ΟΤΑΝ ΑΡΝΙΕΣΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: «Σε όλες τις δημοσκοπήσεις καταγράφονται καταβύθιση των δύο κομμάτων εξουσίας, ανάδειξη του ενός τρίτου της κοινωνίας σε τρίτο πόλο χωρίς πολιτική στέγη, απαισιοδοξία για το αύριο, έλλειμμα εμπιστοσύνης απέναντι στο πολιτικό προσωπικό, φόβος για την οικονομική δυσπραγία που υπάρχει και για εκείνη που έρχεται. Η απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός στη συλλογική απογοήτευση (...) συνδέεται ενδεχομένως με την πεποίθηση ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από την εξέλιξη της πολιτικής - εκδοτικής αιματοχυσίας που ξεκίνησε με συγκρούσεις μεγατόνων μεταξύ ισχυρών συστημάτων εξουσίας (...) έχει ήδη συμβεί η ήττα της πολιτικής ως διαδικασίας προσανατολισμένης στο καλό, στους πολλούς και στο αύριο» (η Α. Σπανού στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΕΣΤΟ ΔΥΝΑΣΤΗ: «Στο παρελθόν ο κ. Καραμανλής μπορούσε να ξεφύγει με επικοινωνιακά τρικ και υποσχέσεις. Αυτά πια δε λειτουργούν. Οι πολίτες ζουν την ακρίβεια και τη λιτότητα, ενώ βρίσκονται αντιμέτωποι με τη χειρότερη φορολογική αφαίμαξη των τελευταίων ετών (...) η μίζερη εμφάνιση του κ. Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη μπορεί να σηματοδοτεί και την αρχή του τέλους της πολιτικής του ηγεμονίας. Με τον αυθορμητισμό που τη διέκρινε η Μελίνα Μερκούρη είχε προβλέψει την ήττα του ΠΑΣΟΚ το 1989 λέγοντας το περίφημο "δεν αρέσουμε πια". Και η Νέα Δημοκρατία έχει αρχίσει να μην αρέσει καθόλου σε όλο και πιο πολλούς» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΚΙ ΑΠΟΡΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ: «Απορία προκαλεί σε πολλούς το γεγονός ότι παρ' όλο που ο Κ. Καραμανλής βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σοβαρότερη κρίση στη θητεία του, ο Αλέκος Αλαβάνος έχει "κατεβάσει" τους τόνους της αντιπολιτευτικής κριτικής και προτιμά να κάνει αντιπολίτευση στο... ΠΑΣΟΚ (...) να υποθέσουμε ότι ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συνέλθει ακόμα από τη θερινή ραστώνη; 'Η, μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;» (η ερώτηση στο ΕΘΝΟΣ).