Η Σ. Καλαντζάκου έκανε λόγο για «διασύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος και των συστημάτων διά βίου μάθησης με τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας» (βλέπε παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας), για την «ασφαλιστική μεταρρύθμιση με στόχο ένα περισσότερο δίκαιο σύστημα» (βλέπε νέο πετσόκομμα δικαιωμάτων), για «στήριξη της εργαζόμενης μητέρας» (βλέπε μέτρα που χτυπούν τη μητρότητα), για «εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας» (βλέπε κατάργηση και των τελευταίων προστατευτικών διατάξεων για τους όρους εργασίας) και βέβαια για την ανάπτυξη του «κοινωνικού διαλόγου» (βλέπε πλήρης ενσωμάτωση στις αξιώσεις των εργοδοτών). Μετά απ' όλα αυτά είναι καθαρό ότι το «στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί» την επόμενη τριετία, δεν είναι άλλο από την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μετά κι από αυτά, είναι ξεκάθαρο το πού πρέπει να στρέψουν τα πυρά τους οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρα της ΕΕ.