμο στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Συνοδεύεται από μια αντιλαϊκή δέσμη μέτρων που στοχεύουν στην εντατικοποίηση της εργασίας, στη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, στην ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, στη συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Την τελευταία πενταετία η παραγωγικότητα των εργαζομένων της ΔΕΗ ΑΕ αυξάνεται ετησίως 5,3% κατά μέσο όρο. Ομως, αυτή η αύξηση δεν αξιοποιείται για τη μείωση του συνολικού χρόνου εργασίας αλλά για τη μείωση του συνολικού αριθμού των εργαζομένων σύμφωνα με το αναπτυξιακό πρόγραμμα "Ηρακλής". Σε σχέση με το 1993 η μείωση του αριθμού των εργαζομένων ξεπερνά το 28%, ενώ ο νέος πρόεδρος της ΔΕΗ ΑΕ δηλώνει ότι 7.000 σημερινοί υπάλληλοι της ΔΕΗ αποτελούν πλεονάζον προσωπικό.
Το σύνολο των διαθέσιμων στοιχείων δείχνει ότι το λαϊκό νοικοκυριό δεν ωφελήθηκε από την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων στη ΔΕΗ ΑΕ. Την περίοδο 2000-2006, που η παραγωγικότητα στη ΔΕΗ ΑΕ αυξάνεται σημαντικά, οι τιμές της οικιακής κατανάλωσης αυξάνονται ετησίως κατά μέσο όρο πάνω απ' τον πληθωρισμό, ενώ η τελευταία αύξηση του 2007 έφτασε το 7%. Φυσικά το πρόβλημα δεν αφορά μονοδιάστατα στην αύξηση των τιμών. Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την καθήλωση των πραγματικών μισθών, τη φορολογική αφαίμαξη, δηλαδή τη συγκράτηση του πραγματικού λαϊκού εισοδήματος.
Η άρχουσα τάξη και η ΕΕ προωθούν την ηλεκτροπαραγωγή από Ανεξάρτητες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) με σαφείς στόχους:
Δεν πρόκειται για άγνοια αλλά για συνειδητή εξαπάτηση αφού το αυξημένο ποσοστό του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης δεν μπορεί - σε τελευταία ανάλυση - να ακυρώσει τη λειτουργία της σύμφωνα με τους νόμους του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αυτοί οι νόμοι οδηγούν επίσης στις συγχωνεύσεις και στις συνεργασίες μεταξύ ομίλων που είναι αναμενόμενες στο πλαίσιο της απελευθέρωσης.
Στην ίδια κατεύθυνση με το ΠΑΣΟΚ κινείται και ο Συνασπισμός, ο οποίος προτείνει έναν ακαθόριστο "αντινεοφιλελεύθερο δρόμο" απελευθέρωσης, στο πλαίσιο του οποίου ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει τάχα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ο ΣΥΝ επιχειρεί να συγκαλύψει τη συμφωνία του με τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ και επαναλαμβάνει την αποπροσανατολιστική αποκήρυξη των ορυκτών καυσίμων που προαναφέραμε.
Ο "αντινεοφιλελεύθερος" δρόμος είναι απλά ανύπαρκτος. Στο καπιταλιστικό σύστημα ο ενεργειακός σχεδιασμός υπηρετεί αντικειμενικά τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής "απελευθερωμένης" αγοράς υπονομεύεται ακόμα περισσότερο κάθε δυνατότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, αφού βασικό κριτήριο του σχεδιασμού είναι αντικειμενικά η διευκόλυνση της δράσης του ιδιώτη επενδυτή. Το κεφάλαιο επιλέγει πότε και πού θα επενδύσει, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσει».
Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας θα υπηρετεί ένα σύνολο στόχων και κριτηρίων:
α) Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας που στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής. Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων με μοχλό τον ενεργειακό τομέα. Τη στήριξη της αγροτικής και βιοτεχνικής παραγωγής με στόχο τη συνεταιριστική συγκεντροποίησή τους.
β) Την εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα ανεβάζει συνολικά το επίπεδο ζωής, θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
γ) Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος.
δ) Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Παράλληλα, την ανάπτυξη διακρατικής συνεργασίας σε αμοιβαία επωφελή βάση, όταν και όπου προκύπτουν οι ανάλογες κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις.
Τότε μόνο μπορεί να υλοποιηθεί ο κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός του κρατικού φορέα ενέργειας, δηλαδή ο σχεδιασμός ο οποίος προωθεί, προγραμματίζει και συνδυάζει αρμονικά όλους τους στόχους που προαναφέραμε. Σε αυτές τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες αποκτά ρόλο ουσιαστικό ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος.
Υπ' αυτή την προϋπόθεση ο κρατικός φορέας ενέργειας, απαλλαγμένος από τους σιδερένιους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους, θα μπορεί να προσδιορίσει σε κάθε περιοχή της χώρας πόσοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής χρειάζονται, πού θα λειτουργήσουν και με τι πηγές, ώστε να περιοριστούν τα προβλήματα για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία, την αγροτική παραγωγή, την τουριστική δραστηριότητα και να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων που θα εργαστούν σε αυτούς τους σταθμούς. Θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με άξονες:
1. Την αξιοποίηση εγχώριων πηγών, προσδιορίζοντας τις κατάλληλες χρήσεις - περιοχές - τεχνολογίες, τα μεγέθη, με βάση τα προαναφερθέντα κριτήρια. Την αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης με φιλικές προς το περιβάλλον μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Την αξιοποίηση κοιτασμάτων πετρελαίου, που δεν κρίθηκε κερδοφόρα η εξόρυξή τους από ιδιωτικούς καπιταλιστικούς ομίλους, ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες ανόδου της τιμής του πετρελαίου και βελτίωσης των τεχνολογιών εξόρυξης.
2. Τη συστηματική έρευνα για εξεύρεση νέων πηγών (π.χ., πιθανά κοιτάσματα σε Ιόνιο - Αιγαίο, κλπ.) και αξιοποίηση των τεχνολογιών με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας, την αύξηση του βαθμού ενεργειακής αυτοδυναμίας.
3. Τη διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία σε τομείς, όπως:
«Το ΚΚΕ», σημείωσε ο ομιλητής, «καλεί σε μαζική αγωνιστική συσπείρωση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα. Θεωρεί ότι και σήμερα οι στόχοι μιας ενεργειακής πολιτικής συνιστώσας της λαϊκής οικονομίας μπορούν να αποτελέσουν αιτήματα μιας ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και πάλης.
Για να ανοίξουμε το δρόμο των ριζικών ανατροπών στο επίπεδο της εξουσίας προβάλλουμε τους διεκδικητικούς στόχους:
1)Αμεση αναβάθμιση της υποδομής παραγωγής και μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας με ταυτόχρονη διασφάλιση της προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, της φτηνής λαϊκής κατανάλωσης και της μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας:
2)Διασφάλιση της φθηνής λαϊκής κατανάλωσης και κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα που χρησιμοποιεί η λαϊκή οικογένεια.
3)Μέτρα ενίσχυσης της κατεύθυνσης για πλήρη σταθερή εργασία.
4) Μέτρα βελτίωσης και προστασίας της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος και των συνθηκών ζωής των κατοίκων:
5) Αποκατάσταση εκτάσεων των λιγνιτωρυχείων και βελτίωση ποιότητας νερού.
Με αυτό το αγωνιστικό πλαίσιο καλούμε το εργατικό κίνημα, τους επιστημονικούς και τοπικούς μαζικούς φορείς να κλιμακώσουν τη δράση τους για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού».